Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ΟΙ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΟΥ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΝ

Αναγκάζομαι, παρά την επιθυμία μου,να συνεχίσω μέσα στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή την αντιπαρατιθεμένη αρθρογραφία με θέμα τον Αντίχριστο και τα υποτιθέμενα σφραγίσματά του γιατί οι επικριτές του άρθρου μου «ΣΥ ΕΙ ΟΕΡΧΟΜΕΝΟΣ Ή ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ;» (Ο.Τ. 14-1-2011) , ξεπερνώντας κάθε όριο ευπρεπείας και χριστιανικού ήθους επεχείρησαν, πέραν της κριτικής τους, να με εμφανίσουν -ιδίως μέσω του διαδικτύου-και ως κοινόν ψευδολόγον και ως μη σεβόμενον τους αγίους Πατέρας μας και ιδιαιτέρως τον μακαριστόν π. Επιφάνιον Θεοδωρόπουλον!
Παρατρέχω το εναντίον μου κείμενο του Αρχιμ. Νεκταρίου Ζόμπολα (εξης π. Ν.), πού δημοσιεύθηκε στον «Ο.Τ.» σε δύο συνέχειες, διότι από τα γραφόμενά του τα μόνα που με αφορούν είναι τα εναντίον μου ειρωνικά του επιφωνήματα, όπως π.χ. « «τάδε έφη Ζαρατούστρα»(!) ή «οποίες αλλοπρόσαλλες θέσεις του αρθρογράφου π. Βασιλείου όντως πρωτοφανή και αποκρουστικά»(sic) ή «έλεος και τρις έλεος»(!) και η απόφανσή του ότι ο π. Βασίλειος «αν μη τι άλλο προκαλεί, αφού παρουσιάζεται ως αυθεντία ωσάν να κατέχει την αλήθεια στο θέμα, συμφωνα με όλο το γραπτό του».
Αρκούμαι μόνο να συστήσω αδελφικά στον π. Ν. να καταβάλη στο μέλλον μεγαλύτερη προσπάθεια ώστε να κατανοή απόλυτα τα γραπτά των συνανθρώπων του και να μη υποκύπτη τόσο γρήγορα «με μια εσωτερική ακράτητη παρόρμηση», όπως ο ίδιος γράφει, στο να «λαμβάνει γραπτώς τον λόγον».

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ

ΔΥΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
Η έλλειψη του αληθινού πόθου να γνωρίση ο άνθρωπος τον Χριστό και να τον αγαπήση εξ όλης της ισχύος, εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της διανοίας του στάθηκε σ’ όλες τις εποχές εμπόδιο στη ζωή των ανθρώπων.
Με την πάροδο του χρόνου η ευαγγελική εικόνα του καλού Ποιμένος και της ποίμνης του προκαλεί σε πολλούς αντίδραση. Βαρέθηκαν οι άνθρωποι να είναι τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού και προτίμησαν να γίνουν αγριοκάτσικα. Στην εποχή μας κορυφώνεται αυτή η στάση, με αποτέλεσμα να χάσουν ακόμα και οι λέξεις την έννοιά τους, και οι άνθρωποι την ύπαρξή τους. Με τη φαινομενική τους αυτονόμηση και αρχομανία, έπαψαν οι άνθρωποι να υπάρχουν κάτω από τη σκέπη του Δημιουργού τους.
Συνεπώς πρόκειται για ένα πρόβλημα χαρακτηριστικό των ψεύτικων θρησκειών και αιρέσεων, διότι όσο απομακρύνεται ο άνθρωπος από την Αλήθεια, τόσο χάνει την ύπαρξή του. Και όσο την χάνει, τόσο προσπαθεί να ζη μέσω άλλων. Του εγείρεται η ανάγκη “κακών”, αντιφρονούντων και εχθρών. Σαν τον Φαρισαίο της Ευαγγελικής περικοπής αισθάνεται δικαιωμένος, όταν έρχεται αντιμέτωπος με έναν χειρότερο και κατώτερό του. Όπου δε δεν υπάρχει τέτοιος εχθρός, δεν διστάζει να τον φαντά­ζεται.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!
Το τεύχος αυτό του περιοδικού μας, με την επικαιρότητα της μεγάλης ημέρας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της απελευθερώσεως του Γένους μας θέλει να βροντοφωνήση την αλήθεια της Ιε­ρής Ιστορίας του Λαού μας. Αυτήν την αλήθεια, που εκ­δι­ώ­κεται πού κάθε μέρα και περισσότερο από την Πατρίδα μας μαζί με την Αυτοαλήθεια Χριστός!
Είναι πια κατάδηλο ότι η μεθοδευμένη παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητος της περιόδου από την Άλωση της Βασιλεύουσας μέχρι την Παλιγγενεσία του 1821, με τάχα ιστορικά επιχειρήματα “βαθύτατης ερεύνης”(!), αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στο να πείση τους Έλληνες πως η Εκκλησία καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν σύμμαχος με τον ...Τούρκο κατακτητή(!) και γι’ αυτό, ως κατάπτυστη και άχρηστη, δεν έχει πλέον καμμιά θέση στη δημόσια ζωή!
Ευτυχώς, όμως, «και οι λίθοι κεκράξονται» στην αιματοβαμμένη Πατρίδα μας, αφού τα αποτυπώματα των μαρτυρικών κατορθω­μάτων των κληρικών μας είναι ανεξίτηλα, όπως ανεξίτηλο είναι και το αίμα, γιατί έχουν μέσα τους ζωή και η Ζωή ποτέ δεν εξα­λεί­φεται!