Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Η Υπεραγία Θεοτόκος Υπέρμαχος Στρατηγός του Ελληνικού Στρατού στό Έπος του '40

Τό πος το 1940, ρωϊκός δηλαδή γώνας το λληνικο λαο ναντίον τν δυνάμεων το ξονα, πό τήν 28η Ὀκτωβρίου το 1940 ἕως τήν 31η Μαΐου το 1941, ποτελε ἀναμφισβήτητα μία πό τίς ἐνδοξότερες σελίδες τῆς ἑλληνικῆς στρατιωτικῆς ἱστορίας.

Ὁ ἑλληνοϊταλικός πόλεμος ἦταν τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐπεκτατικής πολιτικῆς το φασιστικοῦ καθεστῶτος, πού Μπενίτο Μουσολίνι εἶχε ἐγκαθιδρύσει στήν Ἰταλία. Ὁ Ἰταλός δικτάτορας, ἔχοντας ὡς πρότυπο τίς κατακτήσεις το Ἀδόλφου Χίτλερ, θέλησε νά ἀποδείξει στούς Γερμανούς συμμάχους το ξονα ὅτι μπορεῖ καί ἴδιος νά ὁδηγήσει τήν Ἰταλία σέ ἀνάλογες στρατιωτικές ἐπιτυχίες. Ἔχοντας κατακτήσει τήν Ἀλβανία πό τήν ἄνοιξη το 1939, καθώς καί πολλές βρετανικές βάσεις στήν Ἀφρική, Μουσολίνι ἐπιθυμοῦσε, κατακτῶντας τήν Ἑλλάδα ἀφ’ ἑνός νά σημειώσει μία εὔκολη ἐπιτυχία καί ἀφ’ ἑτέρου νά ἰσχυροποιήσει τά συμφέροντα τῆς Ἰταλίας στά Βαλκάνια.

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Στηρίζουμε τις ελπίδες μας στους κατακτητές μας;


Κάθε χρόνο, αὐτόν τόν µῆνα, γιορτάζουµε τήν ἐθνική µας περηφάνεια. Τίποτα τό πρωτότυπο, θά µοῦ πεῖτε. Κι ὅµως, τό πρωτότυπο σέ µᾶς εἶναι τό ὅτι, ἐνῶ ὅλοι οἱ λαοί περηφανεύονται γιά τίς νῖκες τους, ἐµεῖς περηφανευόµαστε γιά τίς ἦττες µας. Γιατί ἕνας λαός - ὅπως καί ἕνας µεµονωµένος ἄνθρωπος – χαρακτηρίζεται περισσότερο ἀπό τό πῶς καί πότε νικιέται, παρά ἀπό τό πῶς καί πότε νικάει.
Τό νά καυχιέσαι γιά τή νίκη σου, εἶναι εὔκολο. Τό κάνουν ὅλοι. Τό νά µετατρέπεις τήν ἥττα σέ νίκη, εἶναι δύσκολο. Αὐτό εἶναι προνόµιο τῶν ἐλαχίστων. Κι αὐτό εἶναι ἕνα προνόµιο πού τό ἔχει ὁ Ἑλληνικός λαός. Γι’ αὐτό καί µπορεῖ νά ἀνακηρύσσει τίς ἦττες του σέ ἐθνικές γιορτές.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Όχι περαιτέρω...!

     Ἡ ἀντιστασιακή ἐπέτειος τοῦ Ἔθνους μας τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ἐναντίον τοῦ Ἄξονος Παπισμοῦ - Σιωνισμοῦ μέ προκάλυμμα τή Γερμανία ἔχει φέτος γιά τήν Πατρίδα μας ἰδιάζουσα σημασία, γιατί οἱ σημερινές συνθῆκες εἶναι ἀπόλυτα ταιριαστές μέ τίς συνθῆκες τοῦ τότε.
Ὅμως, τό τραγικό εἶναι, ὅτι ἐνῶ οἱ ἐπικρατοῦσες σήμερα συνθῆκες ταιριάζουν ἀπόλυτα μέ τίς συγκυρίες τοῦ τότε –ρετουσαρισμένες, βέβαια, μέ τό σύγχρονο μακιγιάζ– ἀπουσιάζει, σχεδόν παντελῶς, ἀπό τόν λαό μας ἡ ἀντιστασιακή του δύναμη. Ἀπουσιάζει ἡ εἰδοποιός διαφορά τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς, πού ἔκανε τήν Ἑλλάδα νά μήν πεθαίνη, ἀκόμη κι ἄν τά ἔθνη τήν καταδίκαζαν καί τήν ὁδηγοῦσαν σέ μυρίους θανάτους.
Τήν Ἑλληνική ψυχή, μέχρι χθές, δέν μποροῦσε νά τήν ἀπει­λήση κανείς ἐπίγειος φόβος, γιατί ἦταν συνυφασμένη μέ τόν ἀθάνατο Χριστό καί γι’ αὐτό εἶχε καί ἀπόλυτη βεβαιότητα γιά τήν ἀθανασία της.