Δυστυχώς όπου σταθή κανείς ακούει
επικρίσεις και παράπονα για τους κληρικούς μας και για την αδράνεια της
Εκκλησίας μας. Αυτό στενοχωρεί και θλίβει κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό και πολύ
περισσότερο εκείνους που έχουν πιό στενούς πνευματικούς δεσμούς με την
Εκκλησία.
Η αλήθεια είναι ότι εξ αιτίας κάποιων
αναξίων κληρικών γενικεύεται η δυσφήμηση της Εκκλησίας και πως εξογκώνονται τα
παραστρατήματα των ιερωμένων, κι αυτό είναι φυσικό, επειδή ο λαός έχει την
απαίτηση οι κληρικοί νά είναι χωρίς κηλίδα· αλλοιώς δεν τους αναγνωρίζει για
πνευματικούς οδηγούς του. Οι πολλοί δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν το πρόσωπο
από το πνευματικό λειτούργημα που κάνει και επηρεάζονται τόσο πολύ από κάποιο
σκάνδαλο που φημολογείται για έναν ιερωμένο, ώστε γίνονται άπιστοι, δεν πατούν
πια σε εκκλησία και είναι πολύ δύσκολο έναν τέτοιον αγανακτισμένον αποστάτη να
τον συμφιλιώση κανείς ξανά με την Εκκλησία. Μήτε ένας Χρυσόστομος μπορεί να
κάνη ένα τέτοιο κατόρθωμα. Αφήνω πως όποιος επιχειρήση να μεταστρέψη έναν
τέτοιον άνθρωπο από την απέχθεια που πήρε για τη θρησκεία, θα βρη τον μπελά του
και μπορεί ν’ ακούση ότι «κι αυτός είναι υποκριτής, γιατί σκεπάζει τις
αθλιότητες των παπάδων». Οι τέτοιοι άνθρωποι, αν δεν γίνουν ολότελα άθεοι,
πηγαίνουν και γίνονται χιλιαστές ή ευαγγελιστές ή παπικοί ή προτεστάντες.