Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

"Γιατί δεν θέλουν τους Έλληνες;"

Στο βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία δίνει τη δική της εξήγηση στο γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ...ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.
Διάβασέ το!

Αξίζει ...και ας μην έχει γραφτεί από Έλληνα
Η κοπέλα αναφέρεται σε κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα καί προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά.

Ένας... φίλος του γιατρός απ’ τη Γενεύη του δώρισε ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντάς τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι είναι επικίνδυνο!...
"Πράγματι, σ’ ένα χρόνο είχε δυναμώσει...τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο. Ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο κηπουρός που δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να μείνει ένα μήνα ακίνητος στην κλινική έχοντας χάσει την γάμπα που την είχε φάει ο σκύλος και θα έμενε κουτσός σε όλη του τη ζωή με καρφιά στο πόδι του!

Ο Αλμπέρ απεφάνθη ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά. Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι». Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε αιμοβόρικα σ’ έναν υπηρέτη και ευτυχώς γι’ αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλος» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του! Η στεναχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, καί εκδικείται: «Τα ζώα δεν συγχωράνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους... και όποτε δίνετε η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ο Μύθος του Χταποδιού

...
Οι σημερινοί εχθροί της θρησκείας και του έθνους είναι πιο επικίνδυνοι από τους παλιούς, γιατί μας παραπλανούνε με την ήμερη όψη τους και μας φαίνουνται άβλαβοι, ακίνδυνοι. Τέτοιοι είναι τα λεγόμενα "αγαθά του πολιτισμού", οι ευκολίες της ζωής που είναι παγίδες φαρμακωμένες, τα θεάματα οι ψυχαγωγίες, οι τουρισμοί κ.τ.ά. Τούτοι οι εχθροί φαίνουνται άκακοι κι ανίκανοι να μας κάνουνε κακό, γιατί δεν είναι άγριοι και φανεροί, αλλά ύπουλοι και κρυφοδαγκανιάρηδες. Από τους πρώτους προφυλάγεσαι, μα από τους δεύτερους όχι, ως που να σε καταπιούνε, όπως φαίνεται από έναν θαλασσινόν μύθο που θα σας πω:

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Για γέλια ή ... για κλάματα;!!!

Βλέποντας ο Θεός το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας και τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός, αποφασίζει να στείλει τον Υιό Του και πάλι στη Γη για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες.
Ο Ιησούς εμφανίζεται ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και μετά από μια θερμή ομιλία συμπαράστασης και υποστήριξης της Ελλάδας, ανακοινώνει ότι διαγράφει όλα τα χρέη της χώρας, φέρνει μεγάλες επενδύσεις, παρέχει αυξήσεις 100% σε όλους τους Έλληνες και διαγράφει τα δάνειά τους.
Όλοι οι Βουλευτές όρθιοι ζητωκραυγάζουν. Αλαλαγμοί χαράς και ικανοποίησης από όλες τις πτέρυγες. Ακόμα και η Παπαρήγα… σταυροκοπιέται.
Τότε ο Ιησούς λέει: «Υπό έναν όρο!». Όλοι ησυχάζουν και περιμένουν να ακούσουν. «Όλοι σας θα παραιτηθείτε και κανείς σας δεν θα είναι του λοιπού υποψήφιος βουλευτής».
Νεκρική σιγή στην αίθουσα.  Κάποιοι του απαντούν ότι θα πρέπει να συνέλθουν τα κόμματα για να αποφασίσουν.
«Πολύ καλά. Θα περιμένω την απάντησή σας αύριο το πρωί» λέει ο Ιησούς.
Την επομένη ο Πρόεδρος της Βουλής παραδίδει στον Ιησού την ομόφωνη απάντηση όλων των κομμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου  με την οποία «καταγγέλλεται η απαράδεκτη παρέμβαση του Θεού στα εσωτερικά ζητήματα της Ελλάδας»!!!

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Γεννήθηκα ζωντανή μετά από την έκτρωση της μητέρας μου!


Μιά συγκλονιστική μαρτυρία...
Χαίρετε. Ὀνομάζομαι Gianna Jessen. Εἶμαι υἱοθετημένη καί ἡ βιολογική μου μητέρα ἦταν δεκαεφτά χρονῶν, ὅταν ἀποφάσισε νά κάνει ἔκτρωση. Ἦταν τότε ἑφτάμισι μηνῶν ἔγκυος καί ὁ γιατρός τή συμβούλευσε νά κάνει αὐτό, πού ὀνομάζεται saline abortion (ἀντικατάσταση τοῦ ἀμνιακοῦ ὑγροῦ μέ ἀλατοῦχο διάλυμα, πού καίει τό παιδί μέσα καί ἔξω). Ἔτσι ἡ μητέρα μου ἀνέμενε νά γεννήσει ἕνα... νεκρό παιδί μέσα σέ εἰκοσιτέσσερις ὧρες. 
Πρός μεγάλη ἔκπληξη καί ἀμηχανία ὅλων, δέν βγῆκα νεκρή σ’ αὐτό τόν κόσμο ἀλλά ζωντανή(!), στίς 6 Ἀπριλίου τοῦ 1977 σέ κλινική ἐκτρώσεων τοῦ Λός Ἄντζελες. Αὐτό δέ πού ἀποτελεῖ τέλειο συγχρονισμό τοῦ ἐρχομοῦ μου, εἶναι ὅτι ὁ μαιευτήρας πού ἐνεργοῦσε τήν ἔκτρωση ἦταν ἐκτός ὑπηρεσίας ἐκείνη τή στιγμή κι ἔτσι δέν τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά ὁλοκληρώσει τό σχέδιό του, πού ἦταν ὁ τερματισμός τῆς ζωῆς μου. 
Τήν στιγμή αὐτή πού σᾶς μιλῶ, βρίσκομαι σ’ ἕνα ὄμορφο κυβερνητικό κτίριο καί ξέρω ὅτι στήν ἐποχή πού ζοῦμε δέν εἶναι πολιτικά σωστό νά πεῖς τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ σέ μέρη σάν κι αὐτό. Τό νά Τόν φέρεις σέ τέτοιες συναντήσεις, μπορεῖ νά κάνει τούς ἄλλους νά νοιώσουν τρομακτικά ἄβολα. Ἀλλά, ….δέν ἐπιβίωσα γιά νά κάνω τόν καθένα νά νοιώθει ἄνετα. Ἐπιβίωσα γιά νά ἀνακατεύω τά πράγματα λίγο καί αὐτό τό ἀπολαμβάνω!