Τό ὄνομα τῆς χώρας μας, τόν τελευταῖο καιρό, ἔχει γίνει πρωτοσέλιδο σέ πάμπολλες μεγάλες καί μικρές ἐφημερίδες τῆς Εὐρώπης. Τά σχόλια πού τό συνοδεύουν δέ, δέν εἶναι καθόλου κολακευτικά. Αὐτό τό ἐπιβεβαιώνουν καί ἄνθρωποι πού ταξιδεύουν σέ Εὐρωπαϊκές χῶρες καί ντρέπονται νά ὁμολογήσουν τήν ἐθνικότητά τους, γιά νά μήν εἰσπράξουν τά εἰρωνικά καί ἀπαξιωτικά σχόλια τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν πού μᾶς θεωροῦν τεμπέληδες καί ἅρπαγες πού τούς βάζουμε νά δουλεύουν αὐτοί ἀντί γιά μᾶς καί τούς ἁρπάζουμε τούς καρπούς τῶν κόπων τους.
Ὅμως, προτοῦ προλάβουμε νά ἀγανακτήσουμε μέ τήν ἀχαριστία τῶν ἄσπονδων «φίλων» μας, εἶναι καλό νά προσπαθήσουμε νά δοῦμε τόν ἑαυτό μας μέ τό βλέμμα ἑνός αὐστηροῦ ἀντίθετου κριτή. Καί, γιά νά γίνω πιό σαφής, νά σᾶς φέρω τό παράδειγμα μιᾶς Ἑλληνίδας πού ἔκανε αἰσθητή τήν παρουσία της στή Βρετανία καί κέρδισε μιά σημαντική θέση σέ δύο ἐκδόσεις τῶν Times, μιᾶς ἐφημερίδας πού διαβάζεται παγκόσμια, ἔχει τεράστια κυκλοφορία καί εἶναι ἀπό τίς πιό παλιές καί ἔγκυρες ἐφημερίδες
ὁλόκληρου τοῦ πλανήτη. Τόσο πολύ «διαφήμισε» αὐτή ἡ κυρία τό ὄνομα τῆς Ἑλλάδας.
ὁλόκληρου τοῦ πλανήτη. Τόσο πολύ «διαφήμισε» αὐτή ἡ κυρία τό ὄνομα τῆς Ἑλλάδας.