Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Οἱ Ἄρχοντες πρέπει νά εἶναι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι

Φωνή ἐκ τοῦ τάφου τοῦ μακαριστοῦ
Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμοθέου

Τό σοβαρώτερο γεγονός σέ μία χώρα εἶναι ἡ ἐκλογή τῶν ἀρχόντων πού θά την κυβερνήσουν.Οἱ λαοί ἀκολουθοῦν τούς ἀρχηγούς των, τούς ὁποίους ἀγαποῦν καί μιμοῦνται. Δέν εἶναι δύσκολο νά ἀντιληφθεῖ κανείς τήν τεράστια σημασία πού ἔχει ἡ ἐκλογή καλῶν ἤ κακῶν ἀρχόντων.
Ὅμως ὀλίγοι σκέπτονται στά σοβαρά τήν ἀξίαν τῆς ψήφου των καί τήν εὐθύνην των ἀπέναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων,τήν ὥρα πού ψηφίζουν.
Σέ λίγες μέρες θά κληθεῖ καί ὁ λαός μας για ἄλλη μιά φορά νά ἐκλέξει τούς ἄρχοντας πού θά τον διοικήσουν.
Θά ξεπεταχτοῦν πολλοί καί διάφοροι ὑποψήφιοι, παλαιοί καί νέοι, γνωστοί καί ἄγνωστοι.
Θά τούς ἀκούσωμε νά ὁμιλοῦν ἀπό τό ραδιόφωνον καί τούς ἐξῶστες στίς πλατεῖες. Θά γράφουν στίς ἐφημερίδες, θά ἐξαγγέλλουν προγράμματα, θά σκορποῦν ὑποσχέσεις, θά περιέρχονται τίς συνοικίες καί τά χωριά, θά περιστοιχίζωνται ἀπό τούς φίλους των καί θά ποζάρουν χαριτωμένα στά διαφημιστικά ἔντυπα, κολλημένοι στούς τοίχους καί στά ὀχήματα.
Ἡ Ἱστορία διδάσκει πώς οἱ λαοί εὔκολα παρασύρονται καί δημαγωγοῦνται.
Καί ὁ λαός μας ἔχει μιά πλούσια πεῖρα ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια, πού δέν τή χρησιμοποιεῖ ὅσο πρέπει, γι’ αὐτό καί ἀπέχει πολύ ἀκόμη ἀπό μιά σωστή και σωτήρια τοποθέτηση τῆς ψήφου του.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

1 Απριλίου 1955




Στην Κύπρο, η ΕΟΚΑ ξεκινάει τον ένοπλο αγώνα ενάντια στην αγγλική κυριαρχία.



"Παλιοί συμμαθηταί, Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
          Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
          να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.

Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί."
Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Το σημείωμα αυτό το άφησε μια μέρα πριν τη δίκη του, στην έδρα της τάξεώς του όπου μπήκε κρυφά. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους σε ηλικία μόλις 18 ετών.