Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ο Κικέρων για τους προδότες‏

Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει των ανοησιών του, ακόμα και των φιλοδοξιών του. Όμως δεν μπορεί να επιζήσει της εσωτερικής εθνικής προδοσίας.
Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο φοβερός, γιατί είναι γνωστός και ανεμίζει τη σημαία του.
Ο προδότης όμως μετακινείται ελεύθερα μεταξύ όλων που βρίσκονται πίσω από τις πύλες, ψίθυρίζοντας τις ύπουλες διαδόσεις του σε όλα τα σοκάκια, για να φτάσουν μέχρι και στους υψηλούς προθαλάμους της ίδιας της κυβέρνησης.
Γιατί ο προδότης δεν μοιάζει με προδότη. Μιλάει με προφορά ίδια με τα θύματα του, μοιάζει μαζί τους στο πρόσωπο και στις φορεσιές, και απευθύνεται  στην ποταπότητα που κρύβεται  βαθειά στις καρδιές όλων των ανθρώπων.
Καταστρέφει τη ψυχή του έθνους, εργάζεται μυστικά άγνωστος στο σκοτάδι για να υπονομεύσει τους στύλους της πόλης. Μολύνει το σώμα της πολιτικής ώστε να μην αντιστέκεται πλέον.
Λιγότερο πρέπει να φοβούμαστε ένα δολοφόνο.
Marcus Tullius Cicero, 43BC

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Πρέπει νά ἀποκαθηλώσουμε τήν Πατρίδα μας γιά νά τήν ἀναστήση ὁ Θεός!

Εἶναι περιττό νά ἐπισημάνω στούς ἀναγνῶστες μας –Κληρικούς καί λαϊκούς– τήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν, τόν ὁρατό καί ἀόρατο πόλεμο πού γίνεται ἀπό τούς πολιτικούς δυνάστες τοῦ Γένους μας ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, τήν ἀπεμπόληση κάθε πνευματικῆς Ἀξίας, τήν οἰκονομική ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ μας, πού ἀπό νοικοκύρης ἔγινε ζητιάνος ἀπό τίς ἀμοραλιστικές, ἀπάνθρωπες καί προδοτικές πολιτικές τῶν Κομμάτων Ἐξουσίας ἀλλά καί τῶν ὑπολοίπων «Ποντίων Πιλάτων» τοῦ Κοινοβουλίου μας. Εἶναι, λοιπόν, περιττό νά ἐπισημάνω τίς ταιριαστές μέ τήν «Ἀποκάλυψη» ἡμέ­ρες πού διέρχεται ἡ Πατρίδα μας.
Γνωρίζω ὅτι προσεύχεσθε, ὅπως καί ὅλοι μας, νά σκεπάση ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μας τό Ἔθνος μας, νά τό ἀνασύρη ἀπό τήν πνευματική ἀθλιότητα καί νά τό ἀποκαταστήση στήν ἁγιότητα, πού ἦταν ἀνέκαθεν τό πνευματικό περιβάλλον τῆς Πατρίδος μας. Ὅμως, ἐπίσης, γνωρίζω ὅτι μαζί μέ τήν προσευχή μας ἀπαιτεῖται καί κοπιώδης προσπάθεια, ἰδίως ἡμῶν τῶν Ποιμένων, ὥστε νά γίνη πράξη ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ Θεός μας δέν θέλει μόνο λόγια ἀλλά καί ἔργα καί αἷμα, ὅπως μᾶς εἶπε διά τῶν ἁγίων Του, «δός αἷμα καί λάβε πνεῦμα».
Ἡ Παναγία μας δέν ἀρκέσθηκε νά ἱκετεύη τόν «Υἱόν καί Θεόν της» ἀλλά ἔγινε καί «Ὑπέρμαχος Στρατηγός» τοῦ Ἔθνους μας καί προασπιστής τῆς Πατρίδος μας, ὥστε αὐτή, ἡ συγκεκριμένη Πατρίδα, νά παραμείνη ὁ ἰδανικός τόπος γιά νά ζήση κανείς τήν πνευματική ζωή. Πολύ περισσότερο ἐμεῖς οἱ Κληρικοί καί οἱ χριστιανοί μας ἔχουμε χρέος –παράλληλα μέ τήν προσευχή μας– νά ἐργασθοῦμε δραστικά καί ἀποφασιστικά γιά νά ἀναχαιτίσουμε τήν πολιτική λαίλαπα τῆς Πατρίδος μας, παρακινῶντας εὐσεβεῖς ἀνθρώπους νά πολιτευθοῦν, κηρύσσον­τας ἔτσι ἀπηνῆ διωγμό σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς πο­λι­τικούς πού ἐκλέχθηκαν στό Κοινοβούλιο τίς τελευταῖες δεκαετίες καί ἀποδεκάτισαν κυριολεκτικά κάθε ἱερό καί ὅσιο τοῦ Γένους μας καί τοῦ λαοῦ μας.