Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Μπαμπά, ποιά Xώρα μᾶς ἀγαπάει;

Οφείλω νά ὁμολογήσω πῶς δέν εἶμαι καθόλου λάτρης τοῦ ποδοσφαίρου. Σέ ὅτι ἀφορᾶ τό ποδόσφαιρο εἶμαι ἐκτός τόπου καί χρόνου. Ὅταν ὅμως, παίζει ἡ Ἐθνική μας, πάντα θά παρακολουθήσουμε μαζί μέ τό γιό μου τόν ἀγώνα. Ἔτσι ἔγινε καί φέτος μέ τίς ποδοσφαιρικές ἀναμετρήσεις τοῦ Euro 2012, μέχρι τόν ἀποκλεισμό τῆς Ἑλλάδας. 
Ὁ γιός μου, βέβαια, συνέχισε νά βλέπει τούς ἀγῶνες ἀλλά θέλοντας νά βρεῖ κάποιο λόγο γιά νά ὑποστηρίξει μία ἀπό τίς δύο ξένες χῶρες πού ἔπαιζαν κάθε φορά, ἄρχισε νά μέ ρωτάει ποιά ἀπό τίς δυό ἀγαπάει τήν Ἑλλάδα. Πραγματικά ἡ ἐρώτησή του μέ δυσκόλευε πάρα πολύ καί ἀπέφευγα νά τοῦ ἀπαντήσω. Αὐτό τό κατάλαβε καί ἕνα βράδυ μέ ἕνα φανερά προβληματισμένο ὕφος μέ ρώτησε: «μπαμπά, καμμία χώρα δέν ἀγαπάει τήν Ἑλλάδα;» 
Ὅταν εἶδα τόν προβληματισμό του, τοῦ ἐξήγησα ὅτι ἄλλο ὁ λαός μιᾶς χώρας καί ἄλλο οἱ ἡγέτες τῆς ἴδιας τῆς χώρας. «Πολλῶν χωρῶν οἱ λαοί», τοῦ εἶπα, «ἀγάπησαν τήν Ἑλλάδα καί πολέμησαν καί ἔδωσαν καί τή ζωή τους ἀκόμα γιά μᾶς. Οἱ ἀρχηγοί τους ὅμως, κοιτοῦσαν τό συμφέρον τό δικό τους. Κοιτοῦσαν νά κάνουν τή χώρα τους κυρίαρχη καί ἰσχυρή γιά νά εἶναι οἱ ἴδιοι ἀρχηγοί τῆς ἰσχυρῆς αὐτῆς χώρας καί νά ἀπολαμβάνουν ἀξιώματα καί πλούτη. Οἱ ἀρχηγοί, λοιπόν, τῶν χωρῶν κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἐκμεταλλεύθηκαν καί πολλές φορές κατέστρεψαν καί ταπείνωσαν τήν μικρή μας πατρίδα, ἀφοῦ ἔτσι ἦταν τό συμφέρον τους». 
Ἀκούγοντας αὐτά ὁ γιός μου καθησυχάσθηκε ἀπό τήν σκέψη ὅτι ὁ ἁπλός καί περισσότερος κόσμος μᾶς ἀγαποῦσε κι ἔτσι κοιμήθηκε ἥσυχος. 
Ἐγώ ὅμως, ξέροντας κάτι παραπάνω ἀπό τό γιό μου καί γνωρίζοντας λίγο τήν ἱστορία μας, βυθίστηκα πάλι σέ πικρές σκέψεις. Μία–μία ἐάν πιάσει κανείς ὅλες τίς μεγάλες χῶρες-δυνάμεις, θά βρεῖ καί κάτι κακό ἕως καί καταστροφικό νά ἔχει προσφέρει στήν πατρίδα μας.

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Ἄνθρωποι χωρίς ρίζες, πού δέν ἀνήκουν πουθενά καί σέ κανένα!

Ἄλλος ἕνας κύκλος ἔκλεισε. Ἄλλο ἕνα καλοκαῖρι πέρασε κι ὅλα ξαναρχίζουν ἀπό τήν ἀρχή γι’ ἄλλη μιά φορά. Ὅλα ἴδια, ἀλλά ὄχι ἀκριβῶς ἴδια. 
Τά βράχια εἶναι ἴδια, ἀκίνητα στήν ἴδια θέση κι ἑτοιμάζονται γιά τίς τρικυμίες τοῦ χειμῶνα. Ἔχουν ὅμως χάσει τά χαλίκια πού τούς πῆρε ἡ θάλασσα καί δέν θά τά ξαναβροῦν. 
Τό ἴδιο καί οἱ ἄνθρωποι, εἴμαστε ἴδιοι κι ἑτοιμαζόμαστε ὅπως πάντα γιά τό τί θά φέρει ὁ νέος κύκλος τοῦ χρόνου, ἀλλά τά κομματάκια τοῦ ἑαυτοῦ μας πού ἔμειναν πίσω δέν θά ξαναβρεθοῦν πιά, ἔστω καί ἄν τά ἔχουμε “αἰχμαλωτίσει” σέ φωτογραφίες. 
Μέ κάποιο παρόμοιο τρόπο συντελοῦνται οἱ ἀλλαγές καί στόν κόσμο γύρω μας, ἀλλαγές πού τίς προκαλοῦμε ἐμεῖς, λίγο–λίγο, μέ τρόπο ἀνεπαίσθητο, ἔτσι ὥστε οὔτε κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δέν τίς συνειδητοποιοῦμε. 

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Ὁ Νικοπόλεως Μελέτιος Μία σπάνια εκκλησιαστική μορφή

Μία σπάνια Ἐκκλησιαστική μορφή, ὁ Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Μελέτιος (Καλαμαρᾶς) ἐκλήθη ἀπό τόν Κύριον καί Θεόν μας στά Οὐράνια Σκηνώματα τήν 21η Ἰουνίου 2012.
nikopoleos meletios
Ὁ μεταστάς Ἱεράρχης ἦταν ἀπό τούς τελευταίους ἐκφραστάς «τοῦ παλαιοῦ τῆς Ἐκκλησίας σχήματος», διασώσας καί τό δόγμα καί τό ἦθος τῆς ἀμω­μή­του Ὀρθοδόξου Πί­στεώς μας.
Κάτοχος λιπαρᾶς κο­σμι­κῆς καί Θείας γνώσεως, γνώστης χωρίς ὑπερ­βολή, ὡς οἱ ἀρχαῖοι σοφοί, τῆς Ἑλληνικῆς καί τῆς Λατινι­­­κῆς γλώσσης, γνώστης τῶν Βαλκανικῶν καί Εὐρωπα­ϊ­κῶν γλωσ­σῶν, κυρίως δέ γνώστης τῆς Δογματι­­­­­κῆς καί Ἁγιοπατε­ρικῆς Παρα­δόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπετέλεσε, μέ τήν ἄκρα ἄσκησή του, τήν Ἀρχιερατική Ποιμαντική του καί τήν βίωση τῆς γνή­σιας Χριστιανικῆς ζω­ῆς, ἔνσαρκη Εἰκόνα τοῦ Πρώ­­του Ἀρχιερέως καί Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ.
Ἀνέλαβε τό 1980 μιά ἠθικά καταρρακωμένη Μητρόπολη, πού εἶχε γίνει τότε Πανελλήνιο θέατρο καί θέμα σατιρικῶν παραστάσεων καί τήν ἀνέδειξε πρότυπο Τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ προηγουμένως μέ τήν Πατρική του ἀγάπη μεταμόρφωσε πνευματικά ἀκόμη καί τούς ἀδιαφόρους καί ἀπαιδεύτους Κληρικούς τῆς Μητροπόλεως καί χειροτόνησε πλῆθος νέων καί Ἱεραποστολικῶν κληρικῶν, πού κοσμοῦν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.