Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Ποιόν Θεό θά διαλέξουμε;



Αὐτή τή χρονιά, περισσότερο ἀπό ποτέ ἄλλοτε, τό χάος ἀνάμεσα στά Χριστούγεννα καί στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἔχει μεγαλώσει. Ἡ ἀνθρωπότητα προτιμάει νά λέει ὅτι γιορτάζει τό χειμερινό ἡλιοστάσιο, παρά τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Μ’ ἄλλα λόγια, ξαναγυρίσαμε στή λατρεία τοῦ θεοῦ–ἥλιου, πού ἦταν τόσο “τῆς μόδας” στά χρόνια τῆς παρακμῆς τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Δηλαδή, προτιμᾶμε νά γιορτάζουμε τήν τροχιά ἑνός ἀστεριοῦ πού δέν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπό μιά διαστημική σκόνη, χαμένη στό χάος τοῦ οὐρανοῦ, παρά νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό Λόγο –Αὐτόν πού ἔφερε στήν ὕπαρξη τά πάντα– γιατί καταδέχτηκε νά γεννηθεῖ σάν ἄνθρωπος. Καί, κατά τά ἄλλα, θεωροῦμε ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει κάνει πολλά βήματα μπροστά, ἀπό τότε πού λάτρευε τά στοιχεῖα τῆς φύσης καί τά ὀνόμαζε θεούς, γιατί τά φοβόταν!
Φέτος, ὅπως διάβασα, εἰδικοί “ἄθεοι φιλόσοφοι” –μέ πρῶτο τόν περίφημο συγγραφέα πού εἶχε τήν ἀλαζονεία νά ἰσχυρίζεται ὅτι τό βιβλίο του θά καταργήσει ὅλες τίς θρησκεῖες– ἀνέλαβαν ἐκστρατεία “διαφώτισης” τῶν “ἀφελῶν” πού ἐξακολουθοῦν νά πιστεύουν στό “παραμύθι” τῆς Γέννησης. Γι’ αὐτό καί, εἰδικά αὐτόν τόν μῆνα, ὀργανώνουν περιοδεῖες σάν νέοι “ἀπόστολοι” καί δίνουν διαλέξεις ἀθεΐας, ὥστε νά πετύχουν νά διώξουν καί τούς τελευταίους πιστούς ἀπό τίς ἐκκλησίες ὅλων τῶν δογμάτων.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Ἡρώδης τό ὑπουργεῖο Παιδείας θέλει νά ἀφανίση τά Θρησκευτικά

Ὅλη ἡ ἀλήθεια γιά τό “φιάσκο” τῶν ἀπαλλαγῶν ἀπό τό μάθημα
Στόν “ἀέρα” οἱ μεθοδεύσεις γιά τήν κατάργησή τους!

 Εἶναι γνωστό σέ ὅλους μας ὅτι οἱ νόμοι στήν Ἑλλάδα διατυ­πώ­νονται μέ ἐσκεμμένη συντακτική πλαδαρότητα, ὥστε νά μήν ἀκριβολογοῦν ἀλλά νά εἶναι διφορούμενοι καί εὐάλωτοι σέ παρερμηνεῖες. Διαμορφώνονται, ὅπως λέει χαρακτηριστικά ὁ λαός μας, γιά νά ἔχουν «παράθυρα»!
Αὐτό, βεβαίως, γίνεται μέ σκοπιμότητα καί ὄχι γιατί ἡ Ἑλλη­νι­κή Βουλή δυσκολεύεται νά συντάξη σαφῆ καί συγκεκριμένα νομοθετήματα, λόγῳ ἐλλειμ­ατικῆς γνώσεως τῆς Ἑλληνικῆς γλώσ­σας, ἀφοῦ στά κείμενα πού τό Κράτος θέλει νά εἶναι ἀμείλικτο –ὅπως, φερ’ εἰπεῖν σέ αὐτά πού ὁρίζουν τό πῶς ἡ Πολιτεία θά «πιῆ τό αἷμα τῶν πολιτῶν» μέ φορολογίες καί περικοπές μισθῶν καί Συν­τάξεων– οἱ ἀσάφειες …«πᾶνε περίπατο»!
Οἱ νομοθετικές ἀσάφειες, παρατηροῦνται, ἐπίσης, ὅταν τό Κρά­τος θέλει νά εὐνοήση τούς «ἡμετέρους» του οἰκονομικούς «μεγα­λο­καρ­χαρίες» μπερδεύοντας τά κριτήρια φορολογίας τους καί δια­φο­ρο­ποιῶντας τα ἀπό τά κριτήρια φορολογίας τῶν “πληβείων” πολιτῶν, ἤ, ὅταν θέλει νά ἀποκλείση κάποιους ἀπό τόν ἐπιχειρησιακό ἤ ἐπεν­δυτικό χῶρο μέ ἀνήθικο τρόπο, ἀλλά …νόμιμα, συμφώνως πρός τό ρηθέν ὑπουργοῦ ὅτι «ἠθικό εἶναι τό νόμιμο»!

Ὁ Ἰησοῦς τῶν αἱρετικῶν καί τοῦ θεάτρου δέν εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός μας!



Oἱ δειλοί τοῦ ἀπατεῶνος αἰῶνος μας ἔκαναν καί πάλι τήν ἐμφάνισή τους παριστάνοντας τούς γενναίους καί τούς προοδευτικούς. Ἀφοῦ δέν ἔχουν τά “κότσια” νά χλευάσουν τόν Μωάμεθ καί τόν Ἀλάχ του, γιατί φοβοῦνται καί τρέμουν τά γιαταγάνια τῶν Μωαμεθανῶν πού... ἐνεδρεύουν γιά τούς “ἀπίστους” καί ὑβριστές, θεώρησαν ἰδανική ἐνασχόληση γιά νά τονώσουν τή μειωμένη αὐτοεκτίμησή τους, νά ξεσπάσουν ἐναντίον τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ μας. Τόν σατίρισαν, Τόν ἔκαμαν θέατρο καί θεατρική παράσταση. Τόν κατέβασαν στό ἐπίπεδό τους, Τόν φαντασιώθηκαν ὅμοιό τους στήν πιό ταπεινωτική στάθμη γιά τόν ἄνθρωπο, τήν ὁμοφυλοφιλία, καί τότε ἡ κουρελιασμένη αὐτοεκτίμησή τους τούς ἔδωσε τήν ψευδαίσθηση τῆς ὑπεροχῆς!
 
Ἀλήθεια! Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη τοῦ ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ παντός ἀφοῦ ἀκόμη καί οἱ ἀποστατήσαντες ἀπ’ Αὐτοῦ –δαίμονες καί ἄνθρωποι– δέν μποροῦν νά παύσουν νά ἀσχολοῦνται μέ Ἐκεῖνον, ἀλλά συνεχῶς περιστρέφονται γύρω Του, ὅπως ὁ δολοφόνος στόν τόπο τοῦ ἐγκλήματός του!
Πολλοί ἦσαν αὐτοί πού ἀντέδρασαν ἀπό ἱερή ἀγανάκτηση –κληρικοί καί λαϊκοί– στή θεατρική παράσταση πού παρουσιάζεται αὐτές τίς μέρες μέ τόν τίτλο «Corpus Christi», καί εἶναι ἐπαινετή ἡ ἀγανάκτησή τους κατά τῆς ἀδικίας, ἀφοῦ ἀγαποῦν τόν Χριστό καί ἡ πνευματική φιλία τους μέ Ἐκεῖνον τούς ὤθησε νά ἀντιδράσουν ἔντονα πρός ἐκείνους πού ἔχουν ἰσοπεδώσει τά πάντα καί ἐπιχειροῦν νά διατρανώσουν τήν βλασφημία καί τήν αἰσχρότητα ὡς δεσπόζουσα παρου­σία στήν πάλαι ποτέ εὐσεβῆ Πατρίδα μας.

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

"Γλώσσα Ἐλληνική" Ἡ πολύτιμη κληρονομιά καί οἱ ἀποτυχημένοι κληρονόμοι

Διαβάζοντας κάποιο ἄρθρο σχετικά μέ τήν εἰκόνα πού ἔχουν τά σημερινά παιδιά γιά τήν γλώσσα μας, καθώς καί τίς ξενόφερτες ἰδέες πού ὑποστηρίζουν περί ἁπλοποίησης (λέει) τῆς … δύσκολης Ἑλληνικῆς, δέν μποροῦσα νά κρύψω τήν πικρία μου ἀλλά καί τόν θυμό μου. Δέν πίστευα ὅτι αὐτά τά εἶπαν Ἑλληνόπουλα. Μετά, ὅμως, ἀπό λίγη ψύχραιμη σκέψη καί ἀναλογιζόμενος τήν κατάντια τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ μας συστήματος, σκέφτηκα πώς σαφῶς καί τά παιδιά πού ἀπάντησαν στό ἄρθρο τόσο ἀδιάφορα καί ἀπαξιωτικά γιά τήν Ἑλληνική γλώσσα, ἔχουν δίκιο νά λένε αὐτά πού λένε, ἀφοῦ δέν βρέθηκε κανένας νά τούς ἐξηγήσει τόν πλοῦτο, τόν θησαυρό καί τήν τεράστια γλωσσική κληρονομιά τῆς ὁποίας εἶναι οἱ συνεχιστές. Εἶναι ἕνας θησαυρός πού τόν ζηλεύουν ὅλοι οἱ λαοί, οἱ ὁποῖοι θά ἔκαναν καί θά ἔδιναν πολλά γιά νά ἦταν ἐκεῖνοι οἱ κληρονόμοι αὐτοῦ τοῦ πλούτου.

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς μάχης πού ἔκλεισε ἕνα κόσμο καί ἄνοιξε μία καινούργια μέρα γιά τήν Οἰκουμένη



Ἡ ἄλλη 28η Ὀκτωβρίου


χουµε συνηθίσει κάθε χρόνο νά γιορτάζουµε τήν ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, τήν ἐπέτειο τῆς χωρίς ἐλπίδα ἀντίστασης µιᾶς µικρῆς ἀλλά γενναίας Χώρας στίς ὑπερδυνάµεις πού ἤθελαν νά τήν κατακτήσουν. Βέβαια, ἐµεῖς πού γιορτάζουµε σήµερα δέν ἔχουµε καµµία σχέση µέ κείνη τή µικρή ἀλλά γενναία Χώρα πού τά ἔβαλε µέ τήν ἰσχυρότερη πολεµική µηχανή τοῦ καιροῦ ἐκείνου, ἀλλά αὐτό εἶναι µιά ἄλλη πονεµένη ἱστορία, γιά τήν ὁποία δέν θά µιλήσουµε τώρα.
Τώρα θά ἤθελα νά σᾶς θυµίσω µιάν ἄλλη 28η Ὀκτωβρίου, πρίν ἀπό πολλά–πολλά χρόνια, τήν 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 312, πού φέτος συµπληρώνει τά 1.700 ἀκριβῶς χρόνια της. Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς µάχης στή Μουλβία γέφυρα, τή γέφυρα τοῦ ποταµοῦ Τίβερι, λίγο ἔξω ἀπ’ τήν –τότε– Ρώµη. Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς µάχης πού ἔκλεισε ἕνα κόσµο καί ἄνοιξε µιά καινούρια µέρα γιά τήν οἰκουµένη. Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς µάχης πού, ἕνας ἄνθρωπος, τόν ὁποῖο οἱ «ἰσχυροί» ἐκείνου τοῦ κόσµου θεωροῦσαν νεαρό καί ἀσήµαντο καί εὔκολο νά τόν ἐξοντώσουν, «ἔπαιξε τό κεφάλι του», ἀντιµετωπίζοντας ἕνα στρατό µεγαλύτερο ἀπό τό δικό του καί ἕνα προσωπικό ἀντίπαλο ὁ ὁποῖος τόν µισοῦσε µέχρι τό βάθος τῆς ψυχῆς του, ξέροντας πώς, ἄν ἔχανε αὐτή τή µάχη, τόν περίµενε ἕνας ἀνελέητος καί οἰκτρός θάνατος. Κι ὅµως, δέν προβληµατίστηκε, δέν ἀµφέβαλλε, ἀλλά πίστεψε. Πίστεψε σέ τί; Σ’ ἕνα ὄνειρο! Σ’ ἕνα ὄνειρο, ἀλλά ὄχι σέ µιά χίµαιρα, γιατί ὄνειρο ἀπό ὄνειρο διαφέρει...

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Μπαμπά, ποιά Xώρα μᾶς ἀγαπάει;

Οφείλω νά ὁμολογήσω πῶς δέν εἶμαι καθόλου λάτρης τοῦ ποδοσφαίρου. Σέ ὅτι ἀφορᾶ τό ποδόσφαιρο εἶμαι ἐκτός τόπου καί χρόνου. Ὅταν ὅμως, παίζει ἡ Ἐθνική μας, πάντα θά παρακολουθήσουμε μαζί μέ τό γιό μου τόν ἀγώνα. Ἔτσι ἔγινε καί φέτος μέ τίς ποδοσφαιρικές ἀναμετρήσεις τοῦ Euro 2012, μέχρι τόν ἀποκλεισμό τῆς Ἑλλάδας. 
Ὁ γιός μου, βέβαια, συνέχισε νά βλέπει τούς ἀγῶνες ἀλλά θέλοντας νά βρεῖ κάποιο λόγο γιά νά ὑποστηρίξει μία ἀπό τίς δύο ξένες χῶρες πού ἔπαιζαν κάθε φορά, ἄρχισε νά μέ ρωτάει ποιά ἀπό τίς δυό ἀγαπάει τήν Ἑλλάδα. Πραγματικά ἡ ἐρώτησή του μέ δυσκόλευε πάρα πολύ καί ἀπέφευγα νά τοῦ ἀπαντήσω. Αὐτό τό κατάλαβε καί ἕνα βράδυ μέ ἕνα φανερά προβληματισμένο ὕφος μέ ρώτησε: «μπαμπά, καμμία χώρα δέν ἀγαπάει τήν Ἑλλάδα;» 
Ὅταν εἶδα τόν προβληματισμό του, τοῦ ἐξήγησα ὅτι ἄλλο ὁ λαός μιᾶς χώρας καί ἄλλο οἱ ἡγέτες τῆς ἴδιας τῆς χώρας. «Πολλῶν χωρῶν οἱ λαοί», τοῦ εἶπα, «ἀγάπησαν τήν Ἑλλάδα καί πολέμησαν καί ἔδωσαν καί τή ζωή τους ἀκόμα γιά μᾶς. Οἱ ἀρχηγοί τους ὅμως, κοιτοῦσαν τό συμφέρον τό δικό τους. Κοιτοῦσαν νά κάνουν τή χώρα τους κυρίαρχη καί ἰσχυρή γιά νά εἶναι οἱ ἴδιοι ἀρχηγοί τῆς ἰσχυρῆς αὐτῆς χώρας καί νά ἀπολαμβάνουν ἀξιώματα καί πλούτη. Οἱ ἀρχηγοί, λοιπόν, τῶν χωρῶν κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἐκμεταλλεύθηκαν καί πολλές φορές κατέστρεψαν καί ταπείνωσαν τήν μικρή μας πατρίδα, ἀφοῦ ἔτσι ἦταν τό συμφέρον τους». 
Ἀκούγοντας αὐτά ὁ γιός μου καθησυχάσθηκε ἀπό τήν σκέψη ὅτι ὁ ἁπλός καί περισσότερος κόσμος μᾶς ἀγαποῦσε κι ἔτσι κοιμήθηκε ἥσυχος. 
Ἐγώ ὅμως, ξέροντας κάτι παραπάνω ἀπό τό γιό μου καί γνωρίζοντας λίγο τήν ἱστορία μας, βυθίστηκα πάλι σέ πικρές σκέψεις. Μία–μία ἐάν πιάσει κανείς ὅλες τίς μεγάλες χῶρες-δυνάμεις, θά βρεῖ καί κάτι κακό ἕως καί καταστροφικό νά ἔχει προσφέρει στήν πατρίδα μας.

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Ἄνθρωποι χωρίς ρίζες, πού δέν ἀνήκουν πουθενά καί σέ κανένα!

Ἄλλος ἕνας κύκλος ἔκλεισε. Ἄλλο ἕνα καλοκαῖρι πέρασε κι ὅλα ξαναρχίζουν ἀπό τήν ἀρχή γι’ ἄλλη μιά φορά. Ὅλα ἴδια, ἀλλά ὄχι ἀκριβῶς ἴδια. 
Τά βράχια εἶναι ἴδια, ἀκίνητα στήν ἴδια θέση κι ἑτοιμάζονται γιά τίς τρικυμίες τοῦ χειμῶνα. Ἔχουν ὅμως χάσει τά χαλίκια πού τούς πῆρε ἡ θάλασσα καί δέν θά τά ξαναβροῦν. 
Τό ἴδιο καί οἱ ἄνθρωποι, εἴμαστε ἴδιοι κι ἑτοιμαζόμαστε ὅπως πάντα γιά τό τί θά φέρει ὁ νέος κύκλος τοῦ χρόνου, ἀλλά τά κομματάκια τοῦ ἑαυτοῦ μας πού ἔμειναν πίσω δέν θά ξαναβρεθοῦν πιά, ἔστω καί ἄν τά ἔχουμε “αἰχμαλωτίσει” σέ φωτογραφίες. 
Μέ κάποιο παρόμοιο τρόπο συντελοῦνται οἱ ἀλλαγές καί στόν κόσμο γύρω μας, ἀλλαγές πού τίς προκαλοῦμε ἐμεῖς, λίγο–λίγο, μέ τρόπο ἀνεπαίσθητο, ἔτσι ὥστε οὔτε κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δέν τίς συνειδητοποιοῦμε. 

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Ὁ Νικοπόλεως Μελέτιος Μία σπάνια εκκλησιαστική μορφή

Μία σπάνια Ἐκκλησιαστική μορφή, ὁ Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Μελέτιος (Καλαμαρᾶς) ἐκλήθη ἀπό τόν Κύριον καί Θεόν μας στά Οὐράνια Σκηνώματα τήν 21η Ἰουνίου 2012.
nikopoleos meletios
Ὁ μεταστάς Ἱεράρχης ἦταν ἀπό τούς τελευταίους ἐκφραστάς «τοῦ παλαιοῦ τῆς Ἐκκλησίας σχήματος», διασώσας καί τό δόγμα καί τό ἦθος τῆς ἀμω­μή­του Ὀρθοδόξου Πί­στεώς μας.
Κάτοχος λιπαρᾶς κο­σμι­κῆς καί Θείας γνώσεως, γνώστης χωρίς ὑπερ­βολή, ὡς οἱ ἀρχαῖοι σοφοί, τῆς Ἑλληνικῆς καί τῆς Λατινι­­­κῆς γλώσσης, γνώστης τῶν Βαλκανικῶν καί Εὐρωπα­ϊ­κῶν γλωσ­σῶν, κυρίως δέ γνώστης τῆς Δογματι­­­­­κῆς καί Ἁγιοπατε­ρικῆς Παρα­δόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπετέλεσε, μέ τήν ἄκρα ἄσκησή του, τήν Ἀρχιερατική Ποιμαντική του καί τήν βίωση τῆς γνή­σιας Χριστιανικῆς ζω­ῆς, ἔνσαρκη Εἰκόνα τοῦ Πρώ­­του Ἀρχιερέως καί Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ.
Ἀνέλαβε τό 1980 μιά ἠθικά καταρρακωμένη Μητρόπολη, πού εἶχε γίνει τότε Πανελλήνιο θέατρο καί θέμα σατιρικῶν παραστάσεων καί τήν ἀνέδειξε πρότυπο Τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ προηγουμένως μέ τήν Πατρική του ἀγάπη μεταμόρφωσε πνευματικά ἀκόμη καί τούς ἀδιαφόρους καί ἀπαιδεύτους Κληρικούς τῆς Μητροπόλεως καί χειροτόνησε πλῆθος νέων καί Ἱεραποστολικῶν κληρικῶν, πού κοσμοῦν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Ἐρωτήματα ἑνός πιστοῦ

Ἄν ὄντως ἀληθεύει πώς ἀνησυχοῦν οἱ Ἱεράρχες γιά τήν ἄνοδο τῶν κομμάτων τῆς ἀριστερᾶς, θά ἤθελα μέ τήν ἰδιότητα τοῦ πιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας, νά ἐκφράσω τίς παρακάτω ἀπορίες. 
Γιατί δέν ἔχουν οἱ Ἱεράρχες τήν ἴδια ἤ καί περισσότερη ἀνησυχία, γιά τήν ἐπικράτηση τῶν κομμάτων ΝΔ καί ΠΑΣΟΚ, πού ὑποκρίνονται σεβασμό καί πίστη, ἐνῶ στήν πραγματικότητα προωθοῦν τήν, χωρίς Χριστό καί κατά τοῦ Χριστοῦ, παγκοσμιοποίηση; 
Πόσους νόμους ἔχουν ψηφίσει αὐτά τά δύο κόμματα κατά τῆς πίστης; Ποιός ψήφισε τό σύμφωνο συμβίωσης; Ποιός δέν ἀπέτρεψε ὁριστικά τήν καύση τῶν νεκρῶν; Ποιός ἐξαθλίωσε τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στά σχολεῖα; Ποιός ἔφτιαξε τά ἄθλια βιβλία τῆς Ἱστορίας τῆς Γλώσσας κ.τ.λ.; Ποιός δέν πληρώνει γιά τήν χειροτονία Ἱερέων; Ποιός θεωρεῖ τήν Ἐκκλησία «φορέα»; Ποιός προωθεῖ τήν κάρτα τοῦ πολίτη καί τό ἠλεκτρονικό φακέλωμα; Ποιός … ποιός ….ποιός ……. 

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Περί ἐχθρῶν καί ψευδαδέλφων

Εἶναι γνωστό σέ ὅλους τό γεγονός ὅτι στίς κρίσιμες στιγμές τῆς ζωῆς μας, ξυπνοῦν δυνάμεις πού δέν ξέραμε κάν ὅτι τίς εἴχαμε. Ὅσο πιό δύσκολες οἱ περιστάσεις, τόσο πιό πολλές οἱ ἀφανεῖς δυνάμεις πού ἔρχονται στήν ἐπιφάνεια γιά νά μᾶς βοηθήσουν νά τά βγάλουμε πέρα. Κι εἶναι αὐτές οἱ στιγμές κατ’ ἐξοχήν πού φανερώνουν καί στούς ἄλλους ἀνθρώπους τόν χαρακτῆρα μας. 
Τό ἴδιο συμβαίνει καί στή ζωή τῶν λαῶν. Ἰδίως τό δικό μας ἔθνος ἔχει ἀναδείξει σέ κρίσιμες στιγμές ἕνα πλῆθος ἰδιαίτερα ὡραίων ἀνθρώπων κι εἶναι τιμή μας νά λέμε ὅτι ἔχουμε τό ἴδιο αἷμα μ’ αὐτούς.
Ὅπως, ὅμως, ὁ κίνδυνος φανερώνει τίς κρυφές ἀρετές καί τήν μέχρι τότε ἀφανῆ γενναιότητα, ἔτσι φανερώνει καί τήν κρυφή κακία, τή μικροπρέπεια καί τή λανθάνουσα προδοσία. Ὅλοι ὅσοι «ἔταξαν στή ζωή τους νά φυλάττουν Θερμοπῦλες» γνωρίζουν πολύ καλά ὅτι ὁ Ἐφιάλτης εἶναι κρυμμένος κάπου στά βουνά, περιμένοντας τίς «προτάσεις» τῶν βαρβάρων! 

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ο Κικέρων για τους προδότες‏

Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει των ανοησιών του, ακόμα και των φιλοδοξιών του. Όμως δεν μπορεί να επιζήσει της εσωτερικής εθνικής προδοσίας.
Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο φοβερός, γιατί είναι γνωστός και ανεμίζει τη σημαία του.
Ο προδότης όμως μετακινείται ελεύθερα μεταξύ όλων που βρίσκονται πίσω από τις πύλες, ψίθυρίζοντας τις ύπουλες διαδόσεις του σε όλα τα σοκάκια, για να φτάσουν μέχρι και στους υψηλούς προθαλάμους της ίδιας της κυβέρνησης.
Γιατί ο προδότης δεν μοιάζει με προδότη. Μιλάει με προφορά ίδια με τα θύματα του, μοιάζει μαζί τους στο πρόσωπο και στις φορεσιές, και απευθύνεται  στην ποταπότητα που κρύβεται  βαθειά στις καρδιές όλων των ανθρώπων.
Καταστρέφει τη ψυχή του έθνους, εργάζεται μυστικά άγνωστος στο σκοτάδι για να υπονομεύσει τους στύλους της πόλης. Μολύνει το σώμα της πολιτικής ώστε να μην αντιστέκεται πλέον.
Λιγότερο πρέπει να φοβούμαστε ένα δολοφόνο.
Marcus Tullius Cicero, 43BC

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Πρέπει νά ἀποκαθηλώσουμε τήν Πατρίδα μας γιά νά τήν ἀναστήση ὁ Θεός!

Εἶναι περιττό νά ἐπισημάνω στούς ἀναγνῶστες μας –Κληρικούς καί λαϊκούς– τήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν, τόν ὁρατό καί ἀόρατο πόλεμο πού γίνεται ἀπό τούς πολιτικούς δυνάστες τοῦ Γένους μας ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, τήν ἀπεμπόληση κάθε πνευματικῆς Ἀξίας, τήν οἰκονομική ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ μας, πού ἀπό νοικοκύρης ἔγινε ζητιάνος ἀπό τίς ἀμοραλιστικές, ἀπάνθρωπες καί προδοτικές πολιτικές τῶν Κομμάτων Ἐξουσίας ἀλλά καί τῶν ὑπολοίπων «Ποντίων Πιλάτων» τοῦ Κοινοβουλίου μας. Εἶναι, λοιπόν, περιττό νά ἐπισημάνω τίς ταιριαστές μέ τήν «Ἀποκάλυψη» ἡμέ­ρες πού διέρχεται ἡ Πατρίδα μας.
Γνωρίζω ὅτι προσεύχεσθε, ὅπως καί ὅλοι μας, νά σκεπάση ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μας τό Ἔθνος μας, νά τό ἀνασύρη ἀπό τήν πνευματική ἀθλιότητα καί νά τό ἀποκαταστήση στήν ἁγιότητα, πού ἦταν ἀνέκαθεν τό πνευματικό περιβάλλον τῆς Πατρίδος μας. Ὅμως, ἐπίσης, γνωρίζω ὅτι μαζί μέ τήν προσευχή μας ἀπαιτεῖται καί κοπιώδης προσπάθεια, ἰδίως ἡμῶν τῶν Ποιμένων, ὥστε νά γίνη πράξη ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ Θεός μας δέν θέλει μόνο λόγια ἀλλά καί ἔργα καί αἷμα, ὅπως μᾶς εἶπε διά τῶν ἁγίων Του, «δός αἷμα καί λάβε πνεῦμα».
Ἡ Παναγία μας δέν ἀρκέσθηκε νά ἱκετεύη τόν «Υἱόν καί Θεόν της» ἀλλά ἔγινε καί «Ὑπέρμαχος Στρατηγός» τοῦ Ἔθνους μας καί προασπιστής τῆς Πατρίδος μας, ὥστε αὐτή, ἡ συγκεκριμένη Πατρίδα, νά παραμείνη ὁ ἰδανικός τόπος γιά νά ζήση κανείς τήν πνευματική ζωή. Πολύ περισσότερο ἐμεῖς οἱ Κληρικοί καί οἱ χριστιανοί μας ἔχουμε χρέος –παράλληλα μέ τήν προσευχή μας– νά ἐργασθοῦμε δραστικά καί ἀποφασιστικά γιά νά ἀναχαιτίσουμε τήν πολιτική λαίλαπα τῆς Πατρίδος μας, παρακινῶντας εὐσεβεῖς ἀνθρώπους νά πολιτευθοῦν, κηρύσσον­τας ἔτσι ἀπηνῆ διωγμό σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς πο­λι­τικούς πού ἐκλέχθηκαν στό Κοινοβούλιο τίς τελευταῖες δεκαετίες καί ἀποδεκάτισαν κυριολεκτικά κάθε ἱερό καί ὅσιο τοῦ Γένους μας καί τοῦ λαοῦ μας.

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Οἱ Ἄρχοντες πρέπει νά εἶναι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι

Φωνή ἐκ τοῦ τάφου τοῦ μακαριστοῦ
Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμοθέου

Τό σοβαρώτερο γεγονός σέ μία χώρα εἶναι ἡ ἐκλογή τῶν ἀρχόντων πού θά την κυβερνήσουν.Οἱ λαοί ἀκολουθοῦν τούς ἀρχηγούς των, τούς ὁποίους ἀγαποῦν καί μιμοῦνται. Δέν εἶναι δύσκολο νά ἀντιληφθεῖ κανείς τήν τεράστια σημασία πού ἔχει ἡ ἐκλογή καλῶν ἤ κακῶν ἀρχόντων.
Ὅμως ὀλίγοι σκέπτονται στά σοβαρά τήν ἀξίαν τῆς ψήφου των καί τήν εὐθύνην των ἀπέναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων,τήν ὥρα πού ψηφίζουν.
Σέ λίγες μέρες θά κληθεῖ καί ὁ λαός μας για ἄλλη μιά φορά νά ἐκλέξει τούς ἄρχοντας πού θά τον διοικήσουν.
Θά ξεπεταχτοῦν πολλοί καί διάφοροι ὑποψήφιοι, παλαιοί καί νέοι, γνωστοί καί ἄγνωστοι.
Θά τούς ἀκούσωμε νά ὁμιλοῦν ἀπό τό ραδιόφωνον καί τούς ἐξῶστες στίς πλατεῖες. Θά γράφουν στίς ἐφημερίδες, θά ἐξαγγέλλουν προγράμματα, θά σκορποῦν ὑποσχέσεις, θά περιέρχονται τίς συνοικίες καί τά χωριά, θά περιστοιχίζωνται ἀπό τούς φίλους των καί θά ποζάρουν χαριτωμένα στά διαφημιστικά ἔντυπα, κολλημένοι στούς τοίχους καί στά ὀχήματα.
Ἡ Ἱστορία διδάσκει πώς οἱ λαοί εὔκολα παρασύρονται καί δημαγωγοῦνται.
Καί ὁ λαός μας ἔχει μιά πλούσια πεῖρα ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια, πού δέν τή χρησιμοποιεῖ ὅσο πρέπει, γι’ αὐτό καί ἀπέχει πολύ ἀκόμη ἀπό μιά σωστή και σωτήρια τοποθέτηση τῆς ψήφου του.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

1 Απριλίου 1955




Στην Κύπρο, η ΕΟΚΑ ξεκινάει τον ένοπλο αγώνα ενάντια στην αγγλική κυριαρχία.



"Παλιοί συμμαθηταί, Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
          Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
          να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.

Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί."
Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Το σημείωμα αυτό το άφησε μια μέρα πριν τη δίκη του, στην έδρα της τάξεώς του όπου μπήκε κρυφά. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους σε ηλικία μόλις 18 ετών.
  

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Ἡ κατάλυση τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰχθύος

Διαβάζουμε γιά περασμένες ἐποχές καί ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα καί ἀποροῦμε πῶς ἦταν δυνατόν οἱ ἄνθρωποι νά ἀφήνονταν ἔτσι χωρίς ἀντίσταση νά παραδοθοῦν στήν καταπίεση μιᾶς ἐπιβολῆς τοῦ τρόπου πού ἔπρεπε νά σκέφτονται καί νά ὑπάρχουν. 
Διαβάζουμε τήν ἱστορία τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, γιά παράδειγμα, καί ἀποροῦμε πῶς ἕνας λαός ἀφέθηκε νά πάρει στά σοβαρά καί νά ἀκολουθήσει ὑπάκουα ἕνα παράφρονα. Οἱ ἱστορικοί τῆς περιόδου, ἐκ τῶν ὑστέρων, ξέρουν νά ζητοῦν τό λόγο γιατί ὁ τάδε πρέσβυς τῆς τάδε μεγάλης δυνάμεως εἶχε φιλικές καί ἐγκάρδιες σχέσεις μέ τόν Χίτλερ καί γιατί ὁ δείνα γαλαζοαίματος ἔκανε διακοπές μαζί του στόν ἐξοχικό πύργο του. Τώρα, ἀπό τή θέση τοῦ νικητῆ ἀντιπάλου, σπεύδουν νά καταδικάσουν τήν κοσμοθεωρία τοῦ ἡττημένου, ξεχνῶντας ὅτι, τότε, ἡ ἐπιβολή τοῦ «πολιτικά ὀρθοῦ» –πού τώρα θεωρεῖται «πολιτικά λάθος»– δέν ἔγινε ἀπ’ τή μιά μέρα στήν ἄλλη, ἀλλά ξεκίνησε σάν μόδα, λίγο- λίγο, βῆμα-βῆμα, μέ τό πρόσχημα τοῦ καλοῦ καί τῆς προόδου. Ἡ μία δικαιολογία διαδεχόταν τήν ἄλλη, τό ἕνα «δῆθεν» ἀκολουθοῦσε τό ἄλλο, μέχρι πού ἡ Εὐρώπη αἱματοκυλίστηκε, συμπαρασύροντας μαζί της καί τόν ὑπόλοιπο κόσμο.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Ἡ Πατρίδα μας δέν περιμένει!

Ποιά εἶναι ἡ Ἑλλάδα σήμερα καί ποῦ βρίσκεται; Ὅλοι γι’ αὐτήν μιλοῦν, γι’ αὐτήν, ὑποτίθεται, κόπτονται καί πασχίζουν, ἀλλά κανείς δέν μπορεῖ πιά νά τήν προσδιορίση.
Δέν μιλοῦμε γιά τούς ξένους, τούς ἀλλοεθνεῖς. Αὐτοί οὐδέ­ποτε κατάλαβαν τί σημαίνει Ἑλλάδα, οὔτε τί εἶναι αὐτό πού τήν κάνει νά ξεχωρίζη ἀπό ὅλα τά ἔθνη, ἀπό καταβολῆς τῆς Ἱστορίας. Αὐτοί, τήν παρακολουθοῦν στό διάβα τῶν αἰώνων καί ἄλλοτε τήν ζηλεύουν –γι’ αὐτά τά ἐπιφανειακά πού μποροῦν νά διακρίνουν– τήν φθονοῦν καί ἐκστρατεύουν ἐναντίον της γιά νά τήν κατακτήσουν, νά τήν λεηλατήσουν καί νά πλουτίσουν τά Μουσεῖα τους μέ τά κλοπιμαῖα τους καί, ἄλλοτε, ὅπως σήμερα –πού δείχνει τό χειρότερο πρόσωπο τῆς Ἱστορίας της– τήν χλευάζουν καί τήν εἰρωνεύονται.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Απόγονοι ποιών προγόνων;

Τό ὄνομα τῆς χώρας μας, τόν τελευταῖο καιρό, ἔχει γίνει πρωτοσέλιδο σέ πάμπολλες μεγάλες καί μικρές ἐφημερίδες τῆς Εὐρώπης. Τά σχόλια πού τό συνοδεύουν δέ, δέν εἶναι καθόλου κολακευτικά. Αὐτό τό ἐπιβεβαιώνουν καί ἄνθρωποι πού ταξιδεύουν σέ Εὐρωπαϊκές χῶρες καί ντρέπονται νά ὁμολογήσουν τήν ἐθνικότητά τους, γιά νά μήν εἰσπράξουν τά εἰρωνικά καί ἀπαξιωτικά σχόλια τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν πού μᾶς θεωροῦν τεμπέληδες καί ἅρπαγες πού τούς βάζουμε νά δουλεύουν αὐτοί ἀντί γιά μᾶς καί τούς ἁρπάζουμε τούς καρπούς τῶν κόπων τους. 
Ὅμως, προτοῦ προλάβουμε νά ἀγανακτήσουμε μέ τήν ἀχαριστία τῶν ἄσπονδων «φίλων» μας, εἶναι καλό νά προσπαθήσουμε νά δοῦμε τόν ἑαυτό μας μέ τό βλέμμα ἑνός αὐστηροῦ ἀντίθετου κριτή. Καί, γιά νά γίνω πιό σαφής, νά σᾶς φέρω τό παράδειγμα μιᾶς Ἑλληνίδας πού ἔκανε αἰσθητή τήν παρουσία της στή Βρετανία καί κέρδισε μιά σημαντική θέση σέ δύο ἐκδόσεις τῶν Times, μιᾶς ἐφημερίδας πού διαβάζεται παγκόσμια, ἔχει τεράστια κυκλοφορία καί εἶναι ἀπό τίς πιό παλιές καί ἔγκυρες ἐφημερίδες
ὁλόκληρου τοῦ πλανήτη. Τόσο πολύ «διαφήμισε» αὐτή ἡ κυρία τό ὄνομα τῆς Ἑλλάδας.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Η Εκκλησία ευλογεί όπλα άλλα όχι πολιτικούς;

Mέσα στόν Φεβρουάριο ἀρχίζει καί τό Τριώδιο, αὐτή ἡ κατανυκτική περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας πού κορυφώνεται τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα.
Θά ἔπρεπε, λοιπόν, νά καταπιανόμαστε κατά τήν περίοδο αὐ­τή κατ’ ἐξοχήν μέ θέματα Ὀρθοδόξου Θεολογίας, μέ θέματα πού καλλιεργοῦν βαθειά τήν ψυχή καί τίς αἰσθήσεις της. Ὅμως, ἡ ποιμαντική μας εὐθύνη μᾶς ὑπαγορεύει νά μήν ἀκολουθοῦμε τυφλά τίς ἐπιταγές τοῦ Λειτουργικοῦ χρόνου ἀλλά νά ἐξετάζουμε συγχρόνως καί τήν ψυχολογική κατάσταση τῶν ἀνθρώπων καί ἀνα­λόγως αὐτῆς νά ἐνεργοῦμε, εἴτε γράφοντες εἴτε ὁμιλοῦντες πρός αὐτούς, ὥστε οἱ παρεμβάσεις μας νά μήν εἶναι ἐκτός τόπου καί χρόνου ἀλλά νά ἔχουν λόγο, σκοπό καί ὠφέλεια.
Ζῶντας τήν ρευστή κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν Πατρίδα μας ἀπό τήν πολιτική ἀθλιότητα καί τήν προδοτική συμπεριφορά τῶν κυβερνώντων, πού ὁλοένα κορυφώνεται, δέν δυσκολεύεται κανείς νά διαπιστώση ὅτι ἡ ψυχολογία τῶν ἀνθρώπων κινεῖται σέ ρυθ­μούς «τεταραγμένης» ἕως «λίαν τρικυμιώδους» καταστάσεως. Ἀκόμη καί ἄνθρω­ποι πού προσπαθοῦν νά ζήσουν κατά Θεόν εἶναι ἀνή­συχοι καί δέν τούς ἀφή­νει ἡ ταραχή οὔτε κα­τά τήν ὥρα πού προσεύχονται.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

"Γιατί δεν θέλουν τους Έλληνες;"

Στο βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία δίνει τη δική της εξήγηση στο γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ...ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.
Διάβασέ το!

Αξίζει ...και ας μην έχει γραφτεί από Έλληνα
Η κοπέλα αναφέρεται σε κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα καί προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά.

Ένας... φίλος του γιατρός απ’ τη Γενεύη του δώρισε ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντάς τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι είναι επικίνδυνο!...
"Πράγματι, σ’ ένα χρόνο είχε δυναμώσει...τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο. Ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο κηπουρός που δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να μείνει ένα μήνα ακίνητος στην κλινική έχοντας χάσει την γάμπα που την είχε φάει ο σκύλος και θα έμενε κουτσός σε όλη του τη ζωή με καρφιά στο πόδι του!

Ο Αλμπέρ απεφάνθη ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά. Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι». Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε αιμοβόρικα σ’ έναν υπηρέτη και ευτυχώς γι’ αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλος» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του! Η στεναχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, καί εκδικείται: «Τα ζώα δεν συγχωράνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους... και όποτε δίνετε η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ο Μύθος του Χταποδιού

...
Οι σημερινοί εχθροί της θρησκείας και του έθνους είναι πιο επικίνδυνοι από τους παλιούς, γιατί μας παραπλανούνε με την ήμερη όψη τους και μας φαίνουνται άβλαβοι, ακίνδυνοι. Τέτοιοι είναι τα λεγόμενα "αγαθά του πολιτισμού", οι ευκολίες της ζωής που είναι παγίδες φαρμακωμένες, τα θεάματα οι ψυχαγωγίες, οι τουρισμοί κ.τ.ά. Τούτοι οι εχθροί φαίνουνται άκακοι κι ανίκανοι να μας κάνουνε κακό, γιατί δεν είναι άγριοι και φανεροί, αλλά ύπουλοι και κρυφοδαγκανιάρηδες. Από τους πρώτους προφυλάγεσαι, μα από τους δεύτερους όχι, ως που να σε καταπιούνε, όπως φαίνεται από έναν θαλασσινόν μύθο που θα σας πω:

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Για γέλια ή ... για κλάματα;!!!

Βλέποντας ο Θεός το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας και τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός, αποφασίζει να στείλει τον Υιό Του και πάλι στη Γη για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες.
Ο Ιησούς εμφανίζεται ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και μετά από μια θερμή ομιλία συμπαράστασης και υποστήριξης της Ελλάδας, ανακοινώνει ότι διαγράφει όλα τα χρέη της χώρας, φέρνει μεγάλες επενδύσεις, παρέχει αυξήσεις 100% σε όλους τους Έλληνες και διαγράφει τα δάνειά τους.
Όλοι οι Βουλευτές όρθιοι ζητωκραυγάζουν. Αλαλαγμοί χαράς και ικανοποίησης από όλες τις πτέρυγες. Ακόμα και η Παπαρήγα… σταυροκοπιέται.
Τότε ο Ιησούς λέει: «Υπό έναν όρο!». Όλοι ησυχάζουν και περιμένουν να ακούσουν. «Όλοι σας θα παραιτηθείτε και κανείς σας δεν θα είναι του λοιπού υποψήφιος βουλευτής».
Νεκρική σιγή στην αίθουσα.  Κάποιοι του απαντούν ότι θα πρέπει να συνέλθουν τα κόμματα για να αποφασίσουν.
«Πολύ καλά. Θα περιμένω την απάντησή σας αύριο το πρωί» λέει ο Ιησούς.
Την επομένη ο Πρόεδρος της Βουλής παραδίδει στον Ιησού την ομόφωνη απάντηση όλων των κομμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου  με την οποία «καταγγέλλεται η απαράδεκτη παρέμβαση του Θεού στα εσωτερικά ζητήματα της Ελλάδας»!!!

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Γεννήθηκα ζωντανή μετά από την έκτρωση της μητέρας μου!


Μιά συγκλονιστική μαρτυρία...
Χαίρετε. Ὀνομάζομαι Gianna Jessen. Εἶμαι υἱοθετημένη καί ἡ βιολογική μου μητέρα ἦταν δεκαεφτά χρονῶν, ὅταν ἀποφάσισε νά κάνει ἔκτρωση. Ἦταν τότε ἑφτάμισι μηνῶν ἔγκυος καί ὁ γιατρός τή συμβούλευσε νά κάνει αὐτό, πού ὀνομάζεται saline abortion (ἀντικατάσταση τοῦ ἀμνιακοῦ ὑγροῦ μέ ἀλατοῦχο διάλυμα, πού καίει τό παιδί μέσα καί ἔξω). Ἔτσι ἡ μητέρα μου ἀνέμενε νά γεννήσει ἕνα... νεκρό παιδί μέσα σέ εἰκοσιτέσσερις ὧρες. 
Πρός μεγάλη ἔκπληξη καί ἀμηχανία ὅλων, δέν βγῆκα νεκρή σ’ αὐτό τόν κόσμο ἀλλά ζωντανή(!), στίς 6 Ἀπριλίου τοῦ 1977 σέ κλινική ἐκτρώσεων τοῦ Λός Ἄντζελες. Αὐτό δέ πού ἀποτελεῖ τέλειο συγχρονισμό τοῦ ἐρχομοῦ μου, εἶναι ὅτι ὁ μαιευτήρας πού ἐνεργοῦσε τήν ἔκτρωση ἦταν ἐκτός ὑπηρεσίας ἐκείνη τή στιγμή κι ἔτσι δέν τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά ὁλοκληρώσει τό σχέδιό του, πού ἦταν ὁ τερματισμός τῆς ζωῆς μου. 
Τήν στιγμή αὐτή πού σᾶς μιλῶ, βρίσκομαι σ’ ἕνα ὄμορφο κυβερνητικό κτίριο καί ξέρω ὅτι στήν ἐποχή πού ζοῦμε δέν εἶναι πολιτικά σωστό νά πεῖς τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ σέ μέρη σάν κι αὐτό. Τό νά Τόν φέρεις σέ τέτοιες συναντήσεις, μπορεῖ νά κάνει τούς ἄλλους νά νοιώσουν τρομακτικά ἄβολα. Ἀλλά, ….δέν ἐπιβίωσα γιά νά κάνω τόν καθένα νά νοιώθει ἄνετα. Ἐπιβίωσα γιά νά ἀνακατεύω τά πράγματα λίγο καί αὐτό τό ἀπολαμβάνω!