Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ «ΟΥΚ ΗΛΘΕ ΒΑΛΕΙΝ ΕΙΡΗΝΗΝ ΑΛΛΑ ΜΑΧΑΙΡΑΝ»!

Περιμένοντας τά Χριστούγεννα –ὅσοι τοὐλάχιστον βρισκόμαστε στή μέση ἡλικία καί ἄνω– νοιώθουμε ἀκόμη πιό ἔντονα σάν πρόσφυγες στήν ἴδια μας τήν Πατρίδα, ἀφοῦ ἡ Δημόσια ζωή δέν παρουσιάζει πιά σχεδόν κανένα ἐνδεικτικό τῆς πνευματικότητος μέ τήν ὁποία ἀνατραφήκαμε ἀπό βρέφη γιά νά γίνουμε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι.
Οἱ Δημόσιες Ὑπηρεσίες ψυχρές σέ ὁτιδήποτε θά θύμιζε ἐκκλη­σι­αστική πνευματικότητα. Προϊστάμενοι καί ὑπάλληλοι Ὑπη­ρε­σιῶν καί καταστημάτων συμπεριφέρονται σάν «ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ» καί ἀντιμετωπίζουν ἀκόμη καί τούς κληρικούς μέ τή φράση: «Ὁρῖστε κύριε, τί θέλετε κύριε;», ὁσάκις ἔρχονται σέ συναλλαγή μαζί τους. Τά σχολεῖα δέν εἶναι πιά φωλιές πού θά θερμάνουν τούς νεοσσούς ἀλλά καί τούς μεγαλύτερους μαθητές μέ τό ἦθος, τήν προβολή πνευματικῶν προτύπων, μέ τό προσωπικό ἐνδιαφέρον τῶν διδασκόντων, μέ τήν αὐταπάρνησή τους καί τήν πνευματική ἀγάπη τους.
Ἀκόμη καί οἱ Ναοί πολλῶν ἐνοριῶν, δυστυχῶς καί τῆς Ὑπαί­θρου, ἔχουν χάσει τήν πνευματική ζεστασιά τους καί ἡ Ἱερατική Πα­τρική στοργή καί ἀγάπη ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπό τήν ψυχρή συναλλαγή καί τή συμμόρφωση σέ διαδικασίες.
Μέσα σ’ αὐτές τίς συνθῆκες οἱ ἄνθρωποι, πού μεγάλωσαν μέ Ἀρχές, μελαγχολοῦν, καί ἐκεῖνοι πού μεγάλωσαν μέ ἐκκλησιαστική πνευ­μα­τι­κό­τη­τα, ὑποφέρουν.

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Τί εἶναι ὁ Θεός μου;

Τί εἶναι ὁ Θεός μου; Ρώτησα τή γῆ καί μοῦ ἀποκρίθηκε: "Δέν εἶμαι ἐγώ". Καί ὅ,τι κλείνει μέσα της μοῦ εἶπε: "Δέν εἶμαι ἐγώ". Ρώτησα τή θάλασσα καί τούς βυθούς της καί τά ἑρπετά πού σέρνονται στή γῆ καί μοῦ εἶπαν: "Δέν εἴμαστε ὁ Θεός σου, ψάξε ψηλότερα". Ρώτησα τίς πνοές τοῦ ἀνέμου, καί μοῦ εἶπε ὁ ἄνεμος καί οἱ κάτοικοι τοῦ ἀνέμου: "Ὁ Ἀναξιμένης πλανᾶται. Δέν εἶμαι ἐγώ ὁ Θεός". Ρώτησα τόν οὐρανό, τόν ἥλιο, τό φεγγάρι καί τ' ἀστέρια καί μοῦ ἀποκρίθηκαν καί αὐτά: "Ὄχι, δέν εἴμαστε ἐμεῖς". Τότε ρώτησα ὅλα τά πλάσματα πού κρούουν τίς θύρες τοῦ κορμιοῦ, τίς αἰσθήσεις: "Πεῖτε μου ἐσεῖς γιά τόν Θεό μου. Ἀφοῦ δέν εἴσαστε ἐσεῖς, τουλάχιστον μιλῆστε μου γι' αὐτόν". Καί ἐβόησαν φωνή μεγάλη: "Αὐτός μᾶς ἔπλασε". Τά ρωτοῦσα μέ τήν προσοχή μου, καί μοῦ ἀπαντοῦσαν μέ τή μορφή τους.
Τότε στράφηκα στόν ἑαυτό μου καί τοῦ εἶπα: "Καί σύ ποιός εἶσαι;" Καί ἀπάντησα: "Εἶμαι ἄνθρωπος. Ἔχω ἕνα σῶμα, μιά ψυχή, τό ἕνα ἐξωτερικό καί τό ἄλλο ἐσωτερικό. Σέ ποιό ἀπό τά δύο θά ἔπρεπε νά γυρέψω τόν Θεό μου;" Καί ἦταν ἡ ἐρώτηση πού εἶχα ἤδη κάνει μέ τά μάτια τοῦ σώματος σέ γῆ καί οὐρανό - ὅσο μακριά μποροῦσε νά φτάσει τό βλέμμα μου καί ὅσο μακριά μποροῦσα νά στείλω τά μάτια μου ὡς ἀγγελιοφόρους. Ὅμως ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος εἶναι ὁ καλύτερος, γιατί σ' αὐτόν ἔδωσαν ἀπάντηση οἱ ἀγγελιοφόροι τῶν αἰσθήσεων γιά τόν οὐρανό καί τή γῆ καί γιά ὅλα ὅσα κλείνουν ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, ὡσάν νά ἀπευθύνονταν σέ κάποιον πού κυβερνᾶ καί ἐλέγχει, καί τοῦ εἶπαν: "Δέν εἴμαστε ἐμεῖς ὁ Θεός. Ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος πού μᾶς ἔπλασε". Ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος τά εἶδε αὐτά χάρη στόν ἐξωτερικό ἄνθρωπο. Ἐγώ, ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος, ἐγώ, ἐγώ ὁ νοῦς, τά ἔμαθα αὐτά μέ τίς αἰσθήσεις τοῦ σώματος. Ρώτησα ὁλόκληρη τή μάζα τοῦ σύμπαντος γιά τόν Θεό μου καί μοῦ ἀποκρίθηκε: "Δέν εἶμαι ἐγώ ὁ Θεός, εἶμαι ἔργο τοῦ Θεοῦ".
Ἁγίου Αὐγουστίνου, «Ἐξομολογήσεις»
Ἐκδόσεις Πατάκη, Ἀθήνα 2007

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΑΣ;

Στήν ἀσέβεια  τῆς καταργήσεως τῆς Κυριακάτικης ἀργίας:

Εἶναι ἀναµφισβήτητο ὅτι ἡ κατήχηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί ὁ ἁγιασµός του εἶναι τό ἐπίκεντρο τῆς ἀποστολῆς µας. Δέν µπορεῖ ὅµως νά περιορισθοῦµε σ’ αὐτά.
Καλούµεθα νά εἴµαστε Πατέρες. Καί ὁ πατέρας εἶναι πατέρας σέ ὅλους τούς τοµεῖς καί σ’ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς. Ὅπως ὁ φυσικός πατέρας δέν περιορίζεται στό νά διδάσκη τά παιδιά του µέ τόν λόγο µόνο, ἀλλά πρέπει κυρίως ἐµπράκτως νά δίνη τό παράδειγµα, ἄλλοτε προστατεύοντάς τα καί περιορίζοντάς τα καί ἄλλοτε ὑποκινώντας τα καί ἐνθαρρύνοντάς τα. Ἔτσι ὀφείλει να πράξη καί ὁ πνευµατικός πατέρας.
Ἀπό σήµερα, 1η Κυριακή τοῦ Νοεµβρίου 2013,  ἀρχίζει ἡ δοκιµαστική φάση ὀχτώ Κυρακῶν µέ ἀνοιχτά τά ἐµπορικά καταστήµατα παράλληλα µέ τήν ἔναρξη ἐκπτώσεων, ὡς ἕνα ἐπί πλέον δόλωµα, γιά νά αὐξηθῆ ἡ πίθανότητα νά “τσιµπήση” ὁ λαός. Καί ὁ νοµοθέτης (ἤ καλύτερα νά λέγαµε νοµοδιαστρεβλωτής) ἐπικαλεῖται τό ψεύτικο ἐπιχείρηµα πώς πιέζει ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση σ’ αὐτή τήν κατεύθυνση καί πώς δέν µπορεῖ µόνο ἡ Ἑλλάδα νά µείνη ὀπισθοδροµική.
Γιά νά σοβαρευθοῦµε λιγάκι! Ἐνῶ στήν δῆθεν συντηρητική χώρα µας γίνεται συζήτηση γιά τήν πλήρη ἀπελευθέρωση τοῦ ὡραρίου καί τό ἄνοιγµα ὅλες τίς Κυριακές, στήν “προοδευτική” Γερµανία διεξάγεται καυγάς γιά τό ἄνοιγµα τῶν ἐµπορικῶν καταστηµάτων γιά τρεῖς (!) Κυριακές τό χρόνο, καί µάλιστα µέ πρωταγωνιστή ἕναν ρωµαιοκαθολικό ἱερέα.

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καί ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία



«…μόνον τό ἔθνος τό Ἑλληνικόν ἔμεινε
ὡς πρόσωπο δρῶν ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς,
καθ’ ὅλους τούς αἰῶνας, καί τοῦτο διότι
ἡ ἀνθρωπότης δεῖται αἰωνίων διδασκάλων.»
(Ἁγ. Νεκταρίου, Ἱερῶν & Φιλοσοφικῶν Λογίων Θησαύρισμα)

Tίς πιό πολλές φορές γνωρίζουμε τούς ἁγίους μέσα ἀπό τά πολυποίκιλα θαύματά τους ἤ τά βοηθητικά τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἔργα τους καί λιγότερο ἀπό τίς ἐπιστημονικές τους γνώσεις καί μελέτες, ἀπό τούς ἀγῶνες τους γιά τήν ἀνόρθωση τοῦ Γένους καί τήν ἀναμόρφωση τῆς πατρίδας μας.
Ἡ ἐνασχόληση πολλῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μέ τά κλασσικά ἔργα καί τήν πνευματική μας κληρονομιά ἐν γένει, τό ἐνδιαφέρον μέ τό ὁποῖο τήν περιέβαλαν καθώς καί τά συμπεράσματα καί οἱ διαπιστώσεις τους ἀπό τήν μελέτη τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων, δίνουν σέ μᾶς σήμερα ἐλπίδα καί αἰσιοδοξία γιά νά ἀντέξουμε τά δεινά στά ὁποῖα ὁδηγεῖται ἀργά καί μεθοδικά ἡ πατρίδα μας καί κάθε ἄνθρωπος πού θέλει νά παραμείνει πρόσωπο.
Οἱ ἀναφορές τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στούς ἀρχαίους Ἕλληνες σοφούς ἔχουν τέτοιο εὖρος, πού προκαλοῦν τόν θαυμασμό, ὄχι μόνο γιά τίς γνώσεις ἀλλά καί γιά τό πῶς τίς ἀξιοποίησε ὁ λόγιος Ἱεράρχης καί ἅγιος παιδαγωγός, συμβάλλοντας στήν ἀναβάθμιση τῆς ἐκπαίδευσης καί τήν ἀνύψωση τῆς παιδείας, σέ μιά ἐποχή κρίσιμη γιά τόν Ἑλληνισμό.

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Μιά ἄγνωστη ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου

Ἀφιέρωμα στήν φετινή Ἑορτή τοῦ Ἁγίου μας
 Φέτος, λίγους µῆνες πρίν τήν ἑορτή του (τόν Αὔγουστο), ὁ ἅγιος Νεκτάριος µᾶς ἐπεφύλαξε µιά εὐχάριστη ἔκπληξη-δωρεά του. Μᾶς φανέρωσε µέ ἀπροσδόκητο τρόπο µιά ἄγνωστη ἀλλά καί πολύ σηµαν­τική ἐπιστολή του, ἡ ὁποία, βεβαίως, εἶχε µείνει ἀδηµοσίευτη µέχρι σήµερα.
Ἡ µητέρα ἑνός πνευµατικοῦ µου παιδιοῦ εἶχε –χωρίς νά τό γνωρίζη– στήν κατοχή της ἐπί ἑξῆντα καί πλέον χρόνια, στή Λα­µία, φωτογραφία χειρογράφου ἐπιστολῆς τοῦ ἁγίου Νεκταρίου πρός τόν τότε Μητροπολίτη Ἀθηνῶν κυρό Γερµανόν Καλλιγᾶν. Ἡ ἐπι­στολή ἦταν ἀναµεµειγµένη µέ ἔγγραφα καί συµβόλαιά της καί πρό δεκαετίας τά ἔγγραφα αὐτά τά παρέλαβε ἡ κόρη της στήν Ἀθήνα πρός φύλαξη.
Τόν περασµένο Αὔγουστο ἡ κόρη της ἔκανε διαλογή τῶν ἐγγρά-φων καί πρός µεγάλη της ἔκπληξη εἶδε µέσα σ’ αὐτά καί τήν ἐν λόγῳ ἐπιστολή τοῦ ἁγίου! Ἔσπευσε νά µοῦ δώση τήν ἐπιστολή αὐτή καί, µέ τήν σειρά µου ἐξεπλάγην καί εὐχαρίστησα τόν ἅγιο γιά τήν ἀπρόσµενη ἐπίσκεψή του µέ ἕνα δικό του ἀδηµοσίευτο κείµενο.
Ἀπό τήν ἐν συνεχείᾳ σύντοµη ἔρευνά µου βεβαιώθηκα ὅτι πράγ­µατι ἡ ἐπιστολή, πού δηµοσιεύουµε στό τεῦχος µας αὐτό, οὔ­τε ἔχει ἄλλοτε δηµοσιευθεῖ, οὔτε ἔχει γίνει γνωστό τό περιεχόµενό της σάν προϊόν προφορικῆς πληροφορίας.
Ὁ ἐρευνητής φιλόλογος, κ. Σοφοκλῆς Δηµητρακόπουλος ἀνα­φέ­ρει στήν πολύ τεκµηριωµένη καί ἐµπλουτισµένη βιογραφία τοῦ ἁγίου, πού ἔχει συγγράψει*, ὅτι ἀπό τό σύγγραµα τοῦ µακαριστοῦ Μητροπολίτου Τίτου Ματθαιάκη γιά τόν ἅγιο Νεκτάριο ἄντλησε τήν πληροφορία ὅτι ὑπάρχει ἐπιστολή τοῦ ἁγίου πρός τόν Μητροπολίτη Γερµανό. Ἀλλά ὁ Ματθαιάκης δέν διευκρινίζει γιά ποιά ἐπιστολή πρόκειται, προφανῶς, γιατί ἀγνοοῦσε τό περιεχόµενό της.
Βέβαια, εἶναι πολύ φυσικό νά ἀντηλλάγησαν ὄχι µία ἀλλά ἀρκε-τές ἐπιστολές µεταξύ τοῦ ἁγίου Νεκταρίου καί τοῦ Μητροπολίτου Γερµανοῦ Καλλιγᾶ, ἀφοῦ ἀπό τῆς ἀποποµπῆς του ἀπό τήν Ἀλεξάν-
δρεια ὁ ἅγιος εὑρίσκετο σέ διαρκῆ σχέση µέ τόν Μητροπολίτη Ἀθη­νῶν λόγῳ καί τῆς διπλῆς ἰδιότητος τοῦ Γερµανοῦ καί ὡς Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ὅµως καµµιά ἐπιστολή µεταξύ τῶν δύο αὐτῶν Ἱε­ραρ­χῶν δέν ἔχει δεῖ µέχρι σήµερα τό φῶς τῆς δηµοσιότητος, τοὐ­λά­χιστον καθ’ ὅσον γνωρίζω, πλήν τῆς ἐπιστολῆς–Παραιτήσεως τοῦ ἁγίου ἀπό τά καθήκοντα τοῦ ἱεροκήρυκος τοῦ νοµοῦ Εὐβοίας, πού ἀπέστειλε ἀπό τήν Χαλκίδα στίς 9 Ἰουλίου 1892.
Ὡστόσο ἡ ἐπιστολή τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, πού ἐµφανίζεται δη­­µό­σια γιά πρώτη φορά µέσῳ τοῦ περιοδικοῦ µας, δέν εἶναι µιά ἁ­πλῆ ἐπιστολή, πού ἀναφέρεται σέ ὑπηρεσιακά θέµατα ἤ ἀκόµη καί στά γνωστά προβλήµατα πού ἀντιµετώπιζε ὁ ἅγιος Νεκτάριος σάν ἀπο­τέλεσµα τῆς ἀντικανονικῆς καί ἄδικης ἀπολύσεως καί διαγραφῆς του ἀπό τά Δίπτυχα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Πρόκειται γιά µιά πολύ σηµαντική ἐπιστολή, πού, ἀφ’ ἑνός µέν ἐµφανίζει µέ ἰδιαίτερο τρόπο τό ἀπαράµιλλο ἐκκλησιαστικό ἦθος τοῦ ἁγίου Νεκταρίου καί, ἀφ’ ἑτέρου, µᾶς παρέχει πολλές πληροφορίες γιά τήν συγγραφική πορεία τῶν µέχρι τό 1893 ἡµιτελῶν συγγραφικῶν ἔργων του, τόν τρόπο πού ἀκολουθοῦσε γιά τήν συγγραφή τῶν βιβλίων του ἀλλά καί µᾶς ἀποκαλύπτει τήν ἐφηµερίδα στήν ὁποία εἶχε ἤδη δηµοσιεύσει κάποια ἀπό τά ἔργα του.
Παραθέτουµε εὐθύς τήν ἐπιστολή αὐτή τοῦ ἁγίου Νεκταρίου µέ τήν φωτογραφία τοῦ χειρογράφου του καί ἐν συνεχείᾳ θά τήν σχολιάσουµε. Προκαταβολικῶς ἐπισηµαίνουµε ὅτι ἀπό τήν πρώτη παράγραφο τῆς ἐπιστολῆς φαίνεται καθαρά αὐτό πού καί οἱ βιογράφοι τοῦ ἁγίου ἔχουν ἤδη καταγράψει χωρίς ὅµως, νά τεκµηριώνεται σέ γραπτά: ὅτι ὁ Μητροπολίτης Γερµανός ἔτρεφε µεγάλη ἐκτίµηση καί ἀγάπη στό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Νεκταρίου :

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Ἀπόπειρα δολοφονίας τοῦ Καποδίστρια καί κοτζαμπάσηδες

Ἀπόσπασμα ἀπὸ το βιβλίο τοῦ Παναγιώτη Καλεβρᾶ "Ἐπιστολαί" πού ἐκδόθηκε Ἐν Ἀθήναις 1856

Φίλε !
Ἐν Ἀθήναις τὴν 12 Ἀπριλίου 1855.
Καθ' ἥν σοὶ ἔδωσα ὑπόσχεσιν, σοὶ γράφω καὶ σήμερον. Μὴ δυσχεραίνῃς διὰ τὰς κατὰ τῆς Δύσεως ἐκθέσεις μου, καὶ πίστευέ με ὡς φιλαλήθη. Οἱ Ἀγγλογάλλοι, μὴ δυνάμενοι διὰ τὰς ῥηθεῖσας αἰτίας ν' ἀποκτήσωσι δικαιώματα ἐπί τοῦ Ἑλληνικοῦ θρόνου καὶ θεωροῦντες τόν Καποδίστριαν ὡς τό μόνον πρόσκομμα τῶν πολιτικῶν καὶ θρησκευτικῶν αὐτῶν σχεδίων, κατέβαλον πᾶσαν προσπάθειαν ὅπως καταστρέψωσιν αὐτόν διὰ τῶν ἰδίων ὁμογενῶν, μεταχειρισθέντες ὡς ὄργανα τοὺς Μπαρλαίους, τό ἔντιμον τοῦτο κόμμα, καὶ τοὺς ὀπαδούς τοῦ προνομιούχου συστήματος τῆς διαδοχικῆς εὐγενείας ἔχοντες ἐπί κεφαλῆς τὸν Α. Μαυροκορδάτον καί τινας σχολαστικοὺς λογίους. Οἱ Γάλλοι, ἀφ’ ἑτέρου, τὸν αὐτὸν σκοπὸν ἐπιδιώκοντες, προσέλαβον τοὺς Μοσχομαγκίτας, τό ἄλλο ἔντιμον καὶ τοῦτο κόμμα, ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἰ. Κωλέτου καὶ τῶν ὁπλαρχηγῶν τῶν ἐχόντων ἀξιώσεις, ὄντων ἁπάντων μαθητῶν τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ τῶν Ἰωαννίνων, διδασκάλου φοβεροῦ πάσης διαφθορᾶς καὶ κακίας. Συνεμάχησαν δὲ ἀμφότερα τὰ κόμματα ταῦτα καὶ παρεδέχθησαν τὴν ἑταιρείαν τοῦ Ροπάλου τοῦ Ἠρακλέους, συνεργοῦντος καὶ τοῦ Κοραῆ κατὰ τοῦ Καποδιστρίου. Ὁ Κοραῆς, οὔτε πολιτικὸς, οὔτε νομομαθὴς, οὔτε ἐμπειροπόλεμος, ἀλλ' ἁπλοῦς καὶ ἄριστος φιλολόγος ὤν, συνεργαζόμενος περὶ τὰ τοιαῦτα ἐνόμιζεν ὅτι εὐηργέτει τὸ ἔθνος αὐτοῦ, ἀμεριμνῶν περί τῶν συνεπειῶν, ἐξ ὧν ἐπήρετο τοῦ ἔθνους ἡ καταστροφὴ, οἷαν ἐπέφερε καὶ κατὰ τῆς πατρίδος αὐτοῦ Χίου, ἐν ἔτει 1826. Πρεσβεύων ὅτι οἱ Γάλλοι ἦσαν ἀδελφοί αὐτοῦ, πιστοὶ δὲ φίλοι τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, ἐνήργησε δί αὐτῶν, τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Χίου, μηδενισθεῖσαν εὐθὺς ἅμα ἔμαθον τὴν εἰς τήν Ἑλλάδα ἄφιξιν τοῦ Καποδιστρίου, ἐγκαταλείψαντες τό πλῆθος τοσούτων ἀθῴων εἰς τήν διάκρισιν τῶν αἱμοβόρων Τούρκων, καὶ ἀδιαφορήσαντες περί τῆς συμβάσης ἐκείνης ἀνιλεοῦς σφαγῆς. Ταῦτα καὶ τοιαῦτα ἐνεργήσας ὁ Κοραῆς ἀπερισκέπτως, καὶ συναισθανθεὶς πόσων κακῶν πρόξενος ἐγένετο, ἐτύπτετο τοσοῦτον ὑπὸ τοῦ συνειδότος, ὥστε, κατατηκόμενος ἀκαταπαύστως ὑπὸ τῆς λύπης, ἀπέθανεν αἰφνηδίως, οὐδένα δαπανήσας ὑπέρ τοῦ ἀγῶνος ὀβολόν, οὐδέν δωρήσας ἐκ τῶν βιβλίων αὐτοῦ, δι’ ἀπέχθειαν πρὸς τὸν Καποδίστριαν καὶ πρὸς τὴν Ῥωσσίαν, ὡς καταστρέψασαν τήν ἑταιρείαν τῆς Ἀθηνᾶς. Αἱ σωζόμεναι ἐπιστολαὶ αὐτοῦ μαρτυροῦσι τὴν ἀλήθειαν τῶν λόγων μου.

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Λόγος ἐκφωνηθεὶς ὑπὸ Κ. Θεοφίλου Καΐρη κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ὑποδοχῆς τοῦ Κυβερνήτου

Λόγος ἐκφωνηθεὶς ὑπὸ Κ. Θεοφίλου Καΐρη κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ὑποδοχῆς τοῦ Κυβερνήτου.
Ἐν Αἰγίνῃ, 1828 Ἰανουαρίου 12.
«Οὐκ ἄρξω ἐγώ·οὐκ ἄρξει ὁ υἱός μου έν ὑμῖν Κύριος ἄρξει ὑμῶν. Κύριος κυβερνήσει ὑμᾶς.»
(Κριτῶν Κεφ. Η', 23.)
Εἰς τοιαύτην λαμπρὰν καὶ ἐπίσημον ἡμέραν, Κυβερνῆτα τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὴν ὁποίαν Σὲ ὑπήντησε καὶ Σὲ ὑπεδέχθη ἡ πατρὶς, ἐν τῷ μέσῳ ἀνεκφράστου χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, εἰς τοιαύτην λαοῦ τῶνἙλλήνων ὁμήγυριν, ἐνῷ ὑψώνει φωνὰς εὐχαριστηρίους πρὸς τὸν ὕψιστον διὰ τὴν τόσον ἐπιθυμητὴν καὶ εὐκταίαν ἔλευσίν Σου, ποίαν ἀγγελίαν πλέον χαροποιὰν ἠδύνατό τις νὰ φέρῃ εἰς τὸ μέσον ἐκ μέ­ρους Σου, σύμφωνον τῳόντι μὲ τὰ φρονήματα τῆς ψυχῆς σου, μὲ τὰ συναισθήματα τῆς καρδίας Σου, μὲ τὰς ἐγκαρ­δίους εὐχὰς ὅλων τῶν ἀληθινῶν τέκνων τῆς Ἑλλάδος, καὶ μὲ τὰς μεγάλας ἐλπίδας, τὰς ὁποίας ἔχουσιν εἰς Σέ! Τί ἄλλο ἠδύνατο νὰ ἀναγγείλῃ πλέον χαρμόσυνον, κατάλληλον μάλιστα εἰς τὰς παρούσας τῆς πατρίδος περιστάσεἰς, καὶ ἐχέγγυον τῆς διὰ Σοῦ ἐλπιζομένης εὐτυχίας της, παρὰ ὅ,τι ἀρχηγὸς λαοῦ ἐλευθέρου ἐλευθέρως ἐκλεχθεὶς ὑπ' αὐτοῦ, καὶ ὑπέσχετο πρὸς αὐτὸν τὸν ἴδιον, καὶ ἐπροσπάθησε νὰ φέρῃ εἰς ἔκβασιν!
Ἀκούσατε λοιπὸν, λειτουργοὶ τοῦ Ὑψίστου, ἀκούσατε σεβάσμιε Πρόεδρε καὶ Βουλευταὶ, ἀκούσατε πολιτικοὶ, πολεμικοὶ, ὅλος ὁ λαὸς τῆς Ἑλλάδος, ἀκούσατε. «Κύριος ἄρξει ὑμῶν. Κύριος κυβερνήσει ὑμᾶς.» Δὲν θὲλουσιν ἐξουσιάζει εἰς τὸ ἑξῆς ὀλέθρια πάθη, ὄχι χαμερπεὶς ἰδιοτέλειαι, ὄχι ῥᾳδιουργίαι, ὄχι οἰκεῖος, ἐὰν δὲν εἶναι ἄξιος, ὄχι συγγενὴς, ἐὰν εἶναι ἀνεπιτήδειος, ὄχι φίλος τοῦ Κυβερνήτου, ἐὰν δὲν ἔχη ἱκανότητα ἀλλ’ ἡ ἱερὰ δικαιοσύνη, καὶ οἱ αἰώνιοι καὶ ἀμετάβλητοι νόμοι τοῦ Θεοῦ, οἱ πρὸς κυβέρνησιν ἐλευθέρου ἀν­θρώπου διορισθέντες, θέλουσι κυβερνᾷ. Τὸ συμφέρον τῆς πατρίδος, ἡ εὐνομία της, ἡ εὐτυχία της, ἡ δόξα τῆς, ὁ θρίαμ­βός της θὲλουσι διευθύνει καὶ τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν καὶ τοὺς σκοποὺς καὶ τοὺς λόγους καὶ τὰς πράξεις τοῦ Κυβερνήτου. «Κύριος ἄρξει ὑμῶν. Κύριος κυβερνήσει ὑμᾶς.»

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Ἁγίου Αὐγουστίνου - Ἐξομολογήσεις

"Μέγας εἶσαι, Κύριε, καί αἰνετός σφόδρα". "Εἶναι μεγάλη ἡ δύναμή σου καί ἀπροσμέτρητη ἡ σοφία σου". Καί ὁ ἄνθρωπος, τοῦτο τό ἐλάχιστο κομμάτι τῆς δημιουργίας σου, θέλει νά δοξάσει τή μεγαλοσύνη σου. Θέλει νά σέ μεγαλύνει ὁ ἄνθρωπος, αὐτός πού παντοῦ περιφέρει μαζί του τό θνητό του σαρκίο, πού παντοῦ περιφέρει τή μαρτυρία τῆς ἁμαρτίας του, τή μαρτυρία ὅτι "ἀντιτάσσεσαι στούς ὑπερηφάνους". Τοῦτο τό ἐλάχιστο κομμάτι τῆς δημιουργίας σου, ὁ ἄνθρωπος, θέλει νά δοξάσει τή μεγαλοσύνη σου. Ἐσύ τοῦ ξυπνᾶς τή λαχτάρα νά σέ δοξάζει καί νά εὐφραίνεται, γιατί δικά σου πλάσματα εἴμαστε, καί ἡ καρδιά μας δέν ἡσυχάζει ὅσο δέν ἀναπαύεται μέσα σου.

Ἁγίου Αὐγουστίνου, «Ἐξομολογήσεις»
Ἐκδόσεις Πατάκη, Ἀθήνα 2007

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Ὁ βράχος καὶ τὸ κύμα


τοῦ Ἀριστοτέλη Βαλαωρίτη


Στὸ συμβολισμὸ τοῦ ποιήματος, βράχος εἶναι ὁ κατακτητὴς
Τοῦρκος καὶ κῦμα ὁ ὑπόδουλος Ἑλληνισμός.


«Μέριασε βράχε νὰ διαβῶ!» τὸ κύμα ἀνδρειωμένο
λέγει στὴν πέτρα τοῦ γυαλοῦ θολό, μελανιασμένο.
Μέριασε, μὲς στὰ στήθη μου, ποὖσαν νεκρὰ καὶ κρύα,
μαῦρος βοριὰς ἐφώλιασε καὶ μαύρη τρικυμία.


Ἀφροὺς δὲν ἔχω γι᾿ ἄρματα, κούφια βοὴ γι᾿ ἀντάρα,
ἔχω ποτάμι αἵματα, μὲ θέριεψε ἡ κατάρα
τοῦ κόσμου, ποὺ βαρέθηκε, τοῦ κόσμου, πού ῾πε τώρα,
βράχε, θὰ πέσης, ἔφτασεν ἡ φοβερή σου ἡ ὥρα!

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Ὁ Θεός νά μᾶς λυτρώση!

Ἡ Ἐθνική Ἐπέτειος τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 µᾶς βρίσκει καί φέτος ἀνέτοιµους νά τήν κατανοήσουµε, νά τήν ζήσουµε καί νά τήν ἀξιοποιήσουµε γιά τήν ἀντιµετώπιση τῶν πολλῶν καί περιπλόκων προβληµάτων τοῦ σήµερα. 
Αὐτό πού µᾶς συµβαίνει, εἶναι καί τό καίριο πρόβληµα τῶν σηµε­ρι­νῶν προβληµάτων µας. Τό νά µή µποροῦµε νά ἰδοῦµε καί νά οἰ­κει­ο­ποιηθοῦµε τά γεγο­νότα πού σηµατοδότησαν τήν νεώτερη ἱστο­ρία µας καί ζωντάνεψαν τήν Πίστη τῶν Πατέρων µας µέ τήν αὐ­το­πρό­σωπη Παρουσία τῆς Παναγίας µας, γιά ἄλλη µιά φορά, ὡς Ὑπερµάχου Στρατη­γοῦ στά πεδία τῶν µαχῶν κατά τοῦ Ἄξονος τῆς ἀλαζονείας, τῆς βαρβαρότητος καί τοῦ ἐπεκτατισµοῦ.
Πρέπει κατεπειγόντως νά µᾶς ἀπασχολήση τό ἐρώτηµα: Πῶς µέσα σέ ἑβδοµήντα χρόνια –µέ τό πέρασµα µιᾶς γενιᾶς– ἀλλοτρι­ωθήκαµε τόσο πολύ, πού δέν θυµίζουµε πιά οὔτε τόν Χριστιανό ἀλλ’ οὔτε καί τόν Ἕλληνα!

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ


Α.
Ὁ Γιῶργος ἀγαποῦσε πολύ τά λουλούδια. Ἰδίως αὐτό τό μικρό λουλούδι ὄμορφο καί εὐωδιαστό, πού καθόταν ἐκεῖ, στό παράθυρο. Τό ἀγαποῦσε ὄχι μόνο διότι ἦταν πολύ ὄμορφο καί μυρωδᾶτο, ἀλλά καί διότι τοῦ τό εἶχε χαρίσει πρίν ἀπό κάμποσο καιρό κάποιος προσφιλής του φίλος, κάποιο πρόσωπο, πού τοῦ πρόσφερε πάντα σπουδαία καί πολύτιμη ὑποστήριξη. 
«Θά τό φροντίζω καλά» –ὑποσχέθηκε τότε στόν φίλο του– «καί ὅσες φορές τά βήματά σου θά σέ φέρνουν στό μικρό μου σπιτάκι θά τό βρεῖς στήν θέση του, ἀνθισμένο, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει τήν φιλία μας». 
Στίς πρῶτες μέρες ὅλα ἦταν γοητευτικά. Ἡ παρουσία τοῦ λουλουδιοῦ τόν χαροποιοῦσε καί ἔφερνε μιά συνεχῆ ἄνοιξη τριγύρω του. Δεκάδες φορές τήν ἡμέρα σταματοῦσε πρός στιγμή τήν ἐργασία του γιά νά θαυμάζει τό μικρό λουλούδι του, νά τό φροντίσει, ἐνῶ τά πράσινα φύλλα του σάν νά τοῦ χαμογελοῦσαν. 
Πέρασαν ἔτσι μερικές ἑβδομάδες. 
Κάποια μέρα ὅμως τόν ἐπισκέφθηκε ἄλλος φίλος (ἀπό αὐτούς πού δέν μᾶς προσφέρουν καί πολλά πνευματικά, ἀλλά ἁπλῶς μᾶς βοηθᾶνε νά περάσουμε τόν χρόνο) καί τοῦ πρότεινε νά βγοῦνε κάπου ἔξω γιά νά περάσουνε μαζί τήν ἑορτή. Ἀργά τό βράδυ, ὅταν γύρισε, ξεθεωμένος, δέν ἔδωσε πλέον καμία σημασία στό λουλούδι πού τόν περίμενε στήν γωνιά του. 
Δεύτερη ἡμέρα τό πρωΐ, τό λουλούδι κύρτωνε λυπημένο τό κεφάλι κι ὁ Γιῶργος, μετανοιωμένος,τοῦ ὑποσχέθηκε νά μή λησμονήσει ποτέ ξανά τό ποτῆρι τοῦ νεροῦ πού τό πράσινό του φιλαράκι τό χρειαζόταν καθημερινά. Ἕνα λουλούδι ζητάει ἀπό ἐμᾶς τόσα λίγα πράγματα! 

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου στό στόχαστρο τῆς ἀθεΐας!

Ἡ σημερινή ἱστορική πραγματικότητα, ἡ πραγματικότητα πού βιώνουμε στήν Πατρίδα μας τά τελευταῖα χρόνια δικαιώνει μέ τόν πιό ἀπόλυτο καί κατηγορηματικό τρόπο τόν μεγάλο ἱεραπόστολο καί ἐθνομάρτυρα, τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὁ ὁποῖος, πρίν ἀπό τριακόσια περίπου χρόνια, προέβλεψε ὅτι «θἄρθη πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίϊκο˙ νά μή τό πιστέψετε˙ θά φύγη πίσω». Αὐτό λοιπόν τό ψευτορωμαίϊκο, ὑπερψηφίζοντας πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες τό σχέδιο νόμου μέ τίτλο «Κανόνες ρύθμισης τῆς ἀγορᾶς προϊόντων καί τῆς παροχῆς ὑπηρεσιῶν», τό ὁποῖο εἶχε καταθέσει γιά ψήφιση τό Ὑπουργεῖο Ἀνάπτυξης, Ἀνταγωνιστικότητας, Ὑποδομῶν, Μεταφορῶν καί Δικτύων, οὐσιαστικά κατάργησε τήν καθιερωμένη ἀργία τῆς Κυριακῆς, δηλαδή τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου, τήν ὁποία σεβάστηκαν καί οἱ πιό ἄσπονδοι ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας στό διάβα τῶν αἰώνων. 
Πιό συγκεκριμένα, τό 16ο ἄρθρο τοῦ ἐν λόγῳ νομοσχεδίου, τό ὁποῖο ρυθμίζει τή λειτουργία τῶν καταστημάτων τίς Κυριακές, ἀναφέρει ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων: α) τήν πρώτη Κυριακή κατά τήν ἔναρξη τῆς περιόδου τῶν ἐκπτώσεων, β) τίς δύο Κυριακές πρίν ἀπό τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων καί γ) τήν Κυριακή τῶν Βαΐων. Ἐπιπλέον, ἀναφέρει ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ λειτουργία, ὅλες τίς Κυριακές του ἔτους, τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων μέ συνολική ἐπιφάνεια ἐμβαδοῦ μέχρι 250 τ.μ., ἐφόσον δέν ἀνήκουν σέ ἁλυσίδες καταστημάτων, δέν λειτουργοῦν μέ συμφωνίες συνεργασίας τύπου «shops – in – a – shop» καί δέν βρίσκονται σέ ἐκπτωτικά καταστήματα («outlet»), ἐμπορικά κέντρα ἤ ἐκπτωτικά χωριά.
Ἡ κυβερνητική πλειοψηφία, ἡ ὁποία κατόρθωσε χωρίς ἀπώλειες νά περάσει τό συγκεκριμένο νομοθέτημα ἀπό τό θερινό τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, κατάργησε μιά ἀργία πού ἰσχύει ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, δηλαδή ἐδῶ καί χίλια ἑπτακόσια περίπου χρόνια!!! Ἦταν 7 Μαρτίου τοῦ 321 ὅταν ὁ ἅγιος ἰσαπόστολος Κωνσταντῖνος καθιέρωσε τήν Κυριακή ὡς ἡμέρα ἐπίσημης ἀργίας, ὡς ἡμέρα Κυρίου, ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως καί λατρείας τοῦ Ἥλιου τῆς δικαιοσύνης, τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἀπό τότε μέχρι σήμερα καθιερώθηκε νά εἶναι ὄχι μόνο ἐκκλησιαστική, ἀλλά καί κρατική ἀργία. Στή νεότερη δέ Ἑλληνική πολιτική ἱστορία, ὁ νόμος πού καθιέρωσε τήν Κυριακή ὡς ἐπίσημη ἀργία θεσμοθετήθηκε τό 1909 καί τέθηκε σέ ἰσχύ στίς 4 Ἰανουαρίου τοῦ 1910.
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς οἱ ἐκλεγμένοι ἀντιπρόσωποι τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καταπάτησαν μία παράδοση αἰώνων καί συναίνεσαν στήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, δηλαδή τῆς ἡμέρας πού εἶναι ἀφιερωμένη στή λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, στήν ἀνάπαυση τῶν ἐργαζομένων καί στήν ἐνδυνάμωση τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν. Ἔχει ἄραγε ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων τήν δικαιοδοσία νά προβεῖ στό ἀνοσιούργημα αὐτό, τῆς διά νόμου δηλαδή καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας ἀργίας;

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΚΦΡΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ἡ γύμνωση τῆς σύγχρονης θεοποιημένης Ἐπιστήμης!

Ἐγκαινιάσαμε στό περιοδικό μας ἀπό τό προηγούμενο τεῦχος μιά νέα σειρά θεμάτων πού ἐπιδιώκουν νά καταδείξουν τήν ἄρρηκτη σχέση Πίστεως καί Ἐπιστήμης καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι μέ αὐτά τά ἄρθρα ἐπιχειροῦμε μιά πιό Ὀρθόδοξη θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου.
Αὐτό τό ἐπιχειροῦμε γιατί τείνει νά ἐπικρατήση καί νά παγιωθῆ καί μεταξύ πιστῶν ἀνθρώπων ἡ Προτεσταντική ἄποψη ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ Πίστη μας καί ἄλλο ἡ Ἐπιστήμη, μέ τό αἰτιολογικό πώς ἡ Πίστη μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ἐνῶ ἡ Ἐπιστήμη ἀνακαλύπτει τό Ἐπιστητό καί τήν λειτουργία του!
Τό ἐπιχείρημά τους, ὅμως, αὐτό, στηριγμένο σέ πολύ περι­ορι­σμένη λογική, ἀφ’ ἑνός μέν παραβλέπει τό βασικό καί οὐσιῶδες ὅτι Δημιουργός τοῦ Παντός εἶναι ὁ Θεός —ἄρα Αὐτός εἶναι ἡ Ἐπι­στή­μη— καί, κατά συνέπεια ἔχει τόν πρῶτο καί τόν τελευταῖο λόγο γιά τήν ἀξιοπιστία καί τήν Ἀλήθεια τῶν Ἐπιστημῶν μας, καί, ἀφ’ ἑτέρου, παραβλέπει ὅτι ὁ Δημιουργός Θεός δέν δημιούργησε μόνο τό Σύμπαν (ὁρατό καί ἀόρατο, ἔμψυχο καί ἄψυχο), ἀλλά καί ἐγκατέσπειρε σ’ αὐτό ἄπειρες πνευματικές εἰκόνες καί μᾶς ἀπεκά­λυψε τό πῶς τό Δημιούργησε καί πῶς ἡ Εὐδοκία Του θέλει αὐτό νά λειτουργῆ.

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Νέα Κυκλοφορία της Νινέττας Βολουδάκη από τις Εκδόσεις Λιβάνη

Τη νύχτα του πρώτου χιονιού, οι θρύλοι λένε πως τα ξωτικά βγαίνουν να το προϋπαντήσουν καβάλα στους μονόκερους.
Αν κοιτάξεις προσεκτικά, θα δεις τις σκιές τους να περνούν, αλλά είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσεις, γιατί καβαλάρηδες και μονόκεροι είναι κάτασπροι και κρύβονται στο χιόνι.
Τα χρόνια που στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βασίλευε η δυναστεία των Κομνηνών –τα τελευταία χρόνια του πλούτου, της ακμής και της δύναμής της– κάποια ξωτικά και μονόκεροι, κάποιοι θρύλοι και παραμύθια είχαν απομείνει να ανακατεύονται με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

Ἠλεκτρονική Βιβλιοθήκη τοῦ Γένους


Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Τό ἀνθρώπινο εἶδος ἐξελίσσεται, µεταλλάσσεται, ἤ ἁπλᾶ παρακµάζει;


Κάποια ἐρωτήµατα γιά τή ζωή καί τόν θάνατο,
ἐν ὄψει τοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου τῆς ζωῆς.

Μέ τή θέα τοῦ Πάσχα πολύ κοντά, ἡ ἐποχή εἶναι ἡ πιό κατάλληλη γιά σκέψεις πάνω στή ζωή καί στόν θάνατο, ἀκόµη κι ἄν τόν ὑπόλοιπο καιρό αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ σκέψεις «θάβονται» στό ὑποσυνείδητό µας. Στόν προβληµατισµό µας αὐτόν βοηθοῦν καί τά πολλά ἐπιστηµονικά ἀνακοινωθέντα πού ἔχουν ἔρθει αὐτόν τόν καιρό στή δηµοσιότητα, κοµπάζοντας γιά τήν «πρόοδο» τῆς ἐπιστήµης. Ἔτσι, σκέψεις καί ἀναγνώσµατα δέν καταλήγουν πουθενά ἀλλοῦ, παρά σ’ ἕναν ἀτέλειωτο κατάλογο µέ ἐρωτηµατικά καί ἐκκρεµότητες στά ὁποῖα κανείς δέν µοιάζει διατεθειµένος νά µᾶς δώσει σαφεῖς καί πειστικές ἀπαντήσεις.
Κι ἄς κάνω ἀρχή ἀπό τή γέννηση τῆς ζωῆς. Νεώτερη ἰατρική ἀνακοίνωση προειδοποιεῖ ὅτι τά ἔµβρυα πού συλλαµβάνονται µέ τεχνητή γονι-µοποίηση, ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς, θά ἔχουν τό DNA δύο µητέρων καί ἑνός πατέρα. Κι αὐτό –ὑποτίθεται– ὅτι προφυλάσσει ἀπό µελλοντικές ἀσθένειες τοῦ µιτοχονδριακοῦ DNA, τό ὁποῖο κληροδοτεῖται µόνο ἀπό τήν πλευρά τῆς µητέρας.

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Τό μυστήριο τῆς "κραταιᾶς ἀγάπης" "γλιστράει" ἀπό τά χέρια μας!



Κάποτε, ὁ ἄνθρωπος κοίταζε τόν κόσµο γύρω του κι ἔβλεπε παντοῦ µυστήρια. Τό ταξίδι τοῦ ἥλιου στόν οὐρανό ἦταν ἕνα µυστήριο. Τό “κρυφτό” πού παίζει ἡ σελήνη µέ τή γῆ ἦταν µυστήριο. Ἡ τροµαχτική δύναµη τῆς καταιγίδας κι ἡ ἀναπάντεχη φωτιά τοῦ κεραυνοῦ ἦταν ἕνα µυστήριο. Τό ἄπειρο τοῦ νυχτερινοῦ οὐρανοῦ µέ τά ἀµέτρητα ἀστέρια ἦταν ἕνα µυστήριο. Ἡ ἄβυσσος τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἦταν ἕνα µυστήριο.
Ὅµως, ἐπειδή τό ἀνθρώπινο εἶδος «φύσει τοῦ εἰδέναι ὀρέγεται», βάλθηκε νά ψάξει καί νά ἀποµυθοποιήσει ὅλα τά µυστήρια τοῦ κόσµου του. Ἔτσι, ὁ ἥλιος ἔπαψε νά εἶναι ὁ ἁρµατηλάτης πού ὁδηγεῖ τά φλόγινα ἄλογά του στόν οὐρανό καί ἔγινε µία µπάλλα φωτιᾶς στό κέντρο τοῦ ἡλιακοῦ µας συστήµατος. Ἡ σελήνη ἔχασε τή µαγεία της, πατήθηκε, κατακτήθηκε κι ἀποδείχτηκε ἕνας ἄχαρος βράχος πού γυρίζει γύρω ἀπ’ τή γῆ. Ἡ καταιγίδα κι ὁ κεραυνός προβλέπονται καί ἐλέγχονται καί ἔπαψαν νά τροµάζουν πιά τόν ἄνθρωπο, ὁ δέ νυχτερινός οὐρανός –παρ’ ὅλο πού ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἄπειρος– παρακολουθεῖται ἀπό τεράστια τηλεσκόπια πού ψάχνουν τά βάθη του καί δορυφόρους πού στέλνουν φωτογραφίες στή γῆ καί «µιλοῦν» γιά γαλαξίες, νεφελώµατα, ἡλιακά συστήµατα, µαῦρες τρύπες καί πάει λέγοντας... Ὁ ἄνθρωπος τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα δέν ἔχει χῶρο γιά µυστήρια στή ζωή του. Ὅλα τά θεωρεῖ ἐξηγηµένα –κι ὅσα δέν εἶναι θά ἐξηγηθοῦν στό ἄµεσο µέλλον– κι ὅλα θεωρεῖ ὅτι τά ἐλέγχει.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΝΤΡΟΠΙΑΖΕΙ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΣΤΟΙ


Πηγή http://www.agnikolaos.gr/index.php

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Ὁ "Ἐκκλησιασμός" τῆς νέας χρονιάς καί ἡ Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς


 «Kαί νέον Ἔτος ἀριθμεῖ...», τραγουδάει ἡ λαϊκή εὐσέβεια, πού ἀγκάλιαζε –μέχρι πρίν λίγα χρόνια– ὅλες τίς πτυχές τῆς ζωῆς τοῦ λαοῦ μας. Ἄρχισε τό νέο ἔτος μέ πανηγυρικό Ἐκκλησιασμό του καί μᾶς συνεκκλησίασε, γιά νά μᾶς κρατήση ὁλόκληρο τόν χρόνο ἐκκλησιασμένους, λειτουργημένους, δηλαδή ἀνθρώπους πού πατοῦν καί ἐρ­γά­ζονται στή γῆ ἀλλά, ταὐτόχρονα, ἑτοιμάζονται γιά τά αἰώνια οὐράνια χρόνια, πού θά ἐπακολουθήσουν γιά τόν καθένα μας, ὅταν συμπληρωθῆ ὁ ἀριθμός τῶν ἐτῶν πού μᾶς ἀναλογεῖ.
Ὁ ἐκκλησιασμός, ἡ εἴσοδος τοῦ Νέου Ἔτους, ἔγινε μέσα στήν κατανυκτική Ἀγρυπνία τῆς Ἐνορίας μας, στίς 12 τά μεσάνυχτα τῆς 31ης Δεκεμβρίου καί μᾶς ἀφύπνισε πνευματικά, ἐπισημαίνοντάς μας πόσο συνυφασμένη πρέπει νά εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, μέ τήν καθημερινή μας ζωή, ἰδιαιτέρως δέ κάθε Κυριακή!
Ὅσοι εἴμαστε τό βράδυ στήν Ἀγρυπνία καί ὅσοι ἦλθαν στήν πρωϊνή Λειτουργία τῆς Πρωτοχρονιᾶς νοιώσαμε καί πάλι τό γιατί ἡ Ἐκ­κλησία μας δίνει τόσο μεγάλη σημασία στόν Ἐκκλησιασμό, καί ἰδιαίτερη στόν Ἐκκλησιασμό τῆς Κυριακῆς. Μᾶς τονίζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῶν Ἀποστολικῶν καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὅτι ὅποιος λείπει ἀπό τή Θεία Λειτουργία ἐπί τρεῖς συνεχόμενες Κυριακές, χωρίς νά ἔχει πνευμα­τικά εὔλογη δικαιολογία, αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι σάν νά χάνη τό Ἅγιο Βάπτισμα, ἀφοῦ ἀφωρίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία!
Ἔτσι ἐξηγεῖται τό σημερινό πνευματικό κατάντημα τῆς Πατρίδος μας, μιᾶς Πατρίδος, πού ἡ συντριπτική της πλειοψηφία κοιμᾶται βαρειά κάθε Κυριακή πρωΐ, ἤ κάνει τζόκινγκ στούς δρόμους ἀπό τά ἄγρι­α χαράματα, καί ἄλλες τέτοιες ἀνόητες ἀσχολίες, μέ ἀποτέλεσμα νά γίνουμε λαός θηριώδης, μανιασμένος, διχασμένος, λαός προδοτῶν καί προδομένων!