Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ


Α.
Ὁ Γιῶργος ἀγαποῦσε πολύ τά λουλούδια. Ἰδίως αὐτό τό μικρό λουλούδι ὄμορφο καί εὐωδιαστό, πού καθόταν ἐκεῖ, στό παράθυρο. Τό ἀγαποῦσε ὄχι μόνο διότι ἦταν πολύ ὄμορφο καί μυρωδᾶτο, ἀλλά καί διότι τοῦ τό εἶχε χαρίσει πρίν ἀπό κάμποσο καιρό κάποιος προσφιλής του φίλος, κάποιο πρόσωπο, πού τοῦ πρόσφερε πάντα σπουδαία καί πολύτιμη ὑποστήριξη. 
«Θά τό φροντίζω καλά» –ὑποσχέθηκε τότε στόν φίλο του– «καί ὅσες φορές τά βήματά σου θά σέ φέρνουν στό μικρό μου σπιτάκι θά τό βρεῖς στήν θέση του, ἀνθισμένο, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει τήν φιλία μας». 
Στίς πρῶτες μέρες ὅλα ἦταν γοητευτικά. Ἡ παρουσία τοῦ λουλουδιοῦ τόν χαροποιοῦσε καί ἔφερνε μιά συνεχῆ ἄνοιξη τριγύρω του. Δεκάδες φορές τήν ἡμέρα σταματοῦσε πρός στιγμή τήν ἐργασία του γιά νά θαυμάζει τό μικρό λουλούδι του, νά τό φροντίσει, ἐνῶ τά πράσινα φύλλα του σάν νά τοῦ χαμογελοῦσαν. 
Πέρασαν ἔτσι μερικές ἑβδομάδες. 
Κάποια μέρα ὅμως τόν ἐπισκέφθηκε ἄλλος φίλος (ἀπό αὐτούς πού δέν μᾶς προσφέρουν καί πολλά πνευματικά, ἀλλά ἁπλῶς μᾶς βοηθᾶνε νά περάσουμε τόν χρόνο) καί τοῦ πρότεινε νά βγοῦνε κάπου ἔξω γιά νά περάσουνε μαζί τήν ἑορτή. Ἀργά τό βράδυ, ὅταν γύρισε, ξεθεωμένος, δέν ἔδωσε πλέον καμία σημασία στό λουλούδι πού τόν περίμενε στήν γωνιά του. 
Δεύτερη ἡμέρα τό πρωΐ, τό λουλούδι κύρτωνε λυπημένο τό κεφάλι κι ὁ Γιῶργος, μετανοιωμένος,τοῦ ὑποσχέθηκε νά μή λησμονήσει ποτέ ξανά τό ποτῆρι τοῦ νεροῦ πού τό πράσινό του φιλαράκι τό χρειαζόταν καθημερινά. Ἕνα λουλούδι ζητάει ἀπό ἐμᾶς τόσα λίγα πράγματα! 

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου στό στόχαστρο τῆς ἀθεΐας!

Ἡ σημερινή ἱστορική πραγματικότητα, ἡ πραγματικότητα πού βιώνουμε στήν Πατρίδα μας τά τελευταῖα χρόνια δικαιώνει μέ τόν πιό ἀπόλυτο καί κατηγορηματικό τρόπο τόν μεγάλο ἱεραπόστολο καί ἐθνομάρτυρα, τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὁ ὁποῖος, πρίν ἀπό τριακόσια περίπου χρόνια, προέβλεψε ὅτι «θἄρθη πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίϊκο˙ νά μή τό πιστέψετε˙ θά φύγη πίσω». Αὐτό λοιπόν τό ψευτορωμαίϊκο, ὑπερψηφίζοντας πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες τό σχέδιο νόμου μέ τίτλο «Κανόνες ρύθμισης τῆς ἀγορᾶς προϊόντων καί τῆς παροχῆς ὑπηρεσιῶν», τό ὁποῖο εἶχε καταθέσει γιά ψήφιση τό Ὑπουργεῖο Ἀνάπτυξης, Ἀνταγωνιστικότητας, Ὑποδομῶν, Μεταφορῶν καί Δικτύων, οὐσιαστικά κατάργησε τήν καθιερωμένη ἀργία τῆς Κυριακῆς, δηλαδή τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου, τήν ὁποία σεβάστηκαν καί οἱ πιό ἄσπονδοι ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας στό διάβα τῶν αἰώνων. 
Πιό συγκεκριμένα, τό 16ο ἄρθρο τοῦ ἐν λόγῳ νομοσχεδίου, τό ὁποῖο ρυθμίζει τή λειτουργία τῶν καταστημάτων τίς Κυριακές, ἀναφέρει ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων: α) τήν πρώτη Κυριακή κατά τήν ἔναρξη τῆς περιόδου τῶν ἐκπτώσεων, β) τίς δύο Κυριακές πρίν ἀπό τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων καί γ) τήν Κυριακή τῶν Βαΐων. Ἐπιπλέον, ἀναφέρει ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ λειτουργία, ὅλες τίς Κυριακές του ἔτους, τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων μέ συνολική ἐπιφάνεια ἐμβαδοῦ μέχρι 250 τ.μ., ἐφόσον δέν ἀνήκουν σέ ἁλυσίδες καταστημάτων, δέν λειτουργοῦν μέ συμφωνίες συνεργασίας τύπου «shops – in – a – shop» καί δέν βρίσκονται σέ ἐκπτωτικά καταστήματα («outlet»), ἐμπορικά κέντρα ἤ ἐκπτωτικά χωριά.
Ἡ κυβερνητική πλειοψηφία, ἡ ὁποία κατόρθωσε χωρίς ἀπώλειες νά περάσει τό συγκεκριμένο νομοθέτημα ἀπό τό θερινό τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, κατάργησε μιά ἀργία πού ἰσχύει ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, δηλαδή ἐδῶ καί χίλια ἑπτακόσια περίπου χρόνια!!! Ἦταν 7 Μαρτίου τοῦ 321 ὅταν ὁ ἅγιος ἰσαπόστολος Κωνσταντῖνος καθιέρωσε τήν Κυριακή ὡς ἡμέρα ἐπίσημης ἀργίας, ὡς ἡμέρα Κυρίου, ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως καί λατρείας τοῦ Ἥλιου τῆς δικαιοσύνης, τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἀπό τότε μέχρι σήμερα καθιερώθηκε νά εἶναι ὄχι μόνο ἐκκλησιαστική, ἀλλά καί κρατική ἀργία. Στή νεότερη δέ Ἑλληνική πολιτική ἱστορία, ὁ νόμος πού καθιέρωσε τήν Κυριακή ὡς ἐπίσημη ἀργία θεσμοθετήθηκε τό 1909 καί τέθηκε σέ ἰσχύ στίς 4 Ἰανουαρίου τοῦ 1910.
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς οἱ ἐκλεγμένοι ἀντιπρόσωποι τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καταπάτησαν μία παράδοση αἰώνων καί συναίνεσαν στήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, δηλαδή τῆς ἡμέρας πού εἶναι ἀφιερωμένη στή λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, στήν ἀνάπαυση τῶν ἐργαζομένων καί στήν ἐνδυνάμωση τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν. Ἔχει ἄραγε ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων τήν δικαιοδοσία νά προβεῖ στό ἀνοσιούργημα αὐτό, τῆς διά νόμου δηλαδή καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας ἀργίας;

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΚΦΡΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ἡ γύμνωση τῆς σύγχρονης θεοποιημένης Ἐπιστήμης!

Ἐγκαινιάσαμε στό περιοδικό μας ἀπό τό προηγούμενο τεῦχος μιά νέα σειρά θεμάτων πού ἐπιδιώκουν νά καταδείξουν τήν ἄρρηκτη σχέση Πίστεως καί Ἐπιστήμης καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι μέ αὐτά τά ἄρθρα ἐπιχειροῦμε μιά πιό Ὀρθόδοξη θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου.
Αὐτό τό ἐπιχειροῦμε γιατί τείνει νά ἐπικρατήση καί νά παγιωθῆ καί μεταξύ πιστῶν ἀνθρώπων ἡ Προτεσταντική ἄποψη ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ Πίστη μας καί ἄλλο ἡ Ἐπιστήμη, μέ τό αἰτιολογικό πώς ἡ Πίστη μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ἐνῶ ἡ Ἐπιστήμη ἀνακαλύπτει τό Ἐπιστητό καί τήν λειτουργία του!
Τό ἐπιχείρημά τους, ὅμως, αὐτό, στηριγμένο σέ πολύ περι­ορι­σμένη λογική, ἀφ’ ἑνός μέν παραβλέπει τό βασικό καί οὐσιῶδες ὅτι Δημιουργός τοῦ Παντός εἶναι ὁ Θεός —ἄρα Αὐτός εἶναι ἡ Ἐπι­στή­μη— καί, κατά συνέπεια ἔχει τόν πρῶτο καί τόν τελευταῖο λόγο γιά τήν ἀξιοπιστία καί τήν Ἀλήθεια τῶν Ἐπιστημῶν μας, καί, ἀφ’ ἑτέρου, παραβλέπει ὅτι ὁ Δημιουργός Θεός δέν δημιούργησε μόνο τό Σύμπαν (ὁρατό καί ἀόρατο, ἔμψυχο καί ἄψυχο), ἀλλά καί ἐγκατέσπειρε σ’ αὐτό ἄπειρες πνευματικές εἰκόνες καί μᾶς ἀπεκά­λυψε τό πῶς τό Δημιούργησε καί πῶς ἡ Εὐδοκία Του θέλει αὐτό νά λειτουργῆ.