Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Τί εἶναι ὁ Θεός μου;

Τί εἶναι ὁ Θεός μου; Ρώτησα τή γῆ καί μοῦ ἀποκρίθηκε: "Δέν εἶμαι ἐγώ". Καί ὅ,τι κλείνει μέσα της μοῦ εἶπε: "Δέν εἶμαι ἐγώ". Ρώτησα τή θάλασσα καί τούς βυθούς της καί τά ἑρπετά πού σέρνονται στή γῆ καί μοῦ εἶπαν: "Δέν εἴμαστε ὁ Θεός σου, ψάξε ψηλότερα". Ρώτησα τίς πνοές τοῦ ἀνέμου, καί μοῦ εἶπε ὁ ἄνεμος καί οἱ κάτοικοι τοῦ ἀνέμου: "Ὁ Ἀναξιμένης πλανᾶται. Δέν εἶμαι ἐγώ ὁ Θεός". Ρώτησα τόν οὐρανό, τόν ἥλιο, τό φεγγάρι καί τ' ἀστέρια καί μοῦ ἀποκρίθηκαν καί αὐτά: "Ὄχι, δέν εἴμαστε ἐμεῖς". Τότε ρώτησα ὅλα τά πλάσματα πού κρούουν τίς θύρες τοῦ κορμιοῦ, τίς αἰσθήσεις: "Πεῖτε μου ἐσεῖς γιά τόν Θεό μου. Ἀφοῦ δέν εἴσαστε ἐσεῖς, τουλάχιστον μιλῆστε μου γι' αὐτόν". Καί ἐβόησαν φωνή μεγάλη: "Αὐτός μᾶς ἔπλασε". Τά ρωτοῦσα μέ τήν προσοχή μου, καί μοῦ ἀπαντοῦσαν μέ τή μορφή τους.
Τότε στράφηκα στόν ἑαυτό μου καί τοῦ εἶπα: "Καί σύ ποιός εἶσαι;" Καί ἀπάντησα: "Εἶμαι ἄνθρωπος. Ἔχω ἕνα σῶμα, μιά ψυχή, τό ἕνα ἐξωτερικό καί τό ἄλλο ἐσωτερικό. Σέ ποιό ἀπό τά δύο θά ἔπρεπε νά γυρέψω τόν Θεό μου;" Καί ἦταν ἡ ἐρώτηση πού εἶχα ἤδη κάνει μέ τά μάτια τοῦ σώματος σέ γῆ καί οὐρανό - ὅσο μακριά μποροῦσε νά φτάσει τό βλέμμα μου καί ὅσο μακριά μποροῦσα νά στείλω τά μάτια μου ὡς ἀγγελιοφόρους. Ὅμως ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος εἶναι ὁ καλύτερος, γιατί σ' αὐτόν ἔδωσαν ἀπάντηση οἱ ἀγγελιοφόροι τῶν αἰσθήσεων γιά τόν οὐρανό καί τή γῆ καί γιά ὅλα ὅσα κλείνουν ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, ὡσάν νά ἀπευθύνονταν σέ κάποιον πού κυβερνᾶ καί ἐλέγχει, καί τοῦ εἶπαν: "Δέν εἴμαστε ἐμεῖς ὁ Θεός. Ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος πού μᾶς ἔπλασε". Ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος τά εἶδε αὐτά χάρη στόν ἐξωτερικό ἄνθρωπο. Ἐγώ, ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος, ἐγώ, ἐγώ ὁ νοῦς, τά ἔμαθα αὐτά μέ τίς αἰσθήσεις τοῦ σώματος. Ρώτησα ὁλόκληρη τή μάζα τοῦ σύμπαντος γιά τόν Θεό μου καί μοῦ ἀποκρίθηκε: "Δέν εἶμαι ἐγώ ὁ Θεός, εἶμαι ἔργο τοῦ Θεοῦ".
Ἁγίου Αὐγουστίνου, «Ἐξομολογήσεις»
Ἐκδόσεις Πατάκη, Ἀθήνα 2007

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου