Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

«Ὁ θρίαμβος καί ἡ ἧττα δέν βρίσκονται στή βοή τῶν πολυάνθρωπων δρόμων, οὔτε στίς κραυγές καί στίς ἐπευφημίες τοῦ πλήθους, ἀλλά μέσα στούς ἑαυτούς μας» 1

Τό χαρακτηριστικό τν σύγχρονων νθρώπων εναι κατάπαυστη καί νικανοποίητη ναζήτηση καταξίωσης καί προβολς. συντριπτική πλειοψηφία τν νθρώπων ψάχνουμε συνεχς μία πιβεβαίωση πού δέν μπορομε οτε μες ο διοι νά τή συγκεκριμενοποιήσουμε, νά τήν περιγράψουμε καί νά τήν ρίσουμε, στε νά ξέρουμε καί πότε τήν πετύχαμε, γιά νά συχάσουμε.
Ο γυνακες θέλουν νά πετύχουν τήν παγγελματική σότητα μέ τούς νδρες, λλά καί νά τραβον καί τόν ρωτικό θαυμασμό καί τήν προσοχή, πργμα πού τούς δίνει τήν ασθηση ξουσίας πάνω στό ντίθετο φλο.
Ο ντρες δέν θέλουν σότητα μέ τίς γυνακες, λλά παγγελματική καταξίωση, νίκη στόν νταγωνισμό τους μέ τούς λλους ντρες, λλά καί στό προαιώνιο ρωτικό παιχνίδι μέ τό ντίθετο φλο.

Γενικά, λο το πολύπαθο νθρώπινο εδος –μέ λάχιστες ξαιρέσεις– κινεται στό διο πάνω-κάτω πλαίσιο: πιδιώκουμε νά μς πιδοκιμάζουν, νά μς θαυμάζουν, νά μς παραδέχονται, νά ναρριχηθομε στήν κορυφή τς δουλεις μας. νοίγει καρδιά μας στούς παίνους καί στά κοπλιμέντα. ποιος μς λέει καλά λόγια, εναι φίλος μας. ποιος διαφωνε χει λλη ποψη πό μς, εναι χθρός μας. ποιον κομε νά διαφημίζεται τόν θαυμάζουμε, τόν ζηλεύουμε, θέλουμε νά το μοιάσουμε, τόν θεωρομε σπουδαο, χωρίς νά κάνουμε τόν κόπο νά ψάξουμε ν βιτρίνα δείχνει τήν λήθεια, εναι marketing. Μέ τήν δια λογική, ταν κομε κάποιον νά κατηγορεται, «καταπίνουμε» λες τίς κατηγόριες, χωρίς νά σκεφτομε μήπως διασύρουμε ναν θο. Γι’ ατό τό marketing χει μπε βαθειά στήν καθημερινότητά μας καί στή νοοτροπία μας. Γι’ ατό τά εδωλα πραν τήν κδίκησή τους καί βρκαν ξανά τόπο στίς καρδιές μας.
μως, παρά τό τέλειωτο κυνγι τς προβολς το καταπληκτικο καί τέλειου αυτο μας, παρά τόν γνα μας γιά τήν πιβεβαίωση τς σπου δαιότητάς μας, γιά τήν εσπραξη χειροκροτημάτων καί θαυμασμο καί ναγνώρισης, βαθειά μέσα μας δέν συχάζουμε ποτέ. Γιατί αυτός μας δέν κοροϊδεύεται, δέν ξεγελιέται, δέν πείθεται πό τό marketing πού «πουλμε» στούς ξω…
κόμα κι ν πληρώνουμε παγγελματίες γιά νά μς κατασκευάσουν τό imageπως κάνουν ο πολιτικοί καριέρας καί πολλοί «διάσημοι» νθρωποι–κόμη κι ν πληρώνουμε δημοσιογράφους γιά νά μς διαφημίζουν, αυτός μας ξέρει πώς, πίσω πό τήν εκόνα το νικητ, κρύβεται νας νθρωπος ττημένος καί φτιασιδωμένος γιά νά δείχνει κάτι πού δέν εναι.
τσι ξηγεται τό πς, νθρωποι μέ δύναμη καί προβολή, πού θά πρεπε νά ασθάνονται πρόσβλητοι, τρέμουν μήπως καί φανε κάποιος δίπλα τους, πού θά τούς πειλήσει τή δόξα. Πς, ν φαινομενικά τά χουν λα, νοιώθουν πειλημένοι πό κάποιον πού δέν χει οτε τή φήμη, οτε τά χρήματα, οτε τήν προβολή τους, λλά χει τήν πλ βεβαιότητα το «νικητ» αυτο του. Γι’ ατό φθόνος, μός καί προκάλυπτος, εναι τό δεύτερο –μετά τή σεξουαλική μανία– κυρίαρχο συναίσθημα τς ποχς μας.
Κανένα χειροκρότημα καί κανένας παινος δέν μς πείθει γιά τήν ξία μας. ντίθετα, μς αξάνεται πιθυμία νά γαντζωθομε πάνω στίς ποιες «δάφνες» μας καί νά τίς κρατήσουμε, γιατί τσι καί μαραθον θά δομε τόν αυτό μας καί θά τρομάξουμε!
Δέν εναι πολλές ο γενιές πίσω, πού ο νθρωποι πρίν πό μς, ψαχναν τή νίκη καί τήν ττα μέσα τους. Γι’ ατό ταν τόσο διαφορετικοί πό μς. Σταθεροί, κε πού μες παρασερνόμαστε πό τόν νεμο. Βέβαιοι, κε πού μες λλάζουμε γνώμη κάθε λίγο. Ατάρκεις καί συχοι, κε πού μες δέν ρεμομε ποτέ. νθρωποι νικητές, κόμη καί στήν ττα τους. νθρωποι πού νέπνεαν σεβασμό στούς λλους, χωρίς ο διοι νά διαφημίζουν τόν αυτό τους. νθρωποι πού δέν ασθάνονταν πειλημένοι πό τό διπλανό τους, γιατί, στό πρόσωπο τν λλων βλεπαν, να σύντροφο καί φίλο στή νίκη, να σύντροφο καί φίλο στήν ττα. Γι’ ατό ταν γεμάτοι κατανόηση, φιλία, συμπαράσταση.
Ο λικές περιουσίες μεταβιβάζονται πό γενιά σέ γενιά κι ο νεώτεροι προσθέτουν στήν περιουσία τν παλαιοτέρων κι πλοτος αξάνει. Γιατί στήν πνευματική περιουσία μας χει γίνει τό ντίθετο; ν κοιτάξει καθένας πρός τά πίσω, θά βρε πλούσιους νθρώπους, νικητές νθρώπους στή γενιά του. Πο πγαν ατά τά πλούτη καί μείναμε νά ζομε φτωχοί, κυνηγημένοι, χι πό χθρούς, λλά πό τόν διο τόν αυτό μας, ττημένοι, μες, τά παιδιά τν νικητν νθρώπων;

 Νινέττα Βολουδάκη
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ » Αρ. Τεύχους 139
Μάρτιος 2014
Γιά σχόλια: Ninetta1blogspot.com

1. H.W. Longfellow: «Not in the clamour of the crowded street, not in the shouts and plaudits of the throng, but in ourselves are triumph and defeat.”

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου