Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Φατρίες, ἡ μάστιγα τοῦ Ἔθνους!

Οταν ὁ Καποδίστριας ἦρθε στήν Ἑλλάδα βρῆκε μιά χώρα κατεστραμμένη, χωριά ἐγκατελελειμμένα καί ἐρείπια ἀκόμα νά καπνίζουν ἀπό τίς φωτιές.
Ὅμως ἕνα ἀπό τά μεγάλα προβλήματα πού ταλάνιζαν τήν ἐποχή καί προξένησαν μεγάλες συμφορές ἦταν τά ἄγρια πάθη καί οἱ διχόνοιες μεταξύ τῶν Ἑλλήνων.
Πάθη καί διχόνοιες οἱ ὁποῖες εἶχαν τήν ρίζα τους στήν ἀπληστία τῶν φατριῶν κοτζαμπάσηδων νά ἐλέγξουν τόν τόπο.

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Ἡ Σουλιωτοπούλα

Στῆς μάχης τόν καπνό, πού πνίγει τό λαγκάδι, ὁ Σουλιώτης ὅλα τά ἔχει λησμονήσει, πεῖνα καί δίψα. Καί τό Σούλι πέφτει ξέμακρα, καί σάν λησμονημένο εἶναι καί ἐκεῖνο τ' ἄχαρο.
Καί ἐκεῖ πού πολεμάει τό παλληκάρι τό ἀγλύκαντο, μέρα καί νύκτα, ἀκούει μιά γνώριμη φωνή, πού τόν ξυπνάει:
- Λοιπόν τό Σούλι δέν χάθηκε καί ζῇ.
Ἦταν ἡ Λάμπη, ἡ ἀδελφή τοῦ παλληκαριοῦ.
- Τί καλά μοῦ φέρνεις, Λάμπη;
- Ζεστή κουλούρα, ἀδελφέ, πού σοῦ τήν ἐζύμωσα μέ τά χεράκια μου καί ἡ μάννα τήν ἔψησε στήν ἀνθρακιά μονάχη. Ἔλα νά φᾷς καί νά ξαποστάσης.
- Δέν μπορῶ, καημένη, νά παρατήσω τό τουφέκι ...
- Αὐτό εἶναι ἡ συλλογή σου, Νάση; Ἔρχομαι ἐγώ καί σοῦ κρατῶ τόν τόπο σου ... Νά, σοῦ ἔστρωσα! Καί δός μου τό τουφέκι.
Χαμογελᾷ ὁ ἀδελφός ὁ καπνισμένος. Καί δέν ἔχει ἀνάγκη νά μάθη τήν κορασιά πῶς πιάνουν τό τουφέκι.
Ὁ πόλεμος ἐβαστοῦσε πάντα. Μέ χέρι σταθερό ἐγέμιζεν ἐκείνη καί σημάδευε. Καί ὁ ἀδελφός της παραπέρα ἔτρωγε ἥσυχος καί μονάχα τήν πεῖνά του ἄκουγε, τήν θεριεμένη μέσα του.
Καί ὁ πόλεμος ἐβαστοῦσε. Καί ἐκεῖ ἕνα βόλι ἦλθε καί ἐπέτυχε κατάστηθα τήν κορασιά. Καί αὐτή ἔκανε καρδιά καί δέν ἐμιλοῦσε. Τό αἷμα ἐπλημμύριζε τόν κόρφο της. Ἡ Λάμπη ἐσημάδευε καί ἐτουφεκοῦσε. 
- Ἔφαγες, Νάση;
- Κοντεύω, ἀκόμη λίγο, Λάμπη.
Ἡ κόρη ἐξαναρώτησε καί δεύτερη καί τρίτη φορά. Καί τότε μέ ἕνα πήδημα τό παλληκάρι βρέθηκε κοντά της. Ἄρπαξε τό τουφέκι καί ἥσυχο, καθώς εἶχε τραβηχθῆ, ἐξανάρχισε τόν πόλεμο.
Ἀμίλητη ἡ Σουλιωτοπούλα ἐπῆγε παραπίσω καί ἔπεσε.
Καί ὁ πόλεμος ἐβαστοῦσε ...

"Μεγάλα Χρόνια" 1930
Γιάννης Βλαχογιάννης

Ἀναγνωστικόν Στ' Δημοτικοῦ 1964

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

«Ὁ θρίαμβος καί ἡ ἧττα δέν βρίσκονται στή βοή τῶν πολυάνθρωπων δρόμων, οὔτε στίς κραυγές καί στίς ἐπευφημίες τοῦ πλήθους, ἀλλά μέσα στούς ἑαυτούς μας» 1

Τό χαρακτηριστικό τν σύγχρονων νθρώπων εναι κατάπαυστη καί νικανοποίητη ναζήτηση καταξίωσης καί προβολς. συντριπτική πλειοψηφία τν νθρώπων ψάχνουμε συνεχς μία πιβεβαίωση πού δέν μπορομε οτε μες ο διοι νά τή συγκεκριμενοποιήσουμε, νά τήν περιγράψουμε καί νά τήν ρίσουμε, στε νά ξέρουμε καί πότε τήν πετύχαμε, γιά νά συχάσουμε.
Ο γυνακες θέλουν νά πετύχουν τήν παγγελματική σότητα μέ τούς νδρες, λλά καί νά τραβον καί τόν ρωτικό θαυμασμό καί τήν προσοχή, πργμα πού τούς δίνει τήν ασθηση ξουσίας πάνω στό ντίθετο φλο.
Ο ντρες δέν θέλουν σότητα μέ τίς γυνακες, λλά παγγελματική καταξίωση, νίκη στόν νταγωνισμό τους μέ τούς λλους ντρες, λλά καί στό προαιώνιο ρωτικό παιχνίδι μέ τό ντίθετο φλο.

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Ἡ ἄγνωστη προϊστορία τῆς 25ης Μαρτίου

Θά εἶναι μεγάλο κρῖμα, ἄν πάει χαμένη καί ἡ φετεινή ἐπέτειος τῆς 25ης Μαρτίου 1821, μέ ἕναν ἑορτασμό ρουτίνας ἤ μᾶλλον μέ μιά σειρά ἀπό ἀνιαρές ἐκδηλώσεις πού μᾶς ὁδηγοῦν σιγά-σιγά στήν κατάργηση τῆς ἑορτῆς.
Εἶναι πολύ νωπές οἱ ἀπόπειρες πού ἔγιναν ἀπό πολιτικά πρό­σω­πα γιά νά δοκιμασθῆ ὁ βαθμός πνευματικῆς ἀναισθησίας τοῦ λα­οῦ μας, ἄν, δηλαδή, ἔχει ἀκόμη ἤ δέν ἔχει δυνάμεις ἀντιστάσεως στήν παραχάραξη τῆς Ἱστορίας του. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ δοκιμές γίνονται γιά νά παραποιοῦνται συστηματικά τά Γεγονότα, ἡ Ἱστο­ρι­κή Πραγματικότητα, καί τότε, ἄν ἀκυρωθοῦν τά Γεγονότα, εἶναι προφανές ὅτι ἡ κατάργηση τοῦ ἑορτασμοῦ τους θά εἶναι αὐτο­νό­ητη!