Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΓΙΝΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

Τί εἶναι ὁ χρόνος; Πρέπει νά ἀπαντήσουμε σ’ αὐτό τό ἐρώτημα γιά νά μπορέσουμε νά καταλάβουμε τί σημαίνει ἕνας νέος χρόνος.
Συνηθίσαμε νά ἀριθμοῦμε τά ἔτη καί θεωροῦμε ἀπολύτως φυσιολογικό νά προσθέτουμε ἔτη ἐπί ἐτῶν σάν νά εἶναι ὁ χρόνος μιά χιλιομετρική ἀπόσταση πού πρέπει νά διανύσουμε.
Καί ὅμως! Ἡ Ἐκκλησία μας δέν βλέπει τόν χρόνο σάν μιά γεωγραφική ἔκταση πού πρέπει νά τήν γνωρίσουμε ὁλόκληρη, νά γνωρίσουμε τίς ἰδιαιτερότητές της, τίς ὀμορφιές καί τίς ἰδιομορφίες της. Δέν βλέπει τόν χρόνο σάν μιά συγκεκριμένη περίοδο ἐτῶν κατά τό διάστημα της οποίας θά ὁλοκληρωθῆ κάτι. Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, δέν προβλέπεται οὔτε προλέγεται τό πότε θά γίνη ἡ συντέλεια τοῦ Κόσμου, πότε θά πάψη νά “φορολογεῖται” καί νά ἀπειλεῖται ἡ ἐγκόσμια ζωή!
Γιά τόν Θεό δέν ὑπάρχει χρόνος, ἀλλά μόνο Ζωή. Ζωή ἀτελεύτητη, αἰώνια!

Σ’ αὐτήν τήν αἰώνια Ζωή μᾶς κάλεσε καί μᾶς καλεῖ. Γι’ αὐτήν τήν Ζωή μᾶς δημιούργησε. Καί ἐμεῖς ἀντί γιά Ζωή, ἐπιλέξαμε νά μετρᾶμε χρόνια, περιμένοντας νά μεγαλώσουμε, περιμένοντας τά γηρατειά καί τόν θάνατό μας!
«Καί νέον ἔτος ἀριθμεῖ ἡ τοῦ Χριστοῦ περιτομή καί ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου, Ἱεράρχου Βασιλείου»! Νέο ἔτος, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία μᾶς πηγαίνει πάλι καί πάλι στήν ἴδια ἀρχή, στήν ἀμετακίνητη ἑορτή τῆς περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἁγ. Βασιλείου. Δέν μᾶς ὁδηγεῖ κάθε χρόνο παραπέρα, σέ κάτι πρωτοφανές καί καινούργιο, ἀλλά –ἀφοῦ ὁλοκληρώσουμε τόν ἐνιαύσιο κύκλο τῶν ἑορτῶν– μᾶς γυρίζει πάλι στήν ἀρχή, σάν ἐπανεξεταστέους μαθητές.
Περνοῦν τά χρόνια, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία δέν μᾶς προχωρεῖ, γιατί ἀλλοῦ στοχεύει. Μᾶς θέλει ζωντανούς, γιατί ὁ Χριστός μᾶς εἶπε «οὐκ εἰμί ἐγώ Θεός νεκρῶν, ἀλλά Θεός ζώντων». Μᾶς εἶπε «Ἐγώ ζῶ καί ὑμεῖς ζήσεσθε». Ἔτσι ὁ χρόνος, ὁ κάθε νέος χρόνος, γίνεται μιά νέα εὐκαιρία γιά νά μάθουμε, ἐπί τέλους, νά ζοῦμε. Αὐτή ἡ ἀδιάκοπη ἐπανάληψη τοῦ ἐτήσιου ἑορτολογικοῦ κύκλου, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά οἱ ἀλλεπάλληλες εὐκαιρίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεός γιά νά ἀποκτήσουμε κάποτε καί ἐμεῖς τή Ζωή. Γιατί «ἐν Αὐτῷ ζωή ἦν καί ἡ ζωή ἦν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων» (Ἰωάν. 1, 4).
Παρά ταῦτα, διαπιστώνουμε, σέ κάθε τέλος τοῦ χρόνου πώς ὁλόκληρη τή χρονιά πού πέρασε ἀποτύχαμε καί πάλι νά βροῦμε τήν ζωή, αὐτή τή ζωή πού θά μᾶς βάλη στήν τροχιά τῆς αἰωνιότητος καί θά μᾶς λυτρώση ὁριστικά καί ἀμετάκλητα ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου.
Ὁ Θεός δέν μᾶς προσδιόρισε ποτέ κάποιο χρονικό διάστημα ζωῆς πού νά εἶναι ἀναγκαῖο καί ἀπαραίτητο γιά νά ζήσουμε στή γῆ, προκειμένου νά φθάσουμε στόν προορισμό μας. Ἀντίθετα, μᾶς εἶπε πώς «γῆρας τίμιον οὐ τό πολυχρόνιον, οὐδέ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται». Μᾶς εἶπε καί τό ἄλλο: «Πολιά ἐστί φρόνησις ἀνθρώποις καί ἡλικίᾳ γήρως, βίος ἀκηλίδωτος» «Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος ἠγαπήθη καί ζῶν μετά ἁμαρτωλῶν μετετέθη· ἠρπάγη ἵνα μή κακία ἀλλάξη σύνεσιν αὐτοῦ...Τελειωθείς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς»(Σοφ. Σολ. 4, 7).
Συνεπῶς δέν πρέπει νά εἶναι ἐπιδίωξή μας τά χρόνια, καί, μάλιστα τά πολλά, ἀλλά ἡ Ζωή! Κάθε χρόνος εἶναι μιά ἐπανάληψη, μιά νέα εὐκαιρία νά ἀλλάξουμε ὅλα ἐκεῖνα πού μᾶς ὁδήγησαν στήν ἀποτυχία, στήν φθορά καί μᾶς στέρησαν τή Ζωή.
Κάθε χρόνος δέν εἶναι μιά αὐτονόητη πρόοδος, δέν εἶναι ἕνας αὐτοσκοπός. Θά μποροῦσε νά σταματήση γιά τόν καθένα μας ὁποιαδήποτε στιγμή, ἀλλά δέν σταματάει ἀκόμη γιατί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ μᾶς περιμένει. Περιμένει τό πότε θά σταματήσουμε τούς αὐτοσχεδιασμούς πού ὁδηγοῦν στίς ἀποτυχίες, γιά νά μᾶς ἐντάξη στήν αἰωνιότητά Του!
Νέα χρονιά λοιπόν, πάλι ἀπό τήν ἀρχή οἱ προσπάθειές μας. Θά πετύχουμε, ἄραγε, φέτος κάτι καλύτερο ἀπό τίς προηγούμενες χρονιές; Ἡ Ἐλπίδα, ὁ Χριστός, μᾶς λέει ναί, γιατί μᾶς ἔχει πεῖ: «θεοί ἐστέ καί υἱοί Ὑψίστου πάντες»! Ἡ προσδοκία καί ὁ πόθος γιά τή Ζωή εἶναι τό κριτήριο. Ὅσο ἡ Ζωή γιά μᾶς θά παραμένη στήν συνείδησή μας μόνο σάν τό πέρασμα ἑνός χρονικοῦ διαστήματος ὁσοδήποτε μεγάλου καί ὄχι Πρόσωπο, τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἀπεκαλύφθη λέγοντάς μας «ἐγώ εἰμί ἡ Zωή», οἱ προσπάθειές μας θά εἶναι ἀνάλογες τῆς πνευματικῆς μυωπίας μας. Ἄν, ὅμως, ποθήσουμε Αὐτόν σάν τήν ΜΟΝΗ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ μας, τότε ὅλα θά μεταμορφωθοῦν σέ μιά πρωτόγνωρη γιά μᾶς Δόξα!
Ὁ νέος χρόνος ἦλθε. Ἦλθε, δηλαδή, ξανά ὁ Χριστός μας μέ τόν ἐνιαύσιο ἑορτολογικό κύκλο τῆς Ἐνσάρκου Οἰκονομίας Του. «Ἐγώ ἦλθον, ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσιν»!
Ὁ Χριστός μας νά γεννήση μέσα μας τόν Ἅγιο Πόθο τῆς Ζωῆς Του! Καλή Χρονιά! Χρονιά Ζωῆς!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 161
Ἰανουάριος 2016

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου