Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

«Εἶπε δὲ Κύριος: Ἡ κραυγὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρωνἐπλήθυνε, καὶ ἡ ἁμαρτία αὐτῶν βαρεῖα σφόδρα»


«Χωρς Θεὸ λα πιτρέπονται» εχε πε κάποτε  Ντοστογιέφσκυ καὶ τ λόγια του, διαχρονικά, μπορε ν τὰ πιβεβαιώσει κανείς, ετε παρατηρντας τν ζωὴ νς λαο χωρς Θεό, ετε παρατηρντας τν ζωνς νθρώπου χωρς Θεό. Κάποιοι νθρωποι, θεωρον τι τανποβάλλουν τν Θεὸ π μέσα τους, λευθερώνονται π κάποια φανταστικ δεσμά, τὰ ποα βέβαια οἱ διοι χουν πλάσει στ μυαλό τους κα μ τποα οἱ διοι χουν λυσοδέσει τν αυτό τους κα ασθάνονταιτι τν θέση το Θεο τν παίρνει  λογικὴ ἡ ποία κα καθοδηγε τὸ κάθε τους βμα.
Πς μως εναι δυνατν σ μιὰ ποχ πο ο περισσότεροι νθρωποιχουν πομακρυνθεῖ π τν Θε κα τν χουν διώξει π τν ζωή τους, θεωρντας τι τν χουν ντικαταστήσει μ τν λογική, ατ πού κυριαρχε ν εναι  παραλογισμός; Στν πραγματικότητα δν πάρχει λογικ χωρς Θε καὶ ταν πουσιάζει  Θεός, σο καὶ ν ὁ νθρωπος προσπαθε ν καλύψει τ κεν πο ασθάνεται κα τὸ ποο τν βασανίζει,σο καὶ ν προσπαθε ν προσδώσει κάποιο νόημα σ ατν τν ζω εναιδύνατο, μὲ ποτέλεσμα  μόνη λογικὴ δς ν εναι ατ ποὺ δηγεῖ στν παραλογισμ καί, ργὰ λλ σταθερά, στν καταστροφή του.

δ κα δεκαετίες τ ζήτημα τν μοφυλοφίλων βρίσκεται στὸ προσκήνιο. Τ φαινόμενο ατ βέβαια πάρχει στς κοινωνίες δ κααἰῶνες, δν εναι πρωτοφανές, λλ σήμερα εναι σως πιὸ ντονο πποτ καὶ ἡ ποχή μας θυμίζει πολὺ κείνη τν Σοδόμων κα Γομόρρων λίγο πρν τν καταστροφή τους π τν Θεό. Ἡ ναισχυντία τς ποχς μας θυμίζει ρκετὰ κείνη τν τότε μοφυλοφίλων πο περικύκλωσαν τσπίτι το Λώτ, στ σπίτι τοῦ ποίου φιλοξενονταν οἱ γγελοι το Κυρίου κα χτυποσαν μ μανία τν πόρτα γι ν μπορέσουν ν εσέλθουν κα νσυνευρεθον μ τος γγέλους. πως τότε δν ασθάνονται καμία ντροπγι τν μαρτία στν ποία εχαν βουτηχτετσι κα σήμερα οἱ νθρωποι ατο προσπαθον ν κάνουν συνεχς ασθητ τν παρουσία τους μδιάφορες κδηλώσεις κα παρελάσεις περηφάνειας, τς νομαζόμενες pride, στς ποες σκοπός τους εναι νὰ ποδείξουν τι εναι φυσιολογικοί,τι  διαφορετικότητά τους εναι πλ μι φυσιολογικ κατάσταση. Ατπ μόνο του δν γγίζει τὰ ρια το παραλογισμο; Ποις φυσιολογικςνθρωπος προσπαθε νὰ ποδείξει τι εναι φυσιολογικς προκαλνταςλα τ βλέμματα πάνω του κατ τέτοιον τρόπο; Ποις φυσιολογικςνθρωπος διακηρύττει μὲ περηφάνεια τι εναι... φυσιολογικός;
ν λοιπν τόσα χρόνια τ κύριο ζήτημα ταν ἡ πιλογ τοσυντρόφου κα τ δικαιώματα πο θὰ πρεπε ν δίνονται σὲ ν­θρώ­πους ποὺ πιθυμον νὰ χουν γι σύντροφό τους κάποιο τομο τοῦ δίου φύλου, τ κακ σήμερα χει προχωρήσει κόμα περισσότερο κα ατγιατί, γι πρώτη φορὰ σως στ χρονικ τς νθρωπότητας, χει ξεκινήσει συζήτηση περὶ φυλων ποκειμένων, περὶ νθρώπων προσδιορίστου φύλου κα περ συγκρότησης το φύλου π τὰ δια τὰ ποκείμενα. Σύμφωνα μ ατς τς ντιλήψεις,  κάθε νθρωπος εναι φυλος κα εναιλεύθερος ὁ διος, κατ τν διάρκεια τς ζως του, νὰ πιλέξει τ φλο του. πως ποστηρίζεται, πειδ τ φλο φορ κυρίως ρισμένα χαρακτηριστικ καὶ ρισμένες συμπεριφορς τοῦ νθρώπου, ἡ νατομία τοῦ νθρώπου δν παίζει κάποιον ρόλο οτε ποτελε προσδιορισμ τοφύλου, λλ ατ ποὺ χει σημασία εναι τ τί χαρακτηριστικ θδιαλέξει  καθένας γι τν αυτό του, ντρικὰ  γυναικεα, κα τ πς θπιλέξει  καθένας ν συμπεριφέρεται, μὲ ντρικὸ  γυναικεο τρόπο, καθς ατ εναι πο θ προσδιορίσουν κα τ φλο του.
τσι, ποστηρίζουν, πς ταν να παιδ γεννιέται, ο γονες δν πρέπει ν το συμπεριφέρονται σν ν εναι γόρι  κορίτσι γιατί κόμα δν εναι τίποτα! Τὸ διο τ παιδ εναι ατ πο θ προσδιορίσει τναυτό του ταν ξεκινήσει νὰ ντιλαμβάνεται τν κόσμο γύρω του καποφασίσει τ φλο στὸ ποο θέλει νὰ νήκει. Μέχρι τότε ο γονες θπρέπει ν μάθουν στ παιδιά τους κα τν ντρικ κα τν γυναικεία πλευρ τς ζως. σον φορ στ παιχνίδι, θ πρέπει τὰ γόρια νπαίζουν κα μ κοκλες, ν τ κο­ρί­τσι­α ν παίζουν μ ατοκίνητα καλλα παρόμοια γορίστικα παι­χνίδια. σον φορ στν νδυμασία θπρέπει τὰ γόρια ν ντύ­νον­ται μ κοριτσίστικο τρόπο κα τ κορίτσιαντίστοιχα μὲ ­γο­ρί­στι­κο τρόπο, νῶ  διαχωρισμς τν χρωμάτων πμέρους τν γονέων θεωρεται παγορευτικός, τ ν μάθουν, δηλαδή, στγόρια τι τὸ ντιπροσωπευτικό τους χρμα εναι τ μπλ κα στκορίτσια ντίστοιχα τι εναι τ ρόζ! Θ πρέπει, λένε, κα τὰ γόρια νσυνηθίσουν τ ρζ χρμα κα ν τ χρησιμοποιον στν καθημερινότητά τους, στ ροχα τους, στ παιχνίδια τους κα στς διάφορες σχολίες τους καὶ ντίστοιχα τά κορίτσια τ μπλ μέχρι τ κάθε παιδ νὰ πιλέξει τφλο στὸ ποο κα θὰ ντάξει τν αυτό του. πώτερος σκοπς ατς τς διαπαιδαγώγησης –ν μπορε ν χαρακτηριστεῖ τσι ατὴ ἡ ρρωστημένη κατάσταση τν ποία μεταφέρουν κα στ παιδιὰ π τν πολ μικρή τους λικία– εναι ν μυήσουν ατς τς θες ψυχς κα στν ντρικ καστν γυναικεα συμπεριφορ κα ψυχολογία τσι στε φο μάθουν κατ δυό, ν μπορέσουν ν κάνουν κα τν καθοριστική τους πιλογή. Καν μέχρι τ τέλος ατς τς ζως πρέπει  καθένας νὰ χει ποβάλλει τν ψυχολογία πο τν συνοδεύει, φο καὶ ἡ ντρικ καὶ  γυναικεία ψυχολογία εναι ποτέλεσμα τς πτώσης τοῦ νθρώπου π τν Παράδεισο, γι ν μπορέσει νὰ δηγηθε στν τελειότητα, μ ατς τςντιλήψεις φορτώνονται οἱ νθρωποι τ βάρος κα τν τραγωδία χι μόνο τς δικς τους ψυχολογίας, λλ κα τν τραγωδία το νδιδαχτον κα τν ψυχολογία τοῦ ντίθετου φύλου κα ν μυηθον σατν μέχρι νὰ πιλέξουν τ φλο τους!
πως ποστηρίζεται, τ φλο, ἡ μφυλη ταυτότητα κατ τος εδικούς, δν εναι κάτι ποὺ φορ στν νθρωπο λλ κάτι ποπιβάλλεται στν καθένα π τν κοινωνία καὶ τσι χει μόνο κοινωνικχρησιμότητα κα δν φορ βιολογικ χαρακτηριστικά! Δν ποτελε μισταθερ ταυτότητα λλ μι ταυτότητα πο συγκροτεται μ πολ κόπο μτν πάροδο το χρόνου μέσα π τς καθημερινς χειρονομίες τονθρώπου κα τς κινήσεις το σώματος, μὲ ποτέλεσμα τ φλο τελικ νκατασκευάζεται π τς παναλαμβανόμενες πράξεις το καθενός. Μικάποια δυνατότητα λλαγς τν παναλαμβανόμενων ατν πράξεων μπορε νὰ νακατασκευάσει κα τ φλο τοῦ νθρώπου. πότε, να μέν,νας νθρωπος πο γεννιέται φυλος μπορε νὰ πιλέξει τ φλο του καττν διάρκεια τς ζως του, το δίνεται μως καὶ  δυνατότητα ν μν μείνει σταθερς στν πιλογ πο θ κάνει, λλ ν τν λλάξει κα ννακατασκευάσει τ φλο του ποτε τὸ πιθυμήσει!
πως εναι φυσικό, σ μι τέτοια λογική, δν χωράει  διάκριση τν φύλων ἡ ποία μπορε μ τν σειρά της νὰ δηγήσει κα στν πουράνια κατάργησή τους. Οἱ νθρωποι πρέπει ν καταργήσουμε τ φλο μας μέχρι ν φύγουμε π ατν τν ζω κα ατ γιατί κα τ φλα εναιπακόλουθο τς πτώσης τν Πρωτοπλάστων, στν Παράδεισο δηλαδδν πρχαν τ δυ φύλα, λλ δύο ποστατικὰ διώματα1μως, γι νπραγματοποιηθε ατ πρέ­πει πρτα  καθένας ν ζήσει στ φλο ποτοῦ χει δώσει  Θε­ός, ὁ ποος βλέποντας τν κλίση, τν ροπ κα τν ψυχολογία το καθενός, μς δωσε τ φλο πο θ μς βοηθήσει νλοκληρω­θομε κα ν ὁδηγηθομε στν τελειότητα. Πς νας νθρωπος πο διαλέγει λλο φλο π ατ πο τοῦ χει δώσει  Θεός, θ μπορέσει ποτ ν καταργήσει τ φλο του κα νὰ δηγηθε στν τε­λει­ό­τητα; Τπαράλογο τς ποθέσεως εναι πώς, ν μ τν λο­γι­κ ατ δίνεται δυνατότητα στος μοφυλόφιλους νὰ ποστη­ρί­ζουν τι γεννήθηκαν μλλο φλο π ατ πο φαίνεται νὰ χουν, πότε οσιαστικὰ ντάσσουν τος αυτος στν κατηγορία τν τεροφυλόφιλων, π τν λλη καταδικάζεται π τος διους καὶ ἡ τεροφυλοφιλία καθς θεωρεται πς μέσα π τν κπαίδευση τν σωμάτων στὸ ναγκαστικ σύστημα τς τεροφυλοφιλίας ναπαράγεται τ σύστημα τν διακριτν φύλων! Δηλαδὴ πιδιώκουν ν νομιμοποιήσουν τν μοφυλοφιλία παρουσιάζοντας τν ς μιὰ τεροφυλοφιλικ σχέση λλὰ π τν λλη καταδικάζουν κα τν τεροφυλοφιλία ς περιοριστική, καταπιεστικκα πολλς φορς ρατσιστική. Τ πάθος το ν νομιμοποιήσει κανες μιδιεφθαρμένη κατάσταση εναι κυρίαρχο στοιχεο τς ποχς μας λλ κακάθε ποχς στν ποία οἱ νθρωποι πειδ εναι δυστυχισμένοι π τςπιλογές τους καὶ π τν αυτό τους, προσπαθον, ντ ν τν λλάξουν,ντ νὰ λλάξουν τν κατάσταση πο τος προκαλε ατ τν δυστυχία, ν τν μεταφέρουν κα σὲ λόκληρη τν κοινωνία, σὲ λους τοςνθρώπους πο βρίσκονται γύρω τους, τσι στε ν ασθανθον κα οδιοι κάπως καλύτερα. μως, πως κανένας δυστυχισμένος νθρωπος δν ασθάνεται καλὰ ταν βλέπει δίπλα του νθρώπους ετυχισμένους, πως κανένας ρρωστος δν ασθάνεται καλὰ ταν βλέπει γύρω του νθρώπουςγιες λλ κα στς δυ περιπτώσεις μόνο κάποιος πι δυστυχισμένος καπιὸ σθενς μπορε ν προσφέρει μι κάποια νακούφιση, τσι κα στν περίπτωση ατ μόνο ν λόκληρη  κοινωνία δεχτε μι τέτοια παράλογη κατάσταση ς φυσιολογικ μπορον νὰ νακουφιστον τζιζάνια πο βουίζουν στν ψυχ τν νθρώπων ατν κα δν φήνουν τν συνείδησή τους νὰ ρεμήσει.
Βλέποντας τ πς χουν ξεφύγει σήμερα τ πράγματα, εναιδύνατον ν μν μοῦ ρθουν στ μυαλὸ λλες ποχς παλαιότερες, που οἱ νθρωποι εχαν μι ντροπ κα μι συστολή. Τ φαινόμενα τς ποχς μας πρχαν κα σὲ λλες ποχές, λλ τολάχιστον τότε οἱ νθρωποι τντιμετώπιζαν διαφορετικά, γιατί εχαν τν ξιοπρέπεια ποὺ μες χάσαμε μ τν πάροδο το χρόνου. Εχαν πίγνωση τς μαρτίας τους κα τς τραγωδίας τους, δν ξωράϊζαν τν ρρώστια τους καπροσπαθοσαν ν χι ν τν σταματήσουν τολάχιστον ν τν κρύψουν. Δν διακήρυτταν παντοῦ τι ἡ μαρτία στν ποία οἱ διοι περιέπεσαν εναι ἡ δανικ κατάσταση πο πρέπει ν τ ζήσει  κάθε νθρωπος.
Τί σχέση χει  Καβάφης μ τος σημερινος μοφυλόφιλους πού παρελαύνουν στς gay pride; Τί σχέση χει ατός, πο ασθανόμενος πραγματικ τν ζωή του σν μι ξένη φορτική, σν μι ζωὴ π τνποία ὁ διος δν μποροσε ν γλιτώσει, πειδ δν μποροσε ν γλιτώσει καὶ π ατ τ πάθος τς μοφυλοφιλίας, γραφε:
«Καὶ ν δν μπορες ν κάμεις τν ζωή σου
πως τν θέλεις,
Τοτο προσπάθησε τολάχιστον
σο μπορες: μν τν ξευτελίζεις.

Μς τν πολλ συνάφεια το κόσμου,
Μς τς πολλς κινήσεις καὶ μιλίες.
Μν τν ξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
Γυρίζοντας συχν καὶ κθέτοντάς την
Στν σχέσεων κα τν συναναστροφν
τν καθημερινὴ νοησία,
ς πο ν γίνει σ μι ξένη φορτική2»...
Τί σχέση χει  Ναπολέοντας Λαπαθιώτης μ ατος πο ζητον τν νομιμοποίηση τς ρρώστιας τους, κα μάλιστα δν περιορίζονται στνμοφυλοφιλία λλὰ γανακτον κα μ τὸ τι χουν κάποιο φλο ποτος προσδιορίζει κα τος περιορίζει κατ τν ντίληψή τους κα θέλουν νὰ ξαλείψουν κόμα κα ατό;  Λαπαθιώτης πέφερε ξαιτίας ατς τς μαρτίας του κα παρακαλοσε τν Θε «ν τν λυπηθε γι τν δρόμο πο πρε, γι τν φλόγα πο μάταια σκορποσε κα γι τὸ τι ζοσε δίχως λόγο κα δίχως σκοπό»!
κόμα κα στν μαρτία τ ποιόν μας διαφέρει π τος νθρώπουςλλων καιρν. Σήμερα οἱ νθρωποι χουμε χορηγήσει ναισθητικ στν συνείδησή μας, ἡ ποία μ κάθε τρόπο προσπαθε ν μς κάνει ασθηττν παρουσία της κα ν μς πισημάνει τ λάθη μας, κα ατ γιατί μςνοχλε ατὴ  μικρ φων ποὺ κούγεται μέσα μας. Μς νοχλε ττελευταο στοιχεο νθρωπις πο μς χει πομείνει κα τὸ ποο παρ ττι τὸ χουμε σκεπάσει μ κάθε λογς βρωμις κα δυσωδίες, παρ τὸ τιχουμε προσπαθήσει τόσες φορς ν τ φιμώσουμε προσπαθε ν μνξαφανιστε παντελς λλ ν μς συνετίσει. Μς νοχλεῖ  φων τοΘεο, πο μέσα π τν συνείδησή μας προσπαθε ν μς συνεφέρει καν μς τραβήξει π τν θλιότητα στν ποία χουμε πέσει. Μς νοχλεποὺ  Θες παρ τὸ τι μες Τν χουμε γκαταλείψει κα συνεχςπομακρυνόμαστε π κοντά Του, σχολεται κόμα μαζί μας κανδιαφέρεται γιὰ μς γιατί μς γαπάει πως μες δν χουμε καταφέρει νὰ γαπήσουμε κανέναν κα τίποτα στν ζωή μας. Εμαστε παντελς ναίσχυντοι γιατί, μ μπορντας ν δεχθομε τ σφάλματά μας κα τς μαρτίες μας, τ βαφτίζουμε ρετς κα διαλαλομε σὲ λον τν κόσμο τ πόσο πέροχοι, διαίτεροι κα διαφορετικο εμαστε ξαιτίας ατν, ντ ν σκύψουμε τ κεφάλι μὲ πίγνωση τς θλιότητάς μας κανὰ λλάξουμε τν αυτό μας, ἢ στω ν ντραπομε γι ατόν.
Προσπαθομε συνεχς ν δημιουργήσουμε ναν κόσμο περισσότερο φιλελεύθερο κα μ περισσότερο διευρυμένους ρίζοντες γι ν χωρέσειμς κα τς διαιτερότητές μας, ντ ν προσπαθήσουμε νὰ λλάξουμε τναυτό μας. Καὶ ν, βέβαια, πάρχει ἡ παίτηση γιὰ ναν περισσότερο φιλελεύθερο κόσμο, μς κολακεύει ν μς χαρακτηρίζουν ς «τό», σννα πργμα οδέτερο καὶ προσδιόριστο, χωρς καμιὰ πολύτως ταυτότητα, γιατί θεωρομε τι  τατότητα μς φυλακίζει κα μς περιορίζει. Κα μετ θέλουμε ν πιστεύουμε τι εμαστε κα λογικοί!…
Χρύσα λεξοπούλου
Φοιτήτρια
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» ρ. Τεύχους 171
Νοέμβριος 2016
1. ναλυτικά τό θέμα ατό, στ βιβλίο τοῦ πρωτ. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη « Γάμος κατάργηση τν φύλων», κδόσεις «Θυηπόλος», Β΄ κδοση, θήνα 2010.
2. πό τό ποίημα το Καβάφη «σο Μπορες», κδόσεις «ΙΚΑΡΟΣ» τ. Α σελ 25.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου