Σάββατο 15 Απριλίου 2017

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ


Αποτέλεσμα εικόνας για μεγάλη παρασκευή

Σέ, τόν ἀναβαλλόμενον τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, καθελών Ἰωσήφ ἀπό τοῦ ξύλου σύν Νικοδήμῳ καί θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον, εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών, ὀδυρόμενος ἔλεγεν· οἴμοι, γλυκύτατε Ἰησοῦ! ὅν πρό μικροῦ ὁ ἥλιος ἐν σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος, ζόφον περιεβάλλετο καί ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο καί διερρήγνυτο ναοῦ τό καταπέτασμα· ἀλλ' ἰδού νῦν βλέπω σε δι' ἐμέ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον. Πῶς σέ κηδεύσω, Θεέ μου; ἤ πῶς σινδόσιν εἰλήσω; ποίαις χερσί δέ προσψαύσω τό σόν ἀκήρατον σῶμα; ἤ ποῖα ἄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ, οἰκτίρμον; Μεγαλύνω τά πάθη σου, ὑμνολογῶ καί τήν ταφήν σου σύν τῇ ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε, δόξα σοι.

Ὅταν ὁ Ἰωσήφ, μαζί μέ τόν Νικόδημον, κατεβίβασεν ἀπό τό ξύλον τοῦ Σταυροῦ Σέ, πού φορεῖς τό φῶς ὡς ἔνδυμα, καί Σέ εἶδε νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον, ἤρχισε θρῆνον γεμᾶτον ἀπό πόνον καί κλαίων ἔλεγεν: Ἀλλοίμονον εἰς ἐμέ, γλυκύτατε Ἰησοῦ! Πρίν ἀπό ὁλίγον ὁ ἥλιος, ἐπειδή Σέ εἶδε κρεμάμενον ἐπάνω εἰς τόν Σταυρόν, (ἔχασε τό φῶς του καί) ἐνεδύθη σκότος βαθύ καί ἡ γῆ ἐσείετο ἀπό τρόμον καί τό παραπέτασμα τοῦ Ναοῦ (πού ἐχώριζε τά ἅγια ἀπό τά ἅγια τῶν ἁγίων) ἐσχίζετο εἰς δύο. Ἀλλ' ἰδού τώρα ἐγώ βλέπω ὅτι Σύ ἐδέχθης νά ὑποστῇς τόν θάνατον μέ τήν θέλησίν σου, χάριν ἐμοῦ. Μέ ποῖον θάρρος θά κηδεύσω, Θεέ μου, Σέ (τόν ἀπαθῆ καί ἀθάνατον); Καί μέ ποίαν τόλμην θά περιτυλίξω μέ σινδόνας Σέ (τόν Ὁποῖον δέν χωρεῖ τό σύμπαν); Πῶς δέ νά ἐγγίσω τό πάναγνον Σῶμά Σου μέ τάς (μολυσμένας) χεῖράς μου; Ἤ ποῖα θρηνώδη ἄσματα νά ψάλω κατά τήν ἐκφοράν Σου, ὦ εὔσπλαγχνε Κύριε; Δοξολογῶ τά Πάθη Σου, ἐγκωμιάζω μέ ὕμνους καί τήν ταφήν Σου, μαζί μέ τήν Ἀνάστασίν Σου, καί κραυγάζω: Κύριε, δόξα Σοι!
Ἑρμηνεία π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου