Για να μην σας πούν πως αυτά δεν έγιναν ποτέ
Ήταν τέτοια μέρα... όταν ο πατέρας μου βρέθηκε, Έφεδρος Αξιωματικός στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Το κρύο και οι κακουχίες έκαναν αμέσως την εμφάνισή τους, μα η καρδιά των παλληκαριών χτυπούσε πολύ δυνατά, γεμάτη ενθουσιασμό και δεν "χαμπάριαζε" μήτε από κρύο, μήτε από φόβο.
Είχε την τιμή να είναι στο σύνταγμα εκείνο που πάτησε τις πρώτες πόλεις και γεύτηκε την άγρια χαρά της νίκης... Κλεισούρα, Τεπελένι, Κορυτσά... τραυματίστηκε, όταν μια σφαίρα σφηνώθηκε στη γάμπα του και τον έριξε κάτω. Όμως εκείνος σηκώθηκε και κουτσαίνοντας συνέχισε, όσο άντεχε. Αυτός ο συμβολισμός χαράχτηκε βαθιά μέσα στην ψυχή μου : κάθε φορά που στη ζωή "λαβώνομαι" σηκώνομαι και συνεχίζω... Εκείνη η σφαίρα έμεινε για πάντα σφηνωμένη στη γάμπα του πατέρα. Κι εκείνος, ζητούσε να την ψηλαφίσω "βάλε εδώ το χέρι σου" έλεγε, "ψηλάφισε τη σφαίρα για να έχεις μαρτυρία. Γιατί κάποια στιγμή θ' αμφισβητήσουν όλ' αυτά που έγιναν, ή θα προσπαθήσουν να σας κάνουν να τα ξεχάσετε... σα να μην έγιναν ποτέ. Κι έτσι σιγά - σιγά η Ιστορία μας θα χαλκευτεί και θα προσπαθήσουν να σας κάνουν να ξεχάσετε από πού κατάγεστε. Έτσι, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα. Θα μπορούν να σας κάνουν ό,τι θέλουν" Σαν να το ΄ξερε αυτό που θα γινόταν σήμερα !
