Η υπόθεση αυτή διηγείται την πιστοποίηση της Αναστάσεως του Χριστού από τον πιο σκεπτικιστή απ' όλους τους αποστόλους, τον Θωμά, βεβαιώνοντας μέσω αυτού όλους τους επόμενους ανθρώπους -σκεπτικιστές και μη- ότι αυτά που γράφονται στο Ευαγγέλιο περί της Αναστάσεως δεν είναι λόγια ανεύθυνα ή αφελή ανθρώπων εύπιστων και δεισιδαιμόνων, αλλά "...ό εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν..." (Α' Καθολ. Ιωάν.α', 1).
Εδώ, απεικονίζεται το δώμα (πάλι απ' την υπαίθρια όψη του) όπου ήσαν συγκεντρωμένοι όλοι οι μαθητές και μπροστά στην κλειστή θύρα στέκεται ο Χριστός, δείχνοντας την τετρωμένη από τη λόγχη πλευρά Του στον Θωμά, ο οποίος έντρομος και έκθαμβος απλώνει το χέρι.
Η Καινή Διαθήκη δεν διευκρινίζει αν τελικά εψηλάφησε ή όχι ο Θωμάς την πλευρά του Χριστού, γι' αυτό και στην απεικόνιση της σκηνής ο απόστολος παρουσιάζεται απλώς να τείνει το χέρι. Αυτό όμως δεν έχει τόση σημασία, όση έχει, αφ' ενός η πιστοποίηση πέρα από κάθε αμφιβολία της Αναστάσεως του Χριστού, κι αφ' ετέρου, μέσω αυτής, η πιστοποίηση της αναστάσεως όλων των σωμάτων των ανθρώπων, των ίδιων αυτών σωμάτων τα οποία έζησαν και τα οποία φέρουν τα στίγματα του τρόπου της ζωής του καθενός.
Βυζαντινή ζωγραφική θεωρία, Νινέττα Βολουδάκη
Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 1995
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου