Ἡ σημερινή ἱστορική πραγματικότητα, ἡ πραγματικότητα πού βιώνουμε στήν Πατρίδα μας τά τελευταῖα χρόνια δικαιώνει μέ τόν πιό ἀπόλυτο καί κατηγορηματικό τρόπο τόν μεγάλο ἱεραπόστολο καί ἐθνομάρτυρα, τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὁ ὁποῖος, πρίν ἀπό τριακόσια περίπου χρόνια, προέβλεψε ὅτι «θἄρθη πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίϊκο˙ νά μή τό πιστέψετε˙ θά φύγη πίσω». Αὐτό λοιπόν τό ψευτορωμαίϊκο, ὑπερψηφίζοντας πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες τό σχέδιο νόμου μέ τίτλο «Κανόνες ρύθμισης τῆς ἀγορᾶς προϊόντων καί τῆς παροχῆς ὑπηρεσιῶν», τό ὁποῖο εἶχε καταθέσει γιά ψήφιση τό Ὑπουργεῖο Ἀνάπτυξης, Ἀνταγωνιστικότητας, Ὑποδομῶν, Μεταφορῶν καί Δικτύων, οὐσιαστικά κατάργησε τήν καθιερωμένη ἀργία τῆς Κυριακῆς, δηλαδή τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου, τήν ὁποία σεβάστηκαν καί οἱ πιό ἄσπονδοι ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας στό διάβα τῶν αἰώνων.
Πιό συγκεκριμένα, τό 16ο ἄρθρο τοῦ ἐν λόγῳ νομοσχεδίου, τό ὁποῖο ρυθμίζει τή λειτουργία τῶν καταστημάτων τίς Κυριακές, ἀναφέρει ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων: α) τήν πρώτη Κυριακή κατά τήν ἔναρξη τῆς περιόδου τῶν ἐκπτώσεων, β) τίς δύο Κυριακές πρίν ἀπό τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων καί γ) τήν Κυριακή τῶν Βαΐων. Ἐπιπλέον, ἀναφέρει ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ λειτουργία, ὅλες τίς Κυριακές του ἔτους, τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων μέ συνολική ἐπιφάνεια ἐμβαδοῦ μέχρι 250 τ.μ., ἐφόσον δέν ἀνήκουν σέ ἁλυσίδες καταστημάτων, δέν λειτουργοῦν μέ συμφωνίες συνεργασίας τύπου «shops – in – a – shop» καί δέν βρίσκονται σέ ἐκπτωτικά καταστήματα («outlet»), ἐμπορικά κέντρα ἤ ἐκπτωτικά χωριά.
Ἡ κυβερνητική πλειοψηφία, ἡ ὁποία κατόρθωσε χωρίς ἀπώλειες νά περάσει τό συγκεκριμένο νομοθέτημα ἀπό τό θερινό τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, κατάργησε μιά ἀργία πού ἰσχύει ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, δηλαδή ἐδῶ καί χίλια ἑπτακόσια περίπου χρόνια!!! Ἦταν 7 Μαρτίου τοῦ 321 ὅταν ὁ ἅγιος ἰσαπόστολος Κωνσταντῖνος καθιέρωσε τήν Κυριακή ὡς ἡμέρα ἐπίσημης ἀργίας, ὡς ἡμέρα Κυρίου, ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως καί λατρείας τοῦ Ἥλιου τῆς δικαιοσύνης, τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἀπό τότε μέχρι σήμερα καθιερώθηκε νά εἶναι ὄχι μόνο ἐκκλησιαστική, ἀλλά καί κρατική ἀργία. Στή νεότερη δέ Ἑλληνική πολιτική ἱστορία, ὁ νόμος πού καθιέρωσε τήν Κυριακή ὡς ἐπίσημη ἀργία θεσμοθετήθηκε τό 1909 καί τέθηκε σέ ἰσχύ στίς 4 Ἰανουαρίου τοῦ 1910.
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς οἱ ἐκλεγμένοι ἀντιπρόσωποι τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καταπάτησαν μία παράδοση αἰώνων καί συναίνεσαν στήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, δηλαδή τῆς ἡμέρας πού εἶναι ἀφιερωμένη στή λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, στήν ἀνάπαυση τῶν ἐργαζομένων καί στήν ἐνδυνάμωση τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν. Ἔχει ἄραγε ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων τήν δικαιοδοσία νά προβεῖ στό ἀνοσιούργημα αὐτό, τῆς διά νόμου δηλαδή καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας ἀργίας;
Γνωρίζουν ἄραγε τά μέλη τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιπροσωπείας ὅτι μέ τήν ψήφιση τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ καταλύονται τά ἄρθρα 3 καί 13 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Χώρας, πού ὁρίζουν ὅτι ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Ἀγνοοῦν ἄραγε ὅτι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ θά πρέπει νά τηρεῖ ἀπαρασάλευτά τους Ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνες καί ἡ λατρεία της θά πρέπει νά τελεῖται ἀνεμπόδιστα; Πῶς εἶναι δυνατόν ὅμως νά τηροῦνται οἱ ἱερές παραδόσεις καί ἡ λατρεία της νά τελεῖται ἀνεμπόδιστα, ὅταν τό ὀρθόδοξο ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας θά παρακωλύεται στήν ἀνεμπόδιστη ἄσκηση τῶν θρησκευτικῶν του καθηκόντων;
Δέν ἔχουν διδαχτεῖ ὅτι ἡ καθιέρωση μιᾶς ἡμέρας ἀναπαύσεως τῆς ἑβδομάδας, ὡς ἡμέρα ἀργίας, προσευχῆς καί λατρείας βασίζεται στό βιβλίο τῆς Γενέσεως (β΄ 2 - 3), τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπου ἀναφέρεται ὅτι: «καί συνετέλεσεν ὁ Θεός ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ τά ἔργα αὐτοῦ, ἅ ἐποίησε, καί κατέπαυσε τή ἡμέρα τῇ ἑβδόμῃ ἀπό πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε, καί εὐλόγησεν ὁ Θεός τήν ἡμέραν τήν ἑβδόμην καί ἠγίασεν αὐτήν ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπό πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο ὁ Θεός ποιῆσαι»; Δέν γνωρίζουν ὅτι σέ ἀντιδιαστολή μέ τό Σάββατο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ Κυριακή καθιερώθηκε ἤδη ἀπό τούς πρώτους Ἀποστολικούς χρόνους ὡς πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας, ὡς ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ὡς πασχάλιος ἡμέρα;
Ἐφόσον τό ἀγνοοῦν, θά πρέπει νά τούς ὑπενθυμίσουμε, ὅτι ἡ ἀναστάσιμη σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τίς Κυριακές, μέ τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Λειτουργίας ἀναβιώνει λειτουργικά καί ἐμπειρικά ὅλα τα γεγονότα τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ καθιέρωση ἑπομένως τῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας ἀργίας, δίνει τήν εὐκαιρία στούς πιστούς νά ἀφιερώνουν ἀποκλειστικά μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας στόν Θεό καί νά ἐπιτελοῦν ἐλεύθερα τά θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση ὅμως ἀγνοῶντας ὅλες τίς παραπάνω αἰτιάσεις διακηρύττει σέ ὅλους τούς τόνους καί σέ ὅλες τίς κατευθύνσεις ὅτι μέ τίς προτεινόμενες «μεταρρυθμίσεις» ἐναρμονίζεται ἡ Χώρα μας μέ τό καθεστώς πού ἰσχύει στίς χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἐνισχύεται ἡ ἀνταγωνιστικότητα καί ὑλοποιεῖται τό πρόγραμμα ἐξόδου της ἀπό τήν οἰκονομική ὕφεση, ἀφοῦ μέσα ἀπό τό ζωντάνεμα τῶν κέντρων τῶν πόλεων τίς Κυριακές καί τήν δημιουργία νέων θέσεων ἐργασίας γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν ἀναγκῶν τοῦ καταναλωτικοῦ κοινοῦ θά ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀνάκαμψη τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας.
Ἐκεῖνο ὅμως πού πραγματικά ἐπιδιώκει ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση καί τεχνηέντως ἀποκρύπτει δέν εἶναι μόνο ἡ κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἀλλά ἡ προβολή καί ἡ προώθηση τῆς ἀθεΐας καί ἡ ἀποκοπή τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀπό τά σωτήρια νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Μέ ἔμμεσο καί ὕπουλο τρόπο ὅλοι αὐτοί οἱ εἰδεχθεῖς ὑπηρέτες τῆς παγκοσμιοποίησης καταπολεμοῦν ἀπροκάλυπτα τήν ἱερότητα τῆς ἡμέρας αὐτῆς καί προσπαθοῦν νά τήν καταργήσουν ἀπό ἡμέρα ἀργίας, προσευχῆς καί λατρείας τοῦ μόνου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ κατάργηση τῆς κυριακάτικης ἀργίας ἔρχεται συνεπῶς νά προστεθεῖ στή μερική ἀπασχόληση, στήν ἐκ περιτροπῆς καί πολλές φορές ἀνασφάλιστη ἐργασία, στούς ἐξαθλιωμένους μισθούς, στίς χιλιάδες ἀπολύσεις, στήν ἀποσάθρωση τῶν ἐργασιακῶν δικαιωμάτων, στή μείωση τοῦ ἐλεύθερου χρόνου καί συνεπακόλουθα στήν ὁλοένα καί αὐξανόμενη ἐκμετάλλευση τῶν ἐργαζόμενων στό ἐμπόριο καί τίς ὑπηρεσίες.
Σύσσωμος ὁ ἐμπορικός κόσμος μέσα ἀπό τά ψηφίσματα 14 περιφερειακῶν ὁμοσπονδιῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐμπορίου καί 288 τοπικῶν ἐμπορικῶν συλλόγων ἔχει διατρανώσει τήν ἀντίθεσή του στήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Οἱ ἐμποροϋπάλληλοι σέ κάθε γωνιά τῆς Πατρίδας μᾶς ἀντέταξαν ἕνα ἠχηρό ὄχι στήν κατάργηση τῆς κυριακάτικης ἀργίας, διότι:
1. Ἡ Κυριακή συνδέεται μέ τήν ἀνεμπόδιστη ἄσκηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν καθηκόντων καί τήν λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί εἶναι ἀφιερωμένη στήν οἰκογένεια καί στήν ἀνάπαυση.
2. Τό διευρυμένο ὡράριο ἔχει ἀπελευθερωθεῖ ἤδη ἀπό τό 2005, μέ ἀποτέλεσμα τά ἐμπορικά καταστήματα νά λειτουργοῦν 96 ὧρες ἑβδομαδιαίως, ἀπό τίς 05:00 τό πρωΐ ἕως τίς 21:00 τό βράδυ.
3. Σέ ὅλους τους καλοκαιρινούς καί χειμερινούς τουριστικούς προορισμούς, τίς ἐποχιακές ἀγορές, καθώς καί στό τουριστικό κέντρο τῆς Ἀθήνας, στό Μοναστηράκι, στήν Πλάκα καί στήν περιοχή γύρω ἀπό τήν Ἀκρόπολη, τά ἐμπορικά καταστήματα εἶναι ἀνοικτά τίς Κυριακές μέ ἀπόφαση τοῦ Περιφερειάρχη.
4. Ἡ ἐπιλογή τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων μέ συνολική ἐπιφάνεια ἐμ-
βαδοῦ μέχρι 250 τ.μ., πού προφυλάσσει τίς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις γεννᾶ πολλά ἐρωτηματικά, ὅταν ὁ μέσος ὅρος τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων στήν Ἑλλάδα εἶναι 80 τ.μ. Ἐξάλλου, εἶναι πολύ πιθανό ὅτι ὁ περιορισμός τῶν 250 τ.μ. θά ἀμφισβητηθεῖ ἀπό τά ἐμπορικά κέντρα, τά πολυκαταστήματα καί τούς πολυχώρους, ἀφοῦ παραβιάζει τό ἄρθρο 4 τοῦ Συντάγματος περί ἴσης μεταχείρισης, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπιτύχουν νά εἶναι ἀνοικτά καί αὐτά ὅλες τίς Κυριακές τοῦ χρόνου.
5. Ὁ καταναλωτής δέν ἔχει τίποτα νά κερδίσει, ἀφοῦ τό πρόβλημα τῆς οἰκονομικῆς ὕφεσης δέν ἑστιάζεται στήν ἔλλειψη ἐλεύθερου χρόνου γιά κατανάλωση, ἀλλά στή μείωση τῆς ἀγοραστικῆς του δύναμης.
6. Τό αὐξημένο κόστος λειτουργίας πού συνεπάγεται τό ἄνοιγμα τῶν ἐπιχειρήσεων κάθε Κυριακή καί τό ὁποῖο ἔχει ὑπολογιστεῖ στά € 1,82 δισ. – μπορεῖ νά ἀναληφθεῖ μόνο ἀπό τίς πολυεθνικές καί ὄχι ἀπό τίς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις – θά διογκώσει ἀντί νά μειώσει τίς τιμές τῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν, μιᾶς καί τό ἐπιπλέον αὐτό κόστος θά μετακυλισθεῖ στόν τελικό καταναλωτή.
7. Ἡ ἀνεργία ὄχι μόνο δέν πρόκειται νά μειωθεῖ, ἀλλά ἀναμένεται νά αὐξηθεῖ, ἐξαιτίας τοῦ κλεισίματος πολλῶν μικρῶν καταστημάτων πού δέν θά ἀντέξουν στό ἀπάνθρωπο αὐτό ἐπιχειρηματικό περιβάλλον.
8. Ἡ τόνωση τῆς ἀνταγωνιστικότητας καί ἡ ἐνίσχυση τῆς ρευστότητας θά μποροῦσε νά προέλθει ἀπό τήν πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς καί τή διαμόρφωση ἑνός κατάλληλα σχεδιασμένου φορολογικοῦ πλαισίου.
9. Οἱ ἐπιπτώσεις ἀπό τήν περιβαλλοντική καί ἐνεργειακή ἐπιβάρυνση ἀπό τήν πρόσθετη μετακίνηση 800.000 ἐμπόρων καί ἐμποροϋπαλλήλων κάθε Κυριακή ἀναμένεται νά ἐπηρεάσουν ἀρνητικά ὅλο τό κοινωνικό σύνολο γιά νά μήν ἀναφέρουμε τό περιβάλλον.
Πρίν ἀπό δύο χρόνια ἐκπρόσωποι 65 πανευρωπαϊκῶν ὀργανώσεων πολιτῶν, συνδικάτων, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν, πού ὅλοι μαζί ἀποτελοῦν τήν «Εὐρωπαϊκή Συμμαχία γιά τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς» συναντήθηκαν στίς Βρυξέλλες, μέ πρωτοβουλία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Οἰκονομικῆς καί Κοινωνικῆς Ἐπιτροπῆς καί ὑπέγραψαν ἀνακοίνωση, μέ τήν ὁποία δεσμεύτηκαν νά ἀγωνιστοῦν, τόσο γιά τή διατήρηση ὡς ὑποχρεωτικῆς τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ὅσο καί γιά ἕνα ἀνθρώπινο ὡράριο ἐργασίας. Ἀπαίτησαν ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί ἀπό τά Κράτη – Μέλη νά θεσπίζουν νόμους πού θά σέβονται τούς ἐργαζόμενους πολῖτες καί τήν ἰδιωτική τους ζωή, καθώς καί τόν ἐλεύθερο χρόνο πού πρέπει νά ἔχουν καί νά μοιράζονται μέ τά ἄλλα μέλη τῆς οἰκογένειάς τους.
Κατά τή συνάντηση αὐτή διάφοροι ἐπιστήμονες ὑπογράμμισαν ὅτι ἡ Εὐρώπη ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἕνα κοινωνικό μοντέλο, πού νά μήν στηρίζεται μόνο στήν παραγωγή καί στήν κατανάλωση, ἀλλά καί στόν ἐλεύθερο χρόνο γιά τήν ἐπίτευξη τῶν προσωπικῶν ἐπιλογῶν κάθε πολίτη - ἐργαζόμενου. Μεταξύ των ὁμιλητῶν ἦταν ὁ Γερμανός καθηγητής ψυχολογίας Φρίντχελμ Ναχράϊνερ, ὁ ὁποῖος ἐπισήμανε ὅτι τό Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο μέ ἀπόφασή του κατάργησε τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τήν Κυριακή στή Γερμανία, ἐνῷ ὁ κοινωνικός ἐρευνητής Δρ. Ζίλ Ἔμπρεϊ παρουσίασε τό ἀποτέλεσμα μιᾶς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας, πού ἔδειξε ὅτι τά ἄτομα πού ἐργάζονται τήν Κυριακή ἐπηρεάζονται ἀρνητικά τόσο στόν τομέα τῆς ὑγείας τους, ὅσο καί σ’ αὐτόν τῆς ἀσφάλειας στήν ἐργασία τους. Ἄλλες ἔρευνες πού παρουσιάστηκαν ἔδειξαν ὅτι τά οἰκονομικά ἀποτελέσματα ἀπό τήν Κυριακάτικη ἐργασία εἶναι πενιχρά ἕως ἀρνητικά, ἐκτός ἀπό ἁλυσίδες πολυκαταστημάτων, πού ἀπευθύνονται κυρίως σέ τουρίστες. Αὐτός εἶναι κυρίως ὁ λόγος πού παρά τή νομοθεσία ἡ ὁποία ἰσχύει στή Γαλλία καί τά κίνητρα πού δίνονται στήν Ἀγγλία καί στίς Η.Π.Α. εἶναι λίγα τά καταστήματα καί οἱ ἐπιχειρήσεις πού λειτουργοῦν τίς Κυριακές.
Εἶναι προφανές ὅτι ἡ προσπάθεια κατάργησης τῆς ὑποχρεωτικῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς ὀφείλεται σέ ἰδεολογικούς – ἀντιχριστιανικούς λόγους. Ἡ προσπάθεια αὐτή τοῦ κυβερνητικοῦ ἐπιτελείου μπορεῖ νά καλύπτεται κάτω ἀπό τόν μανδύα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ, τῆς ἐναρμόνισης τῆς νομοθεσίας, τῆς αὔξησης τῆς ἀπασχόλησης καί τοῦ κύκλου ἐργασιῶν, ἀλλά στήν πραγματικότητα στοχεύει ἀφ’ ἑνός, στήν ἀποϊεροποίηση τῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας ἀφιερωμένης στή λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ἀφ’ ἑτέρου, στή διάλυση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Ποιός ἄλλωστε, μπορεῖ νά ξεχάσει τή νουθεσία τοῦ Πατροκοσμᾶ, πού μᾶς ἔλεγε ὅτι: «ἐκεῖνο τό κέρδος ὁπού γίνεται τήν Κυριακήν εἶναι ἀφωρισμένο καί κατηραμένο, καί βάνετε φωτιά καί κατάρα εἰς τό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογίαν»;
Ὡς μέλη τοῦ ποιμνίου τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔχουμε ὑποχρέωση, ἀλλά καί καθῆκον νά ἀπορρίψουμε ἐμπράκτως τό προδήλως ἀντισυνταγματικό αὐτό νομοσχέδιο. Πρέπει νά ἀντιδράσουμε δυναμικά καί νά ἀντισταθοῦμε ὅσο εἶναι ἀκόμα καιρός στήν ἀποχριστιανοποίηση τῆς Πατρίδας μας, πού συνειδητά ὑπηρετεῖ τό ἄθλιο καί ἄθεο πολιτικό σύστημα, μέ τήν νομιμοποίηση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων, μέ τήν νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων, καθώς καί μέ τήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Γιατί γιά μᾶς, ἡ Κυριακή εἶναι καί θά εἶναι ἡ ἡμέρα, πού σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμά (Δεκάλογος τῆς κατά Χριστόν νομοθεσίας, Φιλοκαλία, τ. Δ΄, ἔκδ. Ἀστήρ, 1976, σ. 118 κ. ἐξ.): «θά ἁγιάσεις ἀπέχοντας ἀπό κάθε γήϊνο ἔργο, ἐκτός τῶν ἀναγκαίων, γιά νά ἔχεις τό χρόνο καί τήν ἄνεση νά δοξάσεις τόν Κύριο, πού ἀναστήθηκε γιά νά σέ ἀναστήσει. Νά μείνεις στή σύναξη τῶν πιστῶν, τήν Ἐκκλησία, ὥστε προετοιμασμένος καί ἀκατάκριτα νά κοινωνήσεις τοῦ Ἁγίου Σώματος καί Τιμίου Αἵματος τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀνακαινίσεις τόν ἑαυτό σου, νά τόν ἁγιάσεις καί νά τόν προετοιμάσεις γιά νά ὑποδεχθεῖς τά μέλλοντα αἰώνια ἀγαθά».
Ἰωάννης Χαραλάμπης
Οἰκονομολόγος
Ἐνοριακή Εὐλογία τεῦχος 132-133
Αὔγουστος-Σεπτέμβριος 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου